Het jaar zit er bijna op, en hoewel ik nog een paar voorstellingen te gaan heb, is het leuk om een lijstje te maken van het beste van het afgelopen jaar, en dan shows die ik dit jaar voor het eerst zag (anders blijven Matilda en Billy Elliot heersen). Een jaar dat me niet bijstaat als een heel interessant musicaljaar, maar dat toch een paar verrassende toppers heeft opgeleverd. Natuurlijk in Londen, en in Nederland toch vooral op het semiprofessionele gebied.

In eerste instantie de top 10 Musicals:
1. The Scottsboro Boys (Londen, 1)
Op de valreep van het jaar kunnen zien, deze magistrale voorstelling. Prachtig geregisseerd, uiitstekend gespeeld, De vorm en de inhoud schrijnen zo, dat je constant balanceert tussen een lach en een traan.

2. The Sound of Music (Londen, Regent Park Open Air Theatre, 1)
Het was niet mijn favoriete musical, maar een verbluffend sterke uitvoering doet me mijn mening over dit stuk wel herzien.

3. The book of Mormon (Londen, 1)
Erg komisch, vooral omdat ik ooit in het beloofde land der Mormonen ben geweest.

4. Koekeloere (Amersfoort, 1)
Theater Terra blijven meesters in jeugdvoorstellingen, en Koekeloere bewijst dat opnieuw.

5. Oorlogsgeheimen (Diemen/Amsterdam, 2)
Indrukwekkend, met minimale middelen weer zo’n sterke voorstelling maken.

6. Muerto (Antwerpen, 1)
Stevig onderwerp. en prachtige muziek. Sterk spel van Anne Mie Gils.

7. Icarus - Rebel met vleugels (NME Kids on Tour)(Zoetermeer/Den Haag, 3)
Het werd de laatste jaren steeds een beetje minder met de NME -kids on tour voorstellingen, maar nu staat er ineens een magistrale voorstelling. Wat een echt goed (en serieus) script niet allemaal kan doen. Ze spelen nog even door, en dat is volledig terecht.

8. The Wedding Singer (Bergen op Zoom, 1)
Amateurs op hun best, met een semi-prof (Pardoes uit de televisieserie) als supersterke hoofdrol. Zo moet het zijn: een in Nederland onbekend stuk pakken en daar iets prachtigs van maken. Terecht de voorstelling met de meeste amateur musical award nominaties.

9. Little shop of horrors (Kote koer)(Brugge, 1)
De topgroep uit België wat mij betreft. Hun Honk! was enige jaren geleden een verrassing uit het niets. Nu weten we wat ze kunnen, en dat bewijzen ze met deze Little shop of horrors opnieuw. Knappe productie.

10 . Der Graf von Monte Christo (Tecklenburg, 1)
Misschien niet het meest interessante stuk, maar geweldig uitgevoerd, en in een geweldige ambiance.

Niet-musicals top 5:
1. The Curious Incident of the dog in the night-time (Londen, 1)
Waanzinnig.  Indrukwekkend. Een moeilijk onderwerp. en er dit van maken is meesterlijk.

2. Hans Klok (Rotterdam, 1)
Geweldige show met een aantal sterke (en 1 zwakke) gastartiest.

3. Ghosts (Londen, 1)
Indrukwekkend kleinschalig toneelstuk, dat er op het einde weer de nodige tissues doorheen heeft gejaagd.

4. Hotel Stunnenberg (Amsterdam, 1)
De mannenvoorstelling van de Frank Sanders’ Akademie was weer heerlijk fout. Genieten dus.

5. Erth’s Dinosaur Zoo (Londen, 1)
Educatie op het hoogste niveau. De heerlijk geestige presentatrice maakt er een geweldig feest van, vooral dankzij wat kind onvriendelijke grappen (met een knipoog).

Opmerking:
Het maakt niet uit hoe lang je je lijstje maakt, maar zet er wel alleen voorstellingen in die je echt heel goed vond. Mocht je je gal willen spuwen over slechte shows, maak dan een ander topic aan.

Ja, het semiprofessionele gebied scoort ook bij mij hoog. Wat ik zag aan professionele producties, deed me twijfelen of ik het genre musical nog wel leuk vond. Slechts één grote productie komt in mijn lijstje voor.

