Jean Valjean, een man die negentien jaar als dwangarbeider heeft moeten boeten voor het stelen van een brood, wordt voorwaardelijk vrijgelaten. Omdat hij het stigma ‘eens een dief, altijd een dief’ niet van zich kan afschudden, slaat hij op de vlucht voor politiecommissaris Javert en neemt een andere identiteit aan. Als Monsieur Madeleine werkt Valjean zich op tot fabriekseigenaar en burgemeester. Maar Javert komt hem op het spoor en blijft de ex-gevangene met het nummer 24601 volgen. Valjean helpt de ontslagen Fantine door op haar sterfbed te beloven dat hij voor haar dochtertje Cosette zal zorgen.
In 1832 breekt een studentenopstand uit, met Enjolras en — de op Cosette verliefde — Marius als prominente strijders met het straatjochie Gavroche en Eponine als sympathisanten. Eponine is de dochter van het lijkenpikkende herbergiersechtpaar Thénardier. Iedereen sterft op de barricaden, alleen Marius ontspringt de dodendans. Hij trouwt met Cosette en na het huwelijk wordt de ware achtergrond van Cosette onthuld door Valjean.
Afgelopen woensdag ben ik met mijn oma naar Les Misérables geweest. Zij had aan mij laten doorschemeren dat ze graag naar deze musical zou willen. Omdat ik al was gegaan had ze dit naast zich neegelegd, maar dat had ik niet gedaan. De eerste keer had ik wel genoten van Les Mis, maar zover dit kon op dat moment. Had in die tijd veel last van de pfeiffer en had zeker niet alles van deze musical meegekregen. Daarnaast wilde ik héél graag Barbara de Wit in de rol van Eponine zien spelen. Zij is namelijk understudy voor die rol.
En wanneer je graag naar een musical wilt en het liefst wat goedkoper dan normaal dan houdt je de acties in de gaten en uiteraard marktplaats. D.m.v. die laatste ben ik aan de kaartjes gekomen. Twee kaartjes op een super plek in de zaal (rij 10 precies in het midden). Met uiteraard Barbara de Wit als Eponine.
Omdat mijn opa en oma op vakantie zijn in Amersfoort ging ik eerst die kant op om haar op te halen. Na daar even wat gegeten te hebben zijn we afgereisd naar Rotterdam. Daar aangekomen was het even zoeken naar een parkeerplekje, want het was erg druk. Maar die hebben we uiteindelijk wel gevonden.
In het theater gingen mijn ogen meteen naar het bord waarop de spelers stonden die, die avond zouden spelen. Naast Barbara als Eponine hadden we bijna de volledige eerste cast. Ik weet niet meer uit mijn hoofd wie er allemaal speelden, maar ik zal proberen een lijstje te maken:
Rene van Kooten - Jean Valjean
Wim van den Driessche - Javert
????? - Marius
Suzan Seegers - Cosette
Nurlaila Karim - Fantine
BARBARA DE WIT - EPONINE
Carlo Boszhard - Thenardier
Kirsten Cools - Mme Thenardier
Freek Bartels - Enjolras
Max de Boer - Gavroche
????? - Kleine Cosette
????? - Kleine Eponine
En de natuurlijk nog alle mensen van het ensemble. Daarvan herkende ik Hilke Bierman, Manon Novak, Peter Stoelhorst en Afra Voesenek. Maar er speelden er natuurlijk nog veel meer mensen mee.
Het was een geweldige voorstelling!
Rene van Kooten zet een geweldige Jean Valjean neer. Je leeft helemaal met hem mee en het is heerlijk om naar zijn stem te luisteren. Wel vind ik de stukjes waar hij heel hoog moet zingen niet zo bij het beeld van Jean Valjean passen. Het werkt zelfs een beetje op je lachspieren…
Wim van den Driessche speelt en zingt ook uitstekend.
Jammer genoeg heb ik niet onthouden hoe de jongen heet die deze avond Marius speelde. Ik vond hem net zo sterk als Jamai, die ik de eerste keer bij Les Mis had. Dus dat betekent dat hij het uitestekend deed. Wat ik wel miste bij hem was volume in zijn stem. Hij was niet altijd even goed te verstaan.
