polleke - 07 January 2010 10:20 PM

Als ik het teruglees denk ik dat ik het begrip ‘musical’ een beetje beu aan het worden ben. Waarom niet gewoon terug naar de basis: zonder grootse decors, zonder teveel kostuums en franjes: een (origineel) verhaal vertellen waarbij emotie ondersteund wordt door muziek. En laat de fantasie de rest doen. Meer hoeft niet voor mij. M-lab? Laat maar komen!

Ik ben het zo met je eens.

marly - 16 January 2010 09:39 PM

ik heb een tijdje na kunnen denken over Priscilla.
Voor mij geen theater. Ik ken de film niet, maar mijn conclusie voor deze show is (en dat is dus wat voor indruk deze show op mij achter laat):
We hebben een aantal prachtige kostuums liggen, we hebben ontzettend leuke liedjes (die ik graag hoor als ik uit ga, maar in het theater weinig met me doen) Maar dat maakte toen nog geen volledige voorstelling… Dus is het plot van de film er aan toegevoegd en toen was daar een show.
Ik vond het rommelig, charmant, maar geen theater. Ondanks de briljante kostuums…

Wat betreft het verhaal… te veel losse eindjes.  Niets is echt uitgespeeld, eigenlijk werd over bijna alles heen gespeeld. Ik besef natuurlijk ook wel, dat het best veel is om naast zoveel liedjes ook het acteerwerk toe te laten. En dat acteren een achtergesteld onderdeel binnen een musical is, maar ik ben nu eenmaal zo’n gek voor wie het acteren op één komt en dan pas zang en dans. Als ik je niet geloof, haak ik af. En bij deze show haakte ik af op het acteerwerk, maar liep ik niet huilend de zaal uit omdat de muziek zo lekker is en (nogmaals) de aankleding geweldig.

Eigenlijk is er maar één woord voor deze show: VEEL!

Ik vond het acteren juist heel goed in deze musical. Met name Tony Sheldon is fantastisch als Bernadette. Hoewel er heel veel momenten zijn die het toelaten om over the top te gaan bleven alle acteurs altijd gewoon mensen en geen karikaturen. En dat is waar Priscilla over gaat, over echte mensen.

Als ik het teruglees denk ik dat ik het begrip ‘musical’ een beetje beu aan het worden ben. Waarom niet gewoon terug naar de basis: zonder grootse decors, zonder teveel kostuums en franjes: een (origineel) verhaal vertellen waarbij emotie ondersteund wordt door muziek. En laat de fantasie de rest doen. Meer hoeft niet voor mij. M-lab? Laat maar komen!

Ik ben groot M-lab freak,fan etc. Maar af en toe eens een show die juist alles wat te veel kan zijn er aan heeft is soms ook heel goed. Soms is minder decor beter, soms is veel gewoon beter. Het is maar net wat je wil bereiken en vertellen.

Grappig om te merken dat wij (Marly en ik) Priscilla totaal anders beleefd hebben dan jullie.
Misschien lag het aan de middagshow, aan de 5 understudy’s of aan het weer.. Maar de show die wij zagen was alles behalve emotioneel en de diepe laag was ver te zoeken. Oke er zaten een aantal mooie momenten in (dat ze alledrie op die rots staan bijvoorbeeld) maar het valt in het niet bij al die grootse dragqueen scenes.. en dat was jammer.
Misschien had ik wel teveel verwacht..

Grappige is dat ik bij Legally Blonde twee dagen eerder, wél met tranen in mijn ogen zat.. Dus waarom kan een musical als Legally Blonde mij wel raken en een show als Prisciaal weer niet..

marly - 16 January 2010 09:39 PM

ik heb een tijdje na kunnen denken over Priscilla.
Voor mij geen theater. Ik ken de film niet, maar mijn conclusie voor deze show is (en dat is dus wat voor indruk deze show op mij achter laat):
We hebben een aantal prachtige kostuums liggen, we hebben ontzettend leuke liedjes (die ik graag hoor als ik uit ga, maar in het theater weinig met me doen) Maar dat maakte toen nog geen volledige voorstelling… Dus is het plot van de film er aan toegevoegd en toen was daar een show.
Ik vond het rommelig, charmant, maar geen theater. Ondanks de briljante kostuums…

Wat betreft het verhaal… te veel losse eindjes.  Niets is echt uitgespeeld, eigenlijk werd over bijna alles heen gespeeld. Ik besef natuurlijk ook wel, dat het best veel is om naast zoveel liedjes ook het acteerwerk toe te laten. En dat acteren een achtergesteld onderdeel binnen een musical is, maar ik ben nu eenmaal zo’n gek voor wie het acteren op één komt en dan pas zang en dans. Als ik je niet geloof, haak ik af. En bij deze show haakte ik af op het acteerwerk, maar liep ik niet huilend de zaal uit omdat de muziek zo lekker is en (nogmaals) de aankleding geweldig.