Op de eerste plaats Rent in Eindhoven. Knap gemaakt, goed ingeleefd en fantastische stemmen. Ik zal nog lang met veel genoegen aan deze voorstelling terugdenken.

Dan naar Lier in België voor Little Women. Ook deze voorstelling was met zorg gemaakt en de mooiste stukken werden groots uitgevoerd. Wanneer zien we deze voorstelling nu eens in Nederland?

Op de derde plaats de eerste professionele productie, Sonneveld. Qua script misschien wat mager, maar vooral Tony Neef, Mariska van Kolck en Cindy Bell weten dat minpunt goed te camoufleren met prima zang en spel.

Een verdere rangorde aanbrengen is moeilijk. Sister Act, Flashdance, Shrek en 50 Tinten bezorgden mij een leuke avond, maar dat deden ook Greg & Baud’s Urinetown en MacBeth. Meer had ik verwacht van Love Story - alhoewel waanzinnig sterke cast - en Jersey Boys.

Dit jaar heb ik niet zo veel musicals gezien, maar hier toch een kleine top 3.

1. The Lion King (Londen)
Met pure verbazing heb ik voor het eerst naar deze voorstelling gekeken. Van tranen van verdriet bij de openingsscene tot opperste verbazing bij het zien van de kostuums en de uitwerking op het toneel. Voor sommigen mag dit een commerciële bedoeling zijn, voor mij was dit de prachtigste voorstelling die ik ooit gezien heb.

2. Muerto (Antwerpen)
Hoe je met zo’n basic decor en zo’n kleine zaal het publiek compleet kan inpakken. Echt wauw! Dit was nog maar mijn tweede keer dat ik naar een amateurvoorstelling ging (vorig jaar was er Spring Awakening in Leuven), maar ik ben steeds meer en meer te vinden voor dit ‘genre’. De acteerprestaties waren top en de muziek sluimert nog steeds rond in mijn hoofd. Klasse.

3. Matilda (Londen)
Ik ben zo’n fan van Tim Minchin zijn muziek en lyrics, wat heeft die me aardig verrast! Voor mij zijn de liedjes dus ook de sterkte van deze voorstelling. Ik heb de premiere van een nieuwe kindercast en matilda (Georgia Pemberton) mogen meemaken en het was alsof ze het al jaren deden. Ik moet zeggen dat ik de schoolscenes veruit het leukste vond en het niet zo had met de familie-, circus- en bibliotheekscenes. Maar die schoolscenes maken zoveel goed! Absoluut minpunt - iets wat me zelfs zou weerhouden om nog eens te gaan kijken - is de zaal. Ik zag bijna niets, maar zat toch op de duurste plaatsen.

Verder gezien maar niet echt noemenswaardig: Shrek (Antwerpen), The Little Mermaid (Moskou), Annie (Eindhoven)

Heel weinig musicals gezien dit jaar, en dat zegt wel wat over het aanbod, veel spreekt mij simpelweg gewoon niet aan.

1. Soldaat van Oranje.
Blijft gewoon een prachtige voorstelling. Niet echt een musical, meer muziektheater met geweldige acteurs en vaak mindere zangers, maar dat is niet erg want het doet niet af aan het verhaal of de muziek. Matteo van der Grijn nooit gezien als Erik, maar wel Dragan Bakema en Robbert van den Bergh die beide echt geweldig waren. Verder nog een speciale vermelding voor Linde van den Heuvel en Thirsa van Til die Charlotte speelden, prachtige stemmen en heel mooi gespeeld! Wilhelmina ben ik altijd gek op.

2. Wicked.
Eigenlijk is Wicked niet echt meer van 2013 natuurlijk, maar ik heb hem toch nog in 2013 gezien. Wicked blijft iets magisch houden vind ik. De aankleding, muziek, en vooral de stemmen. Het verhaal is aan de ene kant flinterdun en aan de andere kant kan het ook best diep gaan, ligt aan je eigen interpretatie, vind ik. Zowel Willemijn Verkaik als Renée van Wegberg gezien als groene heks en beide waren ze even goed. Oké, Willemijn is een betere zangeres, maar ik vond zelf de spelinvulling van Renée sterker. Als Glinda Chantal Janzen en Céline Purcell beide fijn. Chantal is komischer, maar Céline zingt beter(en speelt eigenlijk ook beter). Speciale vermelding voor Pamela Teves… god wat is zij eng soms!

