Wat ik heb gezien als rockopera, dus de vertolking van een verhaal op muziek, was een enorme aanfluiting. Het verhaal is al een pretentieus en tegelijkertijd onbenullig schrijfsel, maar de visualisering rammelde dan ook nog eens aan alle kanten. Niet te volgen. Om bij de negatieve punten te blijven: Ook de lampen regelmatig die recht in je gezicht schenen was géén goed idee en de karretjes waarop John en Michelle werden opgereden zagen er nog al uit als amateuristisch geknutsel.
Wat ik ook heb gezien een een prachtig metal meets klassiek concert met 2 hele goede solisten (michelle en john) , 1 goede grunter (die ik echter niet serieus kon nemen als enge dood, maar die meer op de lachspieren werkte) en 2 anderen die het niet onaardig deden. (Wat dus ook betekent dat de zangeres van Epica me wat tegen viel). De plaatjes op de projectieschermen waren mooi, maar er had wel iets meer variatie in kunnen zitten).
Super om het orkest te keer te zien gaan (en de liefhebbers er uit te pikken die echt meebewegen op het ritme), maar bij wat er verder op het podium gebeurde had de regisseur zich toch wel tot bloedens toe achter de oren mogen krabben.
