Ik heb de CD inmiddels veelvuldig gehoord en de drie preview voorstellingen die ik zag zijn enigszins bezonken, al spookt de voorstelling dagelijks door mijn hoofd.
‘Love Never Dies’ is natuurlijk een project van vele jaren en ik kan me indenken dat de voorstelling anders op het publiek overkomt dan de intentie was. ‘Love Never Dies’ heeft voor zo’n grote show toch weinig previewtijd gehad. Als je naar de recensies kijkt is het typisch geval van een haat of liefdesverhouding en een tussenweg is er schijnbaar niet.
Ik begrijp uit alle berichten dat ze de musical voor New York gaan aanpassen maar heeft dat wel zin ? De haters zullen echt niet als een blad aan de boom omkeren met wat kleine aanpassingen. En dramamusicals scoren de laatste jaren toch erg slecht op Broadway waarbij Lloyd Webber’s eigen ‘The Woman In White’ nog vers in het geheugen ligt alsmede musicals als ‘Ragtime’ , ‘The Pirate Queen’ en ‘A Tale Of Two Cities’ om maar eens een paar andere flops te noemen.
Ik vind het script van ‘Love Never Dies’ zeker niet slecht en het zou ook wel erg vreemd zijn als Christine niet voor de Phantom kiest maar opnieuw voor Raoul. Er zitten wel wat onduidelijkheden in het script en als je het libretto leest is dat toch een stuk duisterder dan de uiteindelijke musical.
Het staat me nog helder voor de geest dat ik in de zaal zat en continu op het verkeerde been werd gezet over de gang van het verhaal en dat is natuurlijk ook wel knap. Ik dacht in de proloog het zal toch niet zo zijn dat ze nu al het einde verraden in de passage over de meester die verdween met het kind en het alles vernietigende vuur. Ook aan het slot van Acte I als Madame Giry in furie ontsteekt dacht ik bij mezelf benieuwd wat er na de pauze gaat gebeuren want als zelfs Madame Giry zich tegen de Phantom keert ... Het uiteindelijke slot had ik niet verwacht en dat kwam ook als een enorme schok in een van de langste sterfscènes die ik heb gezien. Uit de berichten op internet begrijp ik dat de proloog en ook het slot in de uiteindelijke premièrevoorstelling zijn ingekort en aangepast.
Zonder te willen klinken als één van die stuurlui aan de wal kan ik wel wat dingen bedenken die de voorstelling alleen maar ten goede komen. Van het mysterie rond de moordende Phantom in de eerste versie is niet veel over. In ‘Love Never Dies’ komt hij teveel over als een kwetsbaar bijna timide mens. Het zou de voorstelling helpen als het mysterie rondom Mr Y wat werd aangescherpt. Terwijl de eerste confrontatie tussen de Phantom en Christine in de hotelkamer prachtig is neergezet ook in muziek, zou het mooi zijn als ook de eerste keer dat het publiek de Phantom in de voorstelling ziet wat spectaculairder zou worden. Nu zien we hem voor het eerst alleen maar rondlopend in zijn onderkomen.
Ik zou ook heel graag weten wat er gebeurd is met de veel besproken automaton van Christine want zo heeft ook het logo van het door brand aangetaste masker geen connectie met de voorstelling. Het zou de scène in The Aerie helpen als Sierra Boggess een masker zou krijgen zodat het duidelijker is dat daar een pop moet staan en geen mens van vlees en bloed.
En zou de grote brand van Coney Island buiten de proloog geen plaats moeten krijgen in de voorstelling ? Die vond pas plaats in 1911 maar er zou een soort van epiloog kunnen zijn met Madame Giry waarbij we er achter komen hoe de meester en het kind dan uiteindelijk verdwenen zijn.
Niettemin blijft ‘Love Never Dies’ een prachtige voorstelling en ik kan me nu al intens verheugen op het volgende bezoek. Ik ben ook erg benieuwd wat het traject wordt in de aanloop naar de première in New York. We zullen het zien !