3. Hij gelooft in mij.
Geen fan van André Hazes, absoluut niet. Ik vind de muziek echt vreselijk, en ondanks dat ik van tevoren mijn twijfels had bij deze productie, ik was bang dat het een soort hoempapa meezingspektakel zou worden was het toch echt een hele fijne, mooie voorstelling. Ook dit vond ik eigenlijk meer muziektheater dan echt musical. Redelijk klein decor, maar wel functioneel. Spel en zang vond ik ook echt heel fijn en dan met name van Martijn Fisher en jawel: Chantal Janzen. Ik was echt enorm onder de indruk van haar spel!

Verder heb ik eigenlijk vrij weinig gezien, omdat ik geen zin heb om mijn geld uit te geven aan producties die me niet zo aanspreken, dus ben ik veel vaker naar toneel geweest dit jaar. En heb dus gelukkig toch veel in het theater gezeten en een heleboel prachtige producties gezien! Met in het bijzonder: een ideale vrouw. Tjitske Reidinga blijft wat mij betreft een van de beste actrices van ons land, wat kan zij veel verschillende rollen spelen! Als zij op komt dan staat er echt iemand, dan gebeurt er echt wat en dat is wat haar heel speciaal maakt, en beter dan de meeste actrices want dat is iets dat je niet vaak ziet.

Goed, al met al was 2013 best een fijn theaterseizoen, ondanks de crisis. 😊

Ik heb verdomd weinig gezien (en onthouden) dit jaar. Hopelijk volgend jaar beter(e voorstellingen).

1. The Book of Mormon.
Dit is toch wel de grappigste voorstelling die ik in tijden heb gezien. Erg goede voorstelling en vooral hoofdrolspeler Gavin Creel was geweldig. En toch zit er nog wel een soort van diepere laag in deze voorstelling over religie en da’s mooi. En tegelijkertijd ook nog iets geleerd over de mormonen.

2. Een Wintersprookje.
Eén van de beste voorstellingen die ik van M-Lab heb gezien én één van de betere familiemusicals die ik ooit heb gezien. Intelligent, grappig en dan ook nog eens gebaseerd op Shakespeare. Vond alle acteurs geweldig, maar met name Albert Klein Kranenburg en Lard Adrian springen er qua spel echt uit. De gebroeders Groenteman hebben een fijn aandeel in deze show en de muziek is fijn en blijft nog lang in je hoofd hangen.

Van de niet-musicals was mijn favoriete stuk dit jaar Wachten op Godot. Goed gespeeld en ik vind het gewoon een heel intelligente tekst. Fijn om over na te denken.

In alfabetische volgorde de voorstellingen die van het afgelopen jaar het meest zijn blijven hangen en indruk hebben gemaakt. Ook dit jaar was West End Live weer een hoogtepunt, maar ook een huzarenstukje, vooral uit fotografisch oogpunt.

Bare (Union Theatre, Londen) — prachtige en intieme vertolking van een indrukwekkend stuk. Met 50 man publiek leek het wel op een voorstelling tussen de schuifdeuren. Michael Vinsen en Lily-Jane Young maakten indruk.

Cats (Kursaal, Oostende) — op de terugweg van een week Londen op het vasteland nog even genieten van een productie die zo op West End zou kunnen staan. Eerste keer Cats en ondanks een flinterdun verhaal is het de muziek en het enthousiasme van de cast die me nog steeds bijstaat.

De Kleine Blonde Dood (Koninklijke Schouwburg, Den Haag) — wat mij betreft de mooiste productie in Nederland op dit moment. Uitstekende cast, ingenieus script en een aantal nummers die niet uit mijn hoofd verdwijnen.

Josephine B (Fakkelteater, Antwerpen) — heerlijke productie met een hoofdrolspeelster (Leki) die perfect gecast is. Mooie rollen ook van de rest van de cast, waaronder Hein Gerrits.

Les Misérables (Queen’s Theatre, Londen) - klassieker, eerste musical die ik ooit zag, maar staat nog altijd als een huis. Met Celinde Schoenmaker als Fantine. En kippenvel bij een fantastisch gezongen Bring Him Home door Geronimo Rauch en het applaus daaropvolgend.

Love never Dies (Det Ny Teater, Kopenhagen) — eerste productie in Denemarken smaakte naar meer. Mooie setting in een prachtig theater en indrukwekkende stemmen van Louise Fribo en Bo Kristian Jensen.

