Zojuist de aflevering van vanavond teruggekeken. Ik zou ‘m al niet live hebben kunnen zien, maar door al het onweer nog veel later thuis dan gepland.
Gerard Joling herinnert mij er weer aan waarom ik een lange tijd musicals maar erg saai vond - althans wat ik er op vaak op TV van zag. Zo’n saai arrangement gecombineerd met weinig tekstbeleving van The Impossible Dream dat wel past bij de laid-back houding in Ibiza maar het verhaal van de Man van La Mancha NIET vertelt. Nee, zo’n prachtig musicalnummer moeten ze gewoon lekker in de musical zelf laten zitten. De versie van Peter Faber was niet toonvast, maar wel doorleefd.
Het middenstuk van het programma was beter met een goed op dreef zijnde Nikki en Ruth en Freek in het refrein van Lighters. Daarna bewust naar het toilet geweest tijdens You’ll Never Walk Alone, en gelukkig het lekkerste voor het laatst bewaard, de in het algemeen zwaar onderschatte Berget Lewis met een sterke versie van And I’m Telling You I’m not Going uit Dreamgirls, dat terecht tot de winnaar van de dag werd uitgeroepen. Wat een Stem!
