Het is vrijdagavond, 11 juli 2008. De lege stoelen in Koninklijk Theater Carré vullen zich gestaag en het is even voor 20.00 uur als Che zich achter het doek vast in de stellage begeeft en enkele bioscoopgangers hun plaats op het podium innemen. Even later begint Evita; waarvan mijn verwachtingen na de overheersend matigpositieven verhalen niet al te hoog gespannen waren.
Brigitte is als Evita in de eerste acte goed, al mist ze bij vlagen overtuigingskracht. Qua zang is ze in de hoge noten soms schel maar desondanks zuiver en aangenaam om naar te luisteren. Haar mimiek is echter schitterend en compenseert de schoonheidsfoutjes in deze vocaal loodzware rol. In de tweede acte ontpopt zij zich tot een statige, soms bitchy Evita en de meer krachtige songs gaan haar wonderbaarlijk goed af. Heerlijk om naar te luisteren en heerlijk om naar te kijken.
Stanley spettert als Che van het podium en toont zich een ware theaterman; geboren voor het toneel, zo lijkt het. Hij mist zo af en toe een noot, maar door de overgave waarmee hij Che op de planken zet, in combinatie met de energie en het plezier die uit iedere vezel van zijn lijf spatten, is dat alles behalve ergerlijk. Hij zorgt tijdens zijn vertellingen van het overheersend serieuze verhaal toch nog voor spaarzame komische momenten en speelt met het publiek.
Roberto de Groot is een prima Juan Perà³n. Hij laat een ingetogen man zien, die, zoals in het verhaal ook wordt gesuggereerd, zijn populariteit grotendeels te danken heeft aan zijn vrouw, de veel meer extraverte Eva Perà³n. Hij speelt zijn rol als politiek leider én echtgenoot geloofwaardig en zijn intense gezichtsuitdrukkingen zijn geweldig!
De setting waarin Huil niet om mij Argentina is gegoten is naar mijn mening een geniale vondst. Het interpreteert een Evita, die als simpel meisje uit is gegroeid tot presidentsvrouw maar diep in haar hart nog steeds meer feeling heeft met het ‘gewone volk’ dan met haar royaltybestaan.
Paul Walthaus als Augustin Magaldi, Loes Worm als maà®tresse, de muziek en het fantastische ensemble maken het geheel tot een prima voorstelling. De dansen zijn prachtig, de zang zeer harmonieus. Het uiterst magere decor zorgt ervoor dat je als publiek je ogen richt op de acteurs die à la minute theater staan te maken: groots door haar eenvoud — op dit gebied (decor) — en ware topsport!
Kortom, Evita is in mijn ogen een geweldige musical: vlot, goed geacteerd, prima gezongen en een productie die mij van begin tot eind heeft geboeid.