Oliver in New York (IJsselstein en Nieuwegein) - sterke, originele productie van FanWork met een paar nummers van componist Rhody Matthijs die in de herinnering blijven. Ook bijzonder vanwege het ‘pay what you want’ principe; na afloop bepaal je zelf hoeveel je over hebt voor je kaartje. Ik kijk uit naar Pay it Forward volgend jaar.

The Color Purple (Menier Chocolate Factory, Londen) — bijzondere productie met een uitmuntende Cynthia Erivo.

The Cripple of Inishmaan (Noël Coward Theatre, Londen) — geen musical. Tweede keer dat ik Daniel Radcliffe (na Equus) op toneel zag. Na Harry Potter kiest hij niet voor de makkelijkste weg en dat siert hem. En hij slaagt er in om Harry Potter te doen vergeten en heel geloofwaardig een ander karakter neer te zetten. Een rasacteur dus.

Niet meteen bijzondere producties gezien dit jaar, maar het was voor mij wel bijzonder om voor het eerst op Broadway te gaan kijken.

Op één staat dan ook Newsies, deze Disneymusical is echt de moeite waard. Een schitterende cast met verbluffende choreo’s, toffe muziek en liedjes die blijven hangen

Op twee, ook gezien in NY: Avenue Q, een hilarische musical, nog nooit zoveel gelachen in een voorstelling

De top drie wordt afgesloten met The Phantom, voor het eerst gezien in Londen en ook al is deze show al enige jaartjes oud het blijft goed

Op vier staat dan weer een Vlaamse amateurproductie: Muerto, de muziek blijft hangen, de cd wordt regelmatig gedraaid. Een kleinschalige topproducties, dit soort producties zie ik graag terugkomen.

De nr 5 gaat naar West Side Story (Tourversie, Antwerpen), ik moest deze show gewoon zien en heb er intens van genoten

Op 6, Cats (Oostende): een mooie internationale productie met sterke cast en vooral bijzonder omwille van de prachtige grimme, sterke muziek en indrukwekkende choreo’s. Het verhaal is net iets minder.

Op 7 Sister Act (Scheveningen): swingende musical, namiddagje genieten

Op 8 Jersey Boys (Utrecht): nog een swinger maar dan met geweldige hits, leuke cast, maar minder boeiend verhaal

Op 9 Assepoester, het tamelijk ware verhaal: beter dan verwacht en blij deze toch gezien te hebben

De top tien sluit ik af met Josephine B, kleinschalig, misschien net iets minder dan de andere producties van Judas. Het bleef me ook minder bij dan bv Lelies.

Daarnaast nog Shrek en The Wizard of Oz (Festivaria) gezien.

Ik hoop dat 2014 wel iets interessanter wordt op musicalgebied, maar we kijken toch vooral uit naar Miss Saigon op West End.

Op nummer 1was wicked in londen. Heb twee keer willemijn gezien en wat vond ik haar goed. Ik moest bijna huilen bij no good deed. Iets wat ik eigenlijk nooit heb bij musicals. Deze ervaring was mijn nummer 1 ervaring van dit jaar.

Op nummer twee was de musical mathilda in londen. Prachtig. Wat een show. Heb echt genoten. Ik had mooie plekken en een cast waar je u tegen zegt.

Op nummer drie charlie and the choclate factory. Door alles wat ik gelezen had, waren mijn verwachtingen erg laag. Ik heb die paar uur zo genoten. Ga volgend jaar weer echt heen als ik in londen ben.

Ik heb dit jaar veel musicals gezien. Vooral in londen. In nederland heb ik hij gelooft in mij, jersey boys, love story en sister act gezien. Van die vier was sister act mijn lievelings musical.

Pfjoe.. Wat een raar musicaljaar was dit… Ik heb enorm weinig gezien.

The Buddy Holly Story, The Little Mermaid, Tot de dood ons.. (FSA), Handjes in de Lucht, Sister Act, 50 tinten, Klaas Vaak, Sonneveld, Jerseyboys

Ik heb, denk ik, het meest genoten van Klaas Vaak en Handjes in de Lucht.
Klaas Vaak vond ik inventief en aandoenlijk. Handjes in de Lucht een mooi initiatief en verschillende keren, hard op, zitten lachen.

Voorstellingen uit dit jaar die buiten musical vallen maar me wel zijn bij gebleven zijn de opera Death in Venice en het ballet Spartacus.

