Volgens mij begint het allemaal met kwaliteit op het podium. Als een voorstelling de moeite van het bekijken meer dan waard is met een kwalitatief goede cast, dan is een deel van het publiek - de echte theaterdieren - zeker bereid daar de juiste prijs voor te betalen. De rest volgt dan meestal vanzelf vanwege de goede recensies en de mond tot mondreclame. Helaas hebben we wel het probleem dat toeristen de theaters doorgaans links laten liggen door het taalissue, anders dan in Londen of New York. Dus het bereik in Nederland zal altijd minder zijn dan in Engeland of de USA. Een producent zal hier dus nog harder moeten werken om zijn publiek te bereiken en een productie succesvol te krijgen.
Het feit dat veel musicalliefhebbers kritisch zijn op producties in Nederland en de hoge kosten graag voor lief nemen om voorstellingen op West End en Broadway te bezoeken, zou de producenten tot nadenken moeten stemmen.
Wij hebben geen West End of Broadway, Het is niet anders. Wij hebben niet dezelfde lange theatertraditie, niet dezelfde middelen, niet dezelfde aantallen fantastische acteurs die allemaal vechten om een felbegeerde rol. Niet dezelfde toeschouwersaantallen.
Dus wellicht is het aantal voorstellingen wel te groot voor de vraag. Maar hoe dan ook, het begint allemaal met kwaliteit op het podium. Een aansprekende voorstelling, een topcast - en niet alleen op de poster, maar ook op het podium - en een live orkest. Het is nog niet zo heel lang geleden dat de ‘grote musicaldoorbraak’ in Nederland plaatsvond en kwalitatief zeer goede uitvoeringen opleverde. Ik denk aan bijvoorbeeld Les Miserables, Phantom, MIss Saigon, Chicago en Elisabeth. Het was een feest naar het Circustheater of Beatrix te gaan, Nederland was betoverd en de theaters werden moeiteloos gevuld. Het is in mijn ogen helaas niet gelukt dat niveau heel lang vast te houden. Teveel van hetzelfde middels telkens terugkerende voorstellingen, teleurstellende casting, gebrek aan kwaliteit, het langzamerhand verdwijnen van het live orkest. Maar ondertussen stegen de prijzen steeds verder en verder. Tot idiote hoogten. Daar is het misgegaan. Op een enkele uitzondering na.
Het publiek is niet gek. Het publiek wil kwaliteit, en wat dat betreft is theater echt niet anders dan voetbal of een popconcert. Het lijkt me dan ook niet juist het publiek de schuld te geven van de ontstane situatie.