[opmerking jeroen:] de laatste alinea bespreekt ook de vormgeving van de afloop van de voorstelling, wil je dit niet weten moet je deze zeker ook niet lezen
Sven Ratzke - Master of Ceremonies
Ellen Evers - Sally Bowles
Dick Cohen - Clifford Bradshaw
Pamela Tevens - Frà¤ulein Schneider
Johnny Kraaijkamp - Herr Schultz
Sabine Beens - Frà¤ulein Kost
Martin Stritzko - Ernst Ludwig
Wat een prachtige productie. Met zo weinig…zoveel kunnen maken. Mijn complimenten!
In deze voorstelling zijn er drie namen (ik heb niets alle spelers vernoemd in bovenstaand lijstje) die werkelijk schitteren op het podium. Maar de andere spelers doen zeker niet voor hen onder. Ik heb het dan over Pamela Tevens, Ellen Evers en Sabine Beens. Ook Sven Ratzke deed het super, maar deze meiden had net iets meer.
Pamela Tevens
Zij zorgt voor het gevoel in deze productie. Ze maakt deze productie. Dat is niet in woorden uit te leggen, dus moet je zelf maar gaan kijken. Ze zet de rol van Frà¤ulein Schneider super neer. Qua zang heeft ze me echt verrast. Haar bereik is niet groot, maar het gevoel en haar spel tijdens het zingen compenseert dat stuk. Wow!
Ellen Evers
Ja, wat moet ik van Ellen Evers zeggen. Dat ze een vakvrouw is weten we allemaal. En ook deze rol zet ze schitterend neer. Wat een stem heeft zij toch. Ze deed het geweldig.
Sabine Beens
Voor mij hoorde Sabine ook bij de drie spelers die het meeste indruk op mij hebben gemaakt. Dit komt misschien ook wel een beetje, omdat ik bevooroordeeld was. Maar ik denk dat vele anderen dit ook gaan ervaren. Er staat echt een vrouw op het podium met een uitstraling van hier tot… Super! Ook vond ik dat ze in de dansstukken lenig en zeer beweeglijk overkwam. Misschien dat de hoofdrol in Hairspray iets voor haar is. Heb nu gezien hoe makkelijk ze beweegt.
Sven Ratzke zet de ceremoniemeester op een prachtige manier neer. En ik moest erg lachen toen de mensen op de eerste rij de pineut waren. Hij sprong namelijk van het podium en kuste die mensen. Eén meisje kreeg het zelfs iets zwaarder te verduren. Die “besprong” hij bijna.
Het einde van de musical was echt…wat voor woord kan je daar nu voor gebruiken…mooi was het niet, prachtig ook niet…ik denk dat het woord indrukwekkend het beste in de buurt komt. De spelers staan op het podium en de ceremoniemeester maakt het publiek duidelijk (terwijl er een aantal pakjes boven hen hangen van mensen die in een kamp hebben gezeten) of wij zorgen hebben. Of wij vinden dat we problemen hebben. Toen de cast van het podium was en een grote nazivlag verscheen, die daarna naar beneden viel, bleef het doodstil in de zaal. De gordijnen gingen langzaam dicht en toen ze volledig gesloten waren brak een een daverend applaus los. Wow, wat een einde van een indrukwekkende productie.
