Les Miserables - 6 juni 2008
Het was vrijdagavond, maar het voelde als een maandagochtendshow. Zo’n voorstelling waarbij er niet één dingetje mis gaat, maar je haast het gevoel van een kettingreactie krijgt.
Er was een hele rits aan understudies en de daarbij behorende swings op deze avond. De voornaamste reden om te gaan was daarbij Richard Spijkers als Jan Valjean.
Richard begon lekker, maar nog tijdens de proloog ging het met de teksten niet helemaal lekker. Later vergat hij nog een aantal dingen zoals het verscheuren van z’n gele brief. Ik hoop dat Richard verkouden was of iets, want vocaal ging het ook niet lekker met meerdere ‘niet echt juiste noten’. Toen de laatste noot van Breng hem thuis zo vals ging dat Richard ‘m gelijk afkapte ging er een golf van geluid door te zaal. Ik heb Richard gelukkig al veel vaker in het theater aan het werk mogen zien en voor mijn gevoel zou hij deze partijen moeiteloos moeten kunnen zingen. Dit moet voor Richard een hel zijn geweest om te doen. Hij stond bij de finale met tranen in z’n ogen. Nou was de finale ook prachtig gespeeld door hem, maar ik vroeg/vraag me toch steeds af of dat was omdat hij echt ontroerd was of om dat hij blij was het einde te hebben gehaald. Het is natuurlijk ook simpelweg enorm zwaar om een dergelijke rol te moeten ‘understudieeen’ (is dat een woord?).
Afra Voesenek speelde Cosette. Ze heeft een prahtig klassiek stemgeluid, maar voor mij zag ik in Cosette niet meer dan een mutserig kind. In die mening stond ik overigens helemaal alleen. Alle Suzan’haters’ waren weg van haar… 😉
Barbara de Wit speelde vanavond Eponine. Ze speelde een prachtige Eponine. Ze gaf mij hetzelfde gevoel als Pieter van Nieuwehuyze: Ze halen allebei zoveel meer uit de rol. Haast niet voor te stellen dat dit de jonge dame is die vorig jaar Jan speelde in Grease.
Als laatste was er Fanny Drenth die het publiek eventjes laat zien en horen hoe Fantine ook gezongen en gespeeld kan worden. Dit was echt in één woord Schitterend met een absolute hoofdletter. Haar sterfscene hakte er keihard in, Mijn Droom was Goddelijk om te horen en bij de finale hield ik het niet droog (voor het eerst bij Les Mis).
Ik kan geen verslagje schrijven over gisteravond zonder Wim van den Driessche te vermelden. Deze man heb ik altijd al geweldig gevonden. Guido Jonckers vertelde de vorige keer in zijn inleiding dat Cameron Mackintosh had gezegd dat Wim over drie maanden wel eens de beste Javert ooit zou kunnen zijn. Ik geloof zijn uitspraak helemaal. Ontzettend gedreven man. De laatste scene van Javert gisteravond was zo gruwelijk heftig dat ik op het puntje van mijn stoel zat.
Twee kleine mensjes hebben me gisteravond volledig versteld doen verstaan. Valerie Pos en Enzo Coenen. Deze twee kids waren fantastisch. Valerie heeft een hele mooie klank in haar stem en speelde haar rol erg mooi voor die paar minuten dat ze op het podium staat. Enzo maakt Gavroche heel speels maar tegelijkertijd ook heel bewust van alles. Een echt acteurtje in de dop die me met zijn spel een beetje deed denken aan de kinderen in Billy Elliot. Fantastisch. En wat een geweldige zangstem heeft hij.
Voor de rest ging er in de techniek het één en ander fout. Licht dat te laat was, geluid dat het niet deed en bij Fanny viel haar pruik af tijdens Lekkere Meiden. Het werkt allemaal niet mee om deze het stempel ‘vlekkeloos’ te kunnen geven.
Met alle plussen en minnen blijft gisteravond steken op ‘gemiddeld’. Geen briljante voorstelling, maar zeker niet heel erg slecht.
