Even een korte impressie. Gister naar Hera, een goddelijke musical geweest in het Theater aan de Parade in Den Bosch. Geen idee wat ik ervan moest verwachten, behalve een redelijke sterrencast met Arjan Ederveen, Vera Mann, Waldemar Torenstra en Rob van Meeberg.
Om eerlijk te zijn viel het me tegen. Ok, ik was wat moe van (weer) een lange dag werken, maar ook dan kan een show me toch vaak wel pakken. Deze keer echter niet.
Een “korte” samenvatting, voor zover ik het verhaal begrepen heb. God, Allah en Budda hebben samen een reincarnatiekliniek, maar omdat ze even niet meer op in lijn zitten gaan ze op retraitre. Fabio (Arjan Ederveen), hun rechterhand, moet dus op zoek naar een vervanger, een god die kan beslissen of je naar de hemel of hel gaat (hoe je reincarneert). Hij vindt deze in de vorm van het godenechtpaar Zeus (Rob van Meeberg) en Hera (Vera Mann), die al 2500 jaar samen zijn. Niet zonder slag of stoot, want Zeus kijk graag naar andere (jongere) vrouwen.
Hun eerste ‘project’ is Casper, een jongen die al voor de zoveelste keer reincarneert en nooit ouder wordt dat 14 jaar. Hij zit al eventjes in de kliniek omdat niemand hem ‘op komt halen’. Zeus gaat erop uit om ‘zijn’ moeder te zoeken, en vindt deze. Echter, haar man, en dus de potentiele vader van Casper, heeft net voor zijn carriere gekozen en is vertrokken naar Sydney (als ik me niet vergis). Terwijl Hera op weg gaat naar hem om het over te halen Casper toch te ‘verwekken’ bij zijn vrouw, komt Casper op het idee om Zeus de gedaante van zijn potentiele vader aan te laten nemen, en hem dus zo te ‘verwekken’. Als Hera terugkomt, ze heeft de potentiele vader knock out geslagen, en merkt wat Zeus gedaan heeft, wil ze van hem af. Geen probleem, gaat hij toch mooi met de jonge moeder van Casper mee…
Volgen we hem nog? Ik niet meer helemaal. Om een mij ontgane reden wordt besloten dat Hera elke maand gaat verschijnen aan de mensen om hun vragen te beantwoorden. Bij een zangcompetitie loopt ze Casper tegen het lijf, ondertussen 20 jaar, die direct als een blok voor haar valt. Hij weer niet meer wie ze is. Zeus blijkt al na een paar maanden ook zijn leven te zijn verdwenen, maar natuurlijk komt die nu juist weer opdagen. Met een hoop heibel tot gevolg…
Kortom, een éénlijnig verhaal, met een climax. Voor de pauze was mij totaal niet duidelijk welke kant het verhaal op zou gaan. Na de pauze werd echter (te) snel duidelijk waar het heen zou gaan, en vervolgens wordt de climax zo uitgemolken met clichés dat het langdradig wordt.
De liedjes zijn aardig, maar er is geen enkele melodie blijven hangen, laat staan een tekst. Deze was trouwens ook niet altijd goed verstaanbaar, en droeg naar mijn idee zelden bij aan het verhaal.
De acteer- en zangprestaties waren prima. Ok, er is geen tweede Loes Luca, maar we zullen ook nooit weten hoe zij de rol van Hera gespeeld zou hebben. Vera deed het goed en heeft natuurlijk haar zangkwaliteiten mee.
Arjan speelde wederom een typetje, eigenlijk hetzelfde typetje als altijd. Het wat verzuurde, verwijfde hulpje. Tijdens de liedjes had hij er nog wel eens een handje van om de aandacht naar zich toe te trekken, totaal niet functioneel, waardoor je niet meer doorhad waar het lied over ging. Overigens wel leuke grappen, maar kwestie van verkeerde timing.
Waldemar deed het leuk als baby, hier zijn stunteligheid consequent vol, en een leuke afwisseling tussen zijn rol als baby en de ervaren incarneur (nieuw woord voor de van Dale!). Als volwassene overtuigde hij mij minder, zijn goed uitziende lichaam daargelaten. Iets maakte dat hij niet goed uit de verf kwam.
Rob van Meeberg zet een leuke en veelzijdige Zeus neer. Nooit geweten dat die man zo goed kan zingen!
Kortom, met name de basis viel me erg tegen, en daar kan geen sterrencast tegenop. Teveel losse eindjes en onduidelijkheden…