Lastig. Ik heb voor mijn doen weinig gezien, maar zeker leuke en mooie producties. Zoals:

Musical:

1: THE phantom of THE opera (New York) tja wat een belevenis een klassieker, die ik eerder in Londen zag echt zo mooi!!!!!! Heerlijke klassieke klanken.
2: Chicago (New York) mijn eerste broadwayshow. Sex! Heerlijke performance van Amra Faye als Velma. Die show blijft super!
3:  Tanz der Vampire in Berlijn: prachtige voorstelling. Het blijft prachtig! Mystiek en bombastisch in haar muziek.
4: à€ Chorus Line (lLonden) Strak! Wat een talenten en Leigh Zimmerman was een mooie Sheila! Op rij 1 in het midden (dayseat 25 pond) en hoe ze op mij af dansten met hun prachtige lijven: wauw!
5: Hema de Musical: Wat een humor heel erg leuk gemaakt!
6: Sister Act: Tja, felheid goede show!
7: Aspect of love: Lone blijft een topper! Wat een vakvrouw, mooie eenvoudige voorstelling!

Verder kom ik helaas niet. Wel gezien, maar niet mijn top 10:
- Annie, THE Little mermaid, De Jantjes, 50 tinten de parodie

Wel goed maar geen musical:
Mylene Danjpu: Hufterproof
Purper Ladies.
jon en de Jongens.

Grote tegenvaller:
Pia Douwes: Dromen. Deze vrouw mist de persoonlijkheid voor een soloshow. Jammer want ik houd van haar stem. Ze viel hierdoor van het voetstuk. Jammer.

Hierbij mijn lijstje over 2013. Het nadenken en samenstellen van zo’n lijstje voert je geruisloos terug naar juist die avond of die middag in het theater. Indrukken vervagen soms maar deze tijdloze herinneringen herleven als bij toverslag.

Terugkijkend is de conclusie is dat ik weinig heb gezien in de Nederlandse theaters maar meer in Londen.

1. The Light Princess
Prachtig gemaakte musical die in alle aspecten het wezen van Tori Amos ademt. Je moet er van houden maar ik heb er intens van genoten. Eigenzinnig.
2. Stephen Ward
Een nieuwe Lloyd Webber is altijd een sensatie en deze musical vormt geen uitzondering. Hij verdeelt de critici en de liefhebbers als nooit tevoren. Wellicht de grootste Lloyd Webber flop sinds tijden maar ik prijs me gelukkig dat ik ‘Stephen Ward’ heb gezien.
3. Charlie And The Chocolate Factory
Op West End is het wat Dahl betreft ‘Matilda’ versus ‘Charlie’. Een theatraal extravaganza maar wel met een hart.
4. The Scottsboro Boys
Helemaal ontdaan de zaal uit na Kander en Ebb’s laatste musical. Een voorstelling die je in je ziel raakt. Indrukwekkend.
5. Candide
Niet alles wat de Chocolate Factory aanraakt verandert in goud. Ik kan me niet voorstellen dat ‘Candide’ de overstap maakt naar West End. Wat blijft is een fantastisch vormgegeven sprookje met een fenomenale cast.
6. A Chorus Line
De grote Broadwayklassieker uit de jaren ‘70 eindelijk weer in Londen. Muziektheater in de meest oorspronkelijke vorm. Magistraal.
7. Dear World
En ook Betty Buckley weer eens in Londen in een kleinschalig enigszins bizar sprookje. Ontroerend.
8. From Here To Eternity
Weer een legendarische flop voor het Shaftesbury. Ondanks de tekortkomingen toch enorm genoten van deze nieuwe musical.
9. The Tailor-Made Man
Een mooie ontroerende middag in het theater. Ik hoop dat deze nieuwe musical nog een vervolg gaat krijgen.
10. The Book Of Mormon
Ongetwijfeld de meest gehypte musical van de laatste jaren. Grappige en goed gemaakte voorstelling. Typisch Amerikaans en vooral luid.

Van de overige voorstellingen die ik zag mag The Curious Incident Of The Dog In The Night-Time niet onvermeld blijven. Een van de meest prachtige avonden die ik ooit in een theater heb doorgebracht. En ook The Audience met een fantastische Helen Mirren maakte op mij veel indruk.

Laten we hopen op een mooi en muzikaal 2014 !