Ik ben een gelukkig mens: ik ben in New York, mijn (heel goedkope!) hotel heeft gratis wifi en er staan een aantal mooie voorstellingen op het programma. Het enige jammere is dat ik eigenlijk hartstikke ziek ben, de koorts komt mijn oren uit. Maar Ibuprofen WERKT voorlopig…
Gisteravond zag ik Next to Normal. En wonderlijk genoeg leek hier een heel nieuw genre geboren: de kamer rock opera. Een klein gegeven (familieproblemen veroorzaakt door een moeder met psychische klachten) op een zeer luide manier gedramatiseerd. De cast was fantastisch (heel veel belten: vooral mevrouw Ripley lijkt maar 1 stand te hebben…HARD!) de score uitermate sterk en het script was scherp, grappig en ontroerend. Ook de vormgeving beviel me zeer. Ik zie dit zo in het M-lab staan (Lone!). Een geweldig begin van de reis.
Ik neem nu nog maar een roze pil en ga eens besluiten wat ik vanavond zie. Jullie horen van me!