Eigenlijk is er maar één woord voor deze show: VEEL!

Acteren een achtergesteld onderdeel binnen een musical? Na, daar ben ik het natuurlijk helemaal niet mee eens. En in Priscilla werd juist goed geacteerd, ik snap niet waar je daar dat vandaan haalt. Maar in dat geval kom je bij Nederlandse shows waarschijnlijk weinig aan je trekken. Wat als ergens puur geacteerd wordt dan is dat toch wel in Londen/New York. En Priscilla geen musical? Een juke-box musical toch? Maar wel een musical anders mag je Mamma Mia!, Doe maar!, We Will Rock You en al die anderen ook geen musical noemen.

dokter_P - 17 January 2010 11:31 AM

Grappige is dat ik bij Legally Blonde twee dagen eerder, wél met tranen in mijn ogen zat.. Dus waarom kan een musical als Legally Blonde mij wel raken en een show als Prisciaal weer niet..

Omdat het een utopie is dat elke musical je moet raken. Wat een flauwekul, je kunt toch ook wel eens een losse show zien zonder diepgang. Die hoeven niet per definitie slecht of tegenvallend te zijn.

Svenn - 17 January 2010 08:33 PM

dokter_P - 17 January 2010 11:31 AM

Grappige is dat ik bij Legally Blonde twee dagen eerder, wél met tranen in mijn ogen zat.. Dus waarom kan een musical als Legally Blonde mij wel raken en een show als Prisciaal weer niet..

Omdat het een utopie is dat elke musical je moet raken. Wat een flauwekul, je kunt toch ook wel eens een losse show zien zonder diepgang. Die hoeven niet per definitie slecht of tegenvallend te zijn.

Een beetje emotie is wel welkom vind ik. Zelfs feelgood shows hebben hun emo-momenten, en daardoor geraakt worden is wel een pre. Nu had ik dat zeker wél bij Priscilla, en hoop ik dat binnenkort ook bij Legally Blonde te ervaren. Al was dat bij de televisie-uitzending niet het geval.

Svenn - 17 January 2010 08:31 PM

Acteren een achtergesteld onderdeel binnen een musical? Na, daar ben ik het natuurlijk helemaal niet mee eens. En in Priscilla werd juist goed geacteerd, ik snap niet waar je daar dat vandaan haalt. Maar in dat geval kom je bij Nederlandse shows waarschijnlijk weinig aan je trekken. Wat als ergens puur geacteerd wordt dan is dat toch wel in Londen/New York. En Priscilla geen musical? Een juke-box musical toch? Maar wel een musical anders mag je Mamma Mia!, Doe maar!, We Will Rock You en al die anderen ook geen musical noemen.

Daar heb je één punt… Ik ga al een tijdje niet meer naar musicals, omdat ik het acteerwerk vaak niet zo best vind. Voor mij is geloofwaardigheid heel belangrijk en ik kreeg op een gegeven moment steeds meer een probleem met de geloofwaardigheid van de karakters binnen een musical. (dat gezing de hele tijd)

Waar ik het vandaan haal dat in Priscilla niet goed genoeg werd geacteerd? Uit de zaal, uit mijn ervaring. Ik geloofde niemand, ik geloofde geen woord van wat er gezegd werd, gezongen werd en helaas te weinig gespeeld werd. Daar baseer ik mijn mening op. Ik heb een dergelijke discussie drie jaar geleden ook gehad op dit forum over Mary Poppins en Wicked, die ik toen in London had gezien en echt vreselijk had gevonden.
Ik vraag me af, waarom een afwijkende mening/ervaring hier vaak (per definitie) wordt afgedaan als onzin en hoe kom je er bij… Een ieder die theater bezoekt heeft zijn eigen voorkeuren en ik hou simpel weg niet van VEEL! Dit wil echter niet zeggen, dat ik geen mening en inzicht kan hebben in een voorstelling, die voornamelijk VEEL is.

