Verdrietig .. Maandag te horen gekregen dat de beste vriendin van mijn moeder (die als een tante voor mij was) besloten had om uit het leven te stappen. Vandaag afscheid genomen van deze fantastische vrouw. Het was een prachtig afscheid, maar wat is het een gemis :(
In de war. Onwerkelijk, de MH17, en nog onwerkelijker dat er iemand inzat die ik weliswaar nog niet persoonlijk kende, maar die ik binnen niet al te lange tijd zou leren kennen. Veel van mijn vrienden missen hem.
Mijn vinger verbrand, vastgelopen met de analyses van m’n thesis, straks helemaal op en neer naar Utrecht voor een college van 19.00 tot 21.00u, waardoor ik pas om 23.00u thuis ben en ik mis ook nog eens m’n kickbokstraining! Dus, hoe voel ik me vandaag? SHIT!
Opgelucht dat mijn vader nog leeft, na afgelopen maandagavond te zijn afgevoerd met een gescheurd aneurysma. En dat hij vooralsnog lijkt te gaan herstellen.
Maar ook bezorgd, omdat het gevaar nog niet is geweken. Hoe goed het nu ook gaat, het kan nog steeds omslaan…
