Zag dat er geen apart topic voor was, dus dan hier maar wat over De Boot en het Meisje.
Ten eerste:
Kent iemand nog het toneelstuk Going to the Dogs van Wim T. Schippers?
Ten tweede:
Heeft iemand wel eens, gezeten achter een computer, met een fles drank naast zich, ‘s avonds en vervolgens ‘s nachts geprobeerd om hele leuke maar vooral veel flauwe Sinterklaasgedichten te maken?
Vanavond dus naar De Boot en het Meisje geweest. Een voorstelling die gemengde gevoelens oproept. Pas in het laatste kwartier wint de voorstelling aan diepgang en wordt het thema van de voorstelling duidelijk met daarbij ook de keuze van de vrouwelijke hoofdpersoon.
De anderhalf uur daarvoor is een georganiseerde chaos, die dan weer een stuk van het verhaal vertelt, dan weer verzandt in een lied, waarvan de teksten zo simpel en flauw zijn, die mij dus doen denken aan een onder drank totstandgekomen Sinterklaasgedicht. Samuels lied over de sex-appeal van Nederlandse mannen is daarop een welkome geestige uitzondering.
De bewegingen en belevenissen van hond Rataplan voegen tevens wat elementen van de chaos toe. Vooral de momenten dat Rataplan de gemorste blokjes kaas 1 voor 1 wegwerkt en de ontdekkingsreis door de eerste drie rijen onderneemt behoren tot de leukste van de voorstelling.
Al met al een voorstelling gezien die in De Parade niet zou misstaan, en die ik wellicht leuker zou vinden als ik al een paar biertjes of iets sterkers naar binnen heb gewerkt. Maar dat kan toch niet de bedoeling zijn van een serieuze musical in het Oude Luxor Theater! Complimenten overigens voor de cast, waarbij Nathalie van Gent als Rosa en Sander van Amsterdam als Iwan het meest overtuigen. Ik heb een leuke avond gehad, maar hoef hier geen tweede keer naar toe, ondanks de goede stem van Nathalie.