Waarom ga je dan in Londen uitgerekend naar de grote musicalprodukties als je ‘dat gezing de hele tijd’ per definitie en bij voorbaat al niets vind ? Om je te ergeren ? Om je te vergapen aan het gebrek aan acteertalent ? Om je frustraties te ventileren op een musicalforum ? Het zal wel aan mij liggen maar ik begrijp daar niets van.

En als je in Londen bent zijn er meer dan genoeg voorstellingen in andere disciplines te zien en ook kleinere produkties op musicalgebied.

eastwick - 18 January 2010 06:12 PM

Waarom ga je dan in Londen uitgerekend naar de grote musicalprodukties als je ‘dat gezing de hele tijd’ per definitie en bij voorbaat al niets vind ? Om je te ergeren ? Om je te vergapen aan het gebrek aan acteertalent ? Om je frustraties te ventileren op een musicalforum ? Het zal wel aan mij liggen maar ik begrijp daar niets van.

En als je in Londen bent zijn er meer dan genoeg voorstellingen in andere disciplines te zien en ook kleinere produkties op musicalgebied.

Ik ging naar London om theater te zien en ik zeg nergens dat ik alle musicals per definitie vervelend vind. Ik heb erg genoten van Legally Blonde en Billy Eliot. En die twee wilde ik graag zien. Ook fijn was de kindervoorstelling The Gruffalo (zeker een aanrader, ware het niet dat het afgelopen is)
Ik was gezellig met Luuk naar London gegaan voornamelijk dus voor Legally Blonde. We waren er meerdere dagen en wilden meerdere voorstellingen zien. Het liefst Warhorse (helaas enkel heel dure kaarten en dus niet gezien) Toen heb ik Luuk laten kiezen wat hij wilde zien en dat was dus onder andere Priscilla… Tja, van te voren was al te verwachten dat het niet mijn musical was, maar ik was niet alleen in London. Dus zie je soms dingen die je niet geweldig vindt. (maar daar staat dus tegenover dat ik Luuk meesleepte naar The Gruffalo)

en ik heb me eigenlijk ook niet verveeld tijdens Priscilla, want zoals ik al eerder aangaf zijn de kostuums en decors prachtig en hou ik van de muziek, dus had ik in de pauze geen behoefte om weg te gaan.

Tot slot; ik denk dat in sommige producties weinig van het mogelijk aanwezige acteertalent van de spelers wordt gevraagd en dat dit me soms stoort. Ik geloof namelijk dat de spelers in Priscilla wel degelijk in staat zouden zijn om diepgang te creeeren, maar dat gebeurde dus duidelijk niet toen Luuk en ik er waren.

Nee hoor, ik erger me niet aan musicals… en ik hou van London!

Oh ja nu echt tot slot… waarom is het geven van een mening (die minder positief is dan anderen) het uiten van je frustratie op een musicalforum… Dat snap ik dan weer niet.

marly - 18 January 2010 07:23 PM

Oh ja nu echt tot slot… waarom is het geven van een mening (die minder positief is dan anderen) het uiten van je frustratie op een musicalforum… Dat snap ik dan weer niet.

Oké je antwoord is verhelderend. Voor mij kwamen je opmerkingen over musical over als ‘ik hou helemaal niet van spruiten maar ik ga geheel uit vrije wil toch een vol bord eten’. En vandaar mijn verbazing over het bezoeken van grote musicals in de grote theaters want die zijn per definitie vaak overdadig.

Die laatste opmerking van mij komt voort uit mijn gevoel bij jouw opmerkingen als zijnde hautain en snobistisch in de zin van musical is toch maar een mindere kunstvorm en moeten we vooral niet al te serieus nemen. Ik heb juist helemaal niets tegen kritische en minder positieve opmerkingen want die komen een serieuze discussie op een forum alleen maar ten goede. We kunnen allemaal wel ‘ja en amen’ knikken maar daar heeft niemand wat aan.

Nog even ter verklaring.
We hebben in totaal 6 shows in London gezien. Waarvan Priscilla toch de minste was.
En we hebben zeker genoten van Priscilla. Maar de acteerkunsten en de diepere verhaallijn moest het afleggen tegen de overdadigheid van glitter. Heeft ook zijn charme. Maar niet helemaal mijn smaak…

Sister Act had ongeveer hetzelfde probleem, maar dan met decor en regie..