De rol van Cosette werd werderom vertolkt door Suzan Seegers. Zo’n klein meisje…zo’n grote stem. Ze deed het erg goed, maar zij weet mij niet echt te raken. Ik houd niet van haar stem en haar spel vond ik wat mat. Maar ik denk ook dat de rol van Cosette hierin meespeelt. Vind het één van de minste vrouwenrollen in deze musical.
Nurlaila Karim wist mij nu wel te raken. De vorige keer deed ze mij qua gevoel en emotie heel weinig, maar dat was nu wel anders. Ik leefde helemaal met haar mee en bij haar sterven moest ik toch even goed slikken. Het nummer “Mijn droom” wat ze mag zingen is een heel mooi nummer met veel gevoel. Toch jammer dat ze aan het einde van het nummer meer aan het schreeuwen is dan aan het zingen. Wel vond ik dit al veel minder dan de eerste keer dat ik in de zaal zat.
En eindelijk was het zover. Ik mocht Barbara als Eponine bewonderen op het podium. De rol van Eponine is niet heel erg groot, zoals eigenlijk alle vrouwenrollen, maar wel een heel dankbare om neer te mogen zetten. Het solonummer “Heel alleen” raakte me ontzettend en ik had de tranen in mijn ogen staan. Toen later in het verhaal Eponine als eerste op de baricade stierf in de handen van Marius liepen de tranen over mijn wangen. Ondanks deze treurige gebeurtenis was het schitterend om naar te kijken. Barbara speelde en zong met heel veel gevoel. Ze was GEWELDIG!!! Of zoals we dat hier in Brabant zeggen KEI GOED!!! Ik vond haar echt veel beter dan Céline Purcell. Zij raakte mij de vorige keer veel minder dan Barbara nu deed. Het verschil zat hem bij mij in het spelen met gevoel.
Carlo Boszhard en Kirsten Cools vormden een prachtig stel samen. Lekker gek doen op het podium. Ik vond overigens de chemie tussen beide spelers echt merkbaar, maar dat had ik de vorige keer ook toen Carlo samen met Marjolein Algera op het podium stond.
En dan Freek Bartels. Wat is die jongen toch goed. En die stem van hem…wooowwww…kippenvel. Ben heel erg benieuwd wat zijn toekomst in de musicals hem brengt. Volgens mij heel veel schitterende rollen.
Van de kinderen heb ik alleen de jongen qua naam onthouden. Alle drie de kinderen deden het erg goed, maar ik blijf het jammer vinden dat de kleine Eponine niets mag zeggen. Vind het jammer voor de meisjes zelf. Het slotapplaus was net na elf uur en dat betekende dat de kinderen niet meer op het podium verschenen. Na elf uur mogen zij niet meer werken.
Er zijn een aantal momenten van de musical mij echt bijgebleven. Uiteraard Barbara als Eponine, vooral bij het nummer “Heel alleen”. Het hele beeld klopt gewoon. De manier waarop ze tijdens dit nummer werken met het licht (tralies) vind ik schitterend.
Ook het moment dat Marius, met een deken om zich heen, op een stoel zit en denkt aan zijn makkers die in de strijd omgekomen zijn. Wanneer zijn makkers achter hem in een rij verschijnen is het schitterend om de schaduw van die mannen op de achtergrond te zien.
De baricade is ook heel indrukwekkend. De manier waarop die op het podium gevormd was is al mooi om te zien. Het beeld van Freek, dood, hangend aan de baricade blijft echt plakken. Overigens wel raar dat de jongen Gavroche ineens levenloos op de grond ligt i.p.v. op een soldaat. Klopt niet echt.
De sprong van Javert van de brug. De manier waarop dat is neergezet vind ik echt heel mooi gedaan. Em zo kan ik nog wel even doorgaan met mooie momenten noemen.
Het is echt een super mooie productie.
Als je nog niet geweest bent, zou ik zeggen GAAN!
———————————————————-
Dit verslag heb ik gemaakt op mijn web-log en deze heb ik volledig overgenomen.
Jullie weten allemaal vast wel waar Les Mis over gaat, maar sommige mensen die mijn web-log lezen niet.
Vandaar een stukje uitleg en de aanmoediging om te gaan kijken.
