Het is niet al te vaak dat ik naar een concert met klassiek orkest ga. Tijdens mijn Londen-trip bezocht ik wel het Danny Elfman-concert in de Royal Alber Hall, en dat beviel me wel heel goed. Dus toen ook de gelegenheid zich voordeed om Fantasia in Concert te zien, is dat natuurlijk een kans om niet te laten lopen.
Fantasia in Concert combineert een aantal van de filmpjes uit Fantasia en Fantasia 2000 met live muziek. Nu heb ik beide films ooit thuis wel op DVD (of misschien wel video) gezien, maar ze hebben nooit echt mijn aandacht kunnen pakken. Dan lokt het lezen van de krant of zo ook meteen. In zo’n zaal is dat natuurlijk anders, al zullen er ongetwijfeld ook mensen hier andere dingen hebben lopen doen, gezien sommige gezichten die overduidelijk mee moesten. Onterecht, want het is genieten. De live muziek brengt het toch meer tot leven, net als dat bij musicals het geval is. Het immense scherm maakt dat iedereen de beelden goed kan zien, en een plek op de eerste ring geeft eveneens een mooi uitzicht op het orkest als geheel.
De presentatie is in handen van Robert ten brink, wat een typisch gevalletje weggegooid geld is. Zijn teksten voegen nauwelijks iets toe, en daar waar het niet meteen informatie betreft komt de ‘losse pols’=benadering vooral onvoorbereid over. Het enige punt waar hij van nut was is op het moment dat hij een pianist aankondigt die uit de zaal komt, en we kennelijk van tv zouden kunnen kennen, Ako Taher blijkt finalist te zijn geweest bij Holland’s Got Talent, Hij speelt niet onverdienstelijk.
Naast de tovenaarsleerling Mickey is voor mij Chernabog het karakter uit Fantasia. Ik vind het daarom jammer dat dit filmpje het concert niet heeft gehaald. De meeste Fantasia 200 filmpjes vind ik toch beduidend zwakker dan het origineel, dat meer warmte heeft. Dat begint al met de opening: Symfonie nr. 5 (Ludwig van Beethoven). Het hoge abstractieniveau is niet echt Disney in mijn ogen. Ook Pini di Roma (Ottorino Respighi) behoort niet tot mijn favorieten. Het vliegende bultruggen-filmpje vind ik echt dodelijk saai. Beter zijn de finale van Carnaval des Animaux (Camille Saint-Saƫns): en Suite uit de Vuurvogel (Igor Stravinsky), en natuurlijk is Donald op de ark van Noach (Pomp and Circumstance van Sir Edward Elgar) een topper dankzij comedy en ontroering
Natuurlijk is De tovenaarsleerling er ook bij. Het bekendste filmpje wat totaal verbonden is aan de muziek van Paul Dukas; je kan je er geen andere voorstelling bij maken. Maar ook Ludwig van Beethoven’s 6e symfonie (Pastorale) met zijn mythologische figuren s erg mooi. De Notenkraker blijkt te lastig voor veel van de aanwezigen; meermaals werd er bij een stilte geklapt terwijl het stuk nog niet af was. En dat terwijl toch te verwachten valt dat alle seizoenen wel zullen worden behandeld in de film. (Leuk moment waaruit blijkt dat mensen de muziek niet kennen is dat ze enorm schrikken van een plots bombastisch moment, dat ook precies goed getimed is). Natuurlijk zit ook de grappige Dance of the hours (Ponchielli met zijn dansende nijlpaarden olifanten en krokodillen, en de struisvogels niet te vergeten) in de show,
Maar waarom dus niet Mussorgsky’s Nacht op de Kale Berg dat in combinatie met het Ave Maria toch zo mooi past in deze kerstperiode.
Verder dus een avond lekker genieten van muziek, waar het meestal slechts behang is tijdens andere bezigheden.