Gisteren was het dan eindelijk Les Miserables voor mij. Mijn verwachtingen waren erg hoog, wat eigenlijk al een slecht teken was, want dan kan het bijna alleen maar tegenvallen. Maar gisteren is mij iets overkomen wat mij bij nog geen enkele andere musical is overkomen. Vanaf de allereerste klanken van het orkest t/m de allerlaatste was ik in trance en onder de indruk.
Alles klopt bij deze voorstelling: De muziek, het decor en vooral de cast, waarvan ik er velen nog nooit in een musical had gezien.
Natuurlijk begin ik eerst bij René van Kooten. Het enige musicalbeeld dat ik van hem heb is uit Hamelen. Dan kun je je misschien voorstellen dat ik hem niet echt voor me zag als Jean Valjean. Maar het enige woord dat ik voor hem heb is: Geweldig. Ik heb nog nooit bij een musical meegemaakt dat het applaus al tijdens de laatste noten klinkt. Bij ‘Breng hem thuis’ was dat, terecht, wel het geval.
Nurlaila Karim vond ik al goed sinds de eerste keer dat ik haar had horen zingen, maar toch snap ik kritiek op haar wel. Ze heeft een stem waar je van moet houden. En soms is het ook veel te hard, te schreeuwerig en te snel. Maar als Fantine straalt ze een soort rust uit, die ook in haar stem duidelijk naar voren komt. Het is dan echt een genot om naar haar te luisteren.
De Thénardiers werden gisteren door Carlo Boszhard en Kirsten Cools gespeeld. Wat zijn die rollen toch een leuke combinatie van slecht en komisch. Als toeschouwer ben je af en toe echt wel even toe aan deze luchtige stukken. Carlo Boszhard doet deze rol goed, maar probeert er soms toch nog iets extra’s van zichzelf aan toe te voegen. Dat mag van mij best, alleen moet dat niet te gek worden, gelukkig werd het dat ook niet.
Wim van den Driessche doet het ook zà³ goed als Javert. Als toeschouwer zie je Javert in het begin als de slechterik, maar later begrijp je dat hij gewoon niet anders kan. Hij is zo serieus met de wetten en gaat daar zo ver mee dat hij zichzelf gewoon van kant maakt. Ik was trouwens erg benieuwd hoe ze zijn dood wilden laten zien. Ik vind het knap gedaan.
De persoon waar ik erg van onder de indruk was, was Céline Purcell. Ik had haar nog nooit in een musical gezien. Ik weet niet waarom, maar ik dacht altijd dat ze niet zo goed was. Ik denk dat dat vooral kwam door reacties van mensen om mij heen. Maar gisteren ben ik erachter gekomen dat ik het dus helemaal mis had! Ze is een fantastische eponine! ‘Heel alleen’ doet ze al geweldig, maar haar hoogtepunt komt bij ‘de regen maakt de velden groen’. Ze speelt haar sterfscène zo verschrikkelijk goed. Op het laatst stokte haar stem dan een beetje, zodat je echt merkte dat ze langzaam dood ging. Pas na dat nummer merkte ik dat de tranen over mijn wangen liepen.
Jamai Loman & Freek Bartels zijn als Marius en Enjolras erg overtuigend. Ik vind het knap. Allebei zo jong, maar allebei zo veel talent! Ze zingen zuiver en ook met hun acteerwerk overtuigen ze! Om jamai moest ik wel een beetje lachen bij ‘mijn hart zingt het uit’. Het eerste zinnetje zong hij zà³ uitbundig. Erg leuk bedacht.
En dan Suzan Seegers als Cosette. De eerste keer dat ik haar zag was als Eliza Doolittle in My Fair Lady. En vanaf dat moment is ze me bijgebleven. Ik weet niet precies wat het is, maar ze doet me gewoon iets. Klein meisje met fantastische stem en ook een fantastische verschijning. Ik kan best begrijpen dat je van haar stem moet houden…en ik hou er dus gewoon van. Cosette is maar een heel klein rolletje. Ik wist dat, maar ik had gedacht dat hij wel iets groter was. Mijn mening is dus dat Suzan zeker klaar is voor een grote rol en ik vind ook dat ze na Les Miserables een échte hoofdrol mag krijgen.
Uit dit verslag kun je opmaken dat ik erg genoten heb, toch heb ik nog wel een kritiekpuntje. Verstaanbaarheid! Van het eerste kwartier waarin het alleen om Jean Valjean draait, heb ik bijna niks meegekregen qua tekst. Ik denk niet dat dit echt door René komt. Ik heb te weinig verstand van zulke dingen om te weten waar het dan wel door komt. Hetzelfde geldt voor Carlo, ook veel stukken van hem vond ik slecht verstaanbaar.
Maar al bij al ben ik erg onder de indruk. Mijn verwachtingen zijn zeker voor 99% waargemaakt. En deze musical is meteen naar nr. 1 in mijn lijstje gestegen!
Als ik dingen ben vergeten, hoor ik het graag.
