Ik heb me rot gezocht naar dit topic, maar blijkbaar bestond het nog niet. Eerst maar de formaliteiten:

Het tijdloze verhaal uit de dagboeken van Anne Frank keert terug in de theaters en wel in een bijzondere versie. In ‘Je Anne’ vormen liedjes en dagboekfragmenten (en soms een combinatie van beide) een rode draad door de vertelling van de complete onderduikperiode. Het verhaal blijft hierbij volledig trouw aan de feiten zodat het de ware Anne Frank laat zien.

Op 6 juli 1942 doken Otto en Edith Frank samen met hun dochters Margot (16) en Anne (13) onder in de opslagruimtes achter het kantoorpand van Otto’s bedrijf aan de Prinsengracht 263. Het echtpaar Van Pels (door Anne in haar dagboeken ‘Van Daan’ genoemd) en hun zoon Peter voegden zich al snel bij hen, later gevolgd door tandarts Fritz Pfeffer (Albert Dussel). De acht onderduikers verbleven op hun schuilplek – door Anne omgedoopt tot ‘het Achterhuis’ – tot hun ontdekking op 4 augustus 1944.

De voorstelling ‘Je Anne’ vertelt wat zich afspeelde in het Achterhuis in deze twee jaren. De vele moeilijke momenten, de spanning en onzekerheden, maar ook de onderlinge warmte en momentjes van hoop worden belicht. Centraal staan het persoonlijke verhaal van Anne en de dagboeken waarin ze dit neerschreef. Ze geven een intiem kijkje in de gevoelens, ontwikkelingen en (on)zekerheden van het jonge meisje dat ondanks alles altijd optimistisch wist te blijven. De verhalen in haar dagboeken ondertekende ze steevast met ‘Je Anne’.

Anders dan in eerdere vertellingen, films en theaterstukken vertelt ‘Je Anne’ het feitelijke verhaal van de onderduikers in het Achterhuis zonder dat dit op enige wijze gedramatiseerd, aangevuld of aangepast is. Het script van Enid Futterman werd hiervoor gecomplementeerd met integere en veelal aangrijpende liedjes van Michael Cohen. De regie is in handen van de Vlaamse regisseur Frank Van Laecke.

Mark Vijn is wederom de producent. Er is verder geen website van deze productie (en de website van Mark Vijn is al sinds 2019 inactief). Wel staat er een speellijst op de website van Impact Entertainment.

Eerder was in het seizoensoverzicht al gemeld dat Chris Tates tot de cast behoort. Inmiddels is ook bekend dat Mariska van Kolck de rol van Petronella Van Daan zal vertolken.

En dat is verder ook het enige wat er bekend is over de cast. Best apart, aangezien de voorstelling al in februari gaat spelen.

Ondertussen is er wat meer bekend geworden over cast en creatives.

Cast: Chris Tates (Otto Frank), Silvana Rocha (Anne), Marleen van der Loo (Edith Frank), Floor Brüggenwirth (Margot), Wim van den Driessche (Hermann van Pels), Mariska van Kolck (Auguste van Pels), Sem Konijn (Peter van Pels), Jasper Kerkhof (Fritz Pfeffer).

Creatives: Regie: Frank van Laecke – Assistent Regie: Bert Verbeke – Vertaling: Frank van Laeck / Rob Chrispijn – Muzikale Supervisie: Jeroen Sleijfer – Muzikale Leiding: Rosite van der Woude – Haar & Make Up: Mikki Vijn – Decor- & Licht ontwerp: Frank van Laecke – Geluidsontwerp: Ramon van Stee – Kostuumontwerp: Geertje Geurtsen – Productie assistent: Mikki Vijn –  Producent: Mark Vijn.

https://www.markvijn.nl/je-anne/

Ik ben zo benieuwd naar deze versie. Vorige keer kon ik het eerste halfuur na de voorstelling geen woord spreken. Ik was zo geraakt en zat zo in de emotie…

Afgelopen zaterdag in een zeker niet vol Figi theater Je Anne gezien.
Jammer, want deze voorstelling verdient wel volle zalen. Hoewel ik ook begrijp dat je niet hiervoor kiest als je een leuk avondje naar het theater wilt.

Vooraf was ik enorm benieuwd naar de liedjes in combinatie met het verhaal, dat zich natuurlijk niet heel erg leent voor gezellige ensemble nummers. Maar wat is dat goed en smaakvol gedaan!

Allereerst alle lof voor Silvana Rocha, die Anne speelt, nee, is. Verreweg de meeste zang. Ze komt vanaf de eerste noot binnen. Dat komt ook omdat je weet wat er uiteindelijk gebeurt natuurlijk. Daarnaast verdient de hele cast dezelfde lof, het is een eenheid, waarin iedereen mag uitblinken, maar waar de kracht toch ook in het gezamenlijke ligt.

Met bijna geen decor weten ze de beklemmende sfeer van het Achterhuis prachtig neer te zetten en hoe het moet zijn om zo lang met elkaar daar te moeten leven onder die omstandigheden; iedereen krijgt daarbij de kans om zijn/haar hart te luchten. Gelukkig is er ook (broodnodige) ruimte voor wat lucht in de voorstelling, zoals bij de verliefdheid tussen Anne en Peter.

Het einde (en de scène vlak daarvoor) was indrukwekkend en ook een aantal leden van de cast hield het daarbij niet droog; ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat dat niet gespeeld was. Terecht groot applaus aan het eind, maar ik had net zo lief stil het theater uitgelopen, met hetzelfde gevoel als jaren terug bij het toneelstuk.