Net terug van de voorpremiere. Samen met 3 andere (waarschijnlijk verdwaalde) mannen en een zaal vol (opgewonden) vrouwen.
De film werkt. De belangrijkste reden daarvoor is dat de energie en vrolijkheid die de musical zo’n feest maakten in de film overeind blijven. Natuurlijk kun je in dit medium, veel meer dan in een theater, de sfeer van een Grieks eiland weergeven. En ook al blijft het verhaal zelf dun, in de film lijkt het voller dan op een podium. Daartegenover staat dat door het “geweld” van alle shots en beelden iets van de intensiteit van de muziek en zang verloren gaat.
Voor dit laatste helpt het ook niet dat géén van de hoofdrolspelers begenadigde zangers/zangeressen zijn. Overduidelijk is echter dat allen met zeer veel plezier hun rollen spelen en dat maakt het gebrek aan zangkwaliteit vrijwel volledig goed. Meryl Streep speelt haar rol precies zo en dat maakt het leuk en geloofwaardig om naar haar te kijken. Een super zangeres is ze niet, maar toch weet ze, m.n. in de ballads slipping through my fingers en the winner takes it all, te raken.
Dat er soms andere keuzes gemaakt zijn, heeft mij niet gestoord. Ik vind het ook wel logisch, omdat in een bioscoopzaal je toch, meer dan in een theater, de aandacht vast moet houden door de beelden. Ik kwam in ieder geval blij en vrolijk naar buiten…opzet geslaagd dus. Wel moet ik eerlijk bekennen, dat mijn verlangen om gewoon weer lekker het Beatrix in te stappen en Simone en de rest van de geweldige nederlandse cast te zien en vooral horen alleen maar weer toegenomen is na het zien van deze filmversie. Hoe leuk de film ook was, het blijft een surrogaat bij die live theaterervaring.