Grappig dat je de recente ‘feelgood’ voorstellingen zo verschillend kunt beleven want bij mij was het juist andersom.

Ik heb enorm genoten van ‘Priscilla’ die ik zeker nog een keer wil gaan zien en zo mijn twijfels bij ‘Legally Blonde’ en ‘Sister Act’. Bij die laatstgenoemden is overigens niets aan te merken op de meer dan uitstekende kwaliteiten van Sheridan Smith en Patina Miller, maar ik vraag me af wat er van deze musicals overblijft als deze leads niet spelen. ‘Sister Act’ was leuk om een keer gezien te hebben maar vond ik eerlijk gezegd een oervervelende voorstelling. ‘Legally Blonde’ is toch een stuk amusanter.

Jammer dat jullie ‘War Horse’ hebben gemist want dat is zeker een aanrader.

Ik denk dat jullie ook gewoon heel erg pech gehad hebben. Een voorstelling met 5 understudies is wel heel erg uit balans en juist in feelgood luistert de balans tussen ernst en lol heel erg nauw. Ik vond het juist zo knap dat bij Priscilla, ondanks de camp, ECHTE karakters met al hun zwakheden te zien waren. Ik heb in 7 voorstellingen niet 1 understudy gehad in een dragende rol. Juist dat vind ik zo fijn aan Londen en New York. En ik ben erg VOOR soberheid (alhoewel ik net een hele saaie sobere Zomertrilogie van TGA achter de kiezen heb), maar bij musical wil je juist af en toe een lekker overdadig orkest en veel vliegende decors. Maar de acteurs moeten altijd geloofwaardig zijn. En dat waren ze, ook in de lichtgewicht voorstellingen…

Afgelopen woensdag heb ik Legally Blonde in het Savoy Theatre gezien. Voor 36 pond op rij N in het midden was een hele goede deal! De musical is nog maar pas geleden in première gegaan, dus we zaten midden tussen de echte liefhebbers, die de musical zo snel mogelijk wilden zien. Heerlijk enthousiast publiek! Veel jongeren, vrouwen en homo’s. Het is vanaf het begin af aan al een hele happening. Buiten voor het bord tientallen foto’s maken, roze kleding aan, roze champagne… En zo wordt er tijdens de voorstelling ook lekker meegejoeld en geklapt…Vooral bij ‘There, Right There!’ en ‘Legally Blonde (Remix)’ ging het dak eraf.

Want wat is het een gave show! Geestige muziek, scherpe teksten; het is geen moment saai en het knalt achter mekaar door. Het is druk en hysterisch, maar toch heel strak.

Sheridan Smith heeft een heerlijke stem en met haar briljante acteerwerk pakt ze echt het publiek in. Enige minpunt vond ik dat ze af en toe erg oud oogde. Ze lijkt echt wel een dertiger; het is geen meisje meer. En dan heeft ze tijdens de Remix ook nog zo een stom jurkje aan dat omhoogkruipt en waar ze een buikje in krijgt…

De musical is grotendeels hetzelfde als op Broadway. Wel een stuk kleiner, maar dat is verder prima. Sommige teksten zijn veranderd. Dat blijft meestal bij een paar woorden of zinnetjes (in ‘Positive’ vond ik het nieuwe stukje erg grappig), maar Paulette’s ‘Ireland’ is bijna helemaal anders (en dat vond ik weer niet zo geslaagd).

En dan kom ik gelijk bij de enige echte grote teleurstelling van de voorstelling: Jill Halfpenney als Paulette… Paulette is een wat ouder en vooral gék wijf! Het moet iemand zijn die niet zo makkelijk aan de man kan komen. Ik vond Jill veel te luchtig spelen en ze was veel te veel een leuke jongedame… Van haar komische timing was ik ook niet zo gecharmeerd. Er zit zoveel meer in die rol!
Oja, Enid vond ik ook niet zo leuk. Te veel een karikatuur; ongeloofwaardig.

Over het algemeen is het dus een wervelende show, die ik ook heel vaak kan zien. Er zitten zoveel leuke momenten in; je ziet elke keer weer wat nieuws!

Ga allemaal kijken!