Nou ik dus 😉 had een top weekend! Eerst Hair op vrijdag en daarna gister Urinetown in DeLaMar!
Maar goed, Hair dus (MET SPOILIERS)
vrijdagavond mocht ik aantreden voor Hair. Ik had al een aantal berichten gehoord en die waren over ‘t algemeen erg positief! Had Hair nog nooit gezien, weet ook vrij weinig van die hippietijd, maar ‘t was geweldig!
Het begon al met de sfeer die er hing tijdens het binnenlopen. Omdat het podium in Hengelo een heel stuk kleiner is dan in Ahoy, werd in Hengelo het gangpad (en de rest van ‘t theater waar je overheen kon lopen (niet met gevaar voor gebroken nekken etc.), langs kon gaan enz.) gebruikt.
Daardoor stonden aan ‘t begin van de voorstelling een aantal castleden, compleet in hun rol, met wierrook en namaak joints/sigaretten (die sigaretten waren best wel echt volgens mij) in ‘t gangpad. Ze spraken je aan, liepen mee naar je plek etc. erg leuk!
Het verhaal van de show is meer te plaatsen in de categorie van Love Me Tender en We Will Rock You (m’n moeder zei: huh ik wist niet eens dat er een verhaal in zat), maar er zit wel degelijk een boodschap in het verhaal. Wat jammer is, is dat het einde van de musical (dood van Claude etc.) er maar heel kort tussendoor gaat en dat dus de diepere laag niet echt bovenkomt. Volgens een ‘kenner’ was er een aardig deel van de tekst geschrapt.
Maar goed, de oppervlakkigheid is denk ik het enige minpuntje, de rest van de show was fantastisch.
Al vanaf ‘t moment dat je binnenkomt is er dus al een geweldige sfeer en zodra één van de vrouwen, Aquarius inzet, ben je als publiek verkocht!
De vrouwen hebben allemaal stuk voor stuk, geweldige stemmen! Hun harmonieën zijn loepzuiver en ook in hun solo’s zijn ze geweldig (Easy to be Hard en het liedje over de jongen die ze ooit zag, om maar iets te noemen). De hoofdrolspeler Claude is niet alleen een lekker hapje om naar te kijken, ook zijn stem is geweldig!
De rest van de mannen vond ik persoonlijk iets minder, een aantal zongen net niet vals en ze deden wel voor de vrouwen onder, maar ‘t was niet extreem slecht. Ze waren echter wel slecht verstaanbaar (en dat kwam niet alleen door de onmogelijke teksten in o.a. Hair).
Ook de ensemblenummers waren niet altijd even verstaanbaar, maar wel weer briljant gezongen.
Het decor is erg basic: een soort ruit staat op ‘t podium, waarop de grote band staat en daar achter is nog een klein verhoginkje waar de spelers wel eens rondlopen. Daarnaast gebruiken ze een videowall (niet erg groot in Hengelo) om af en toe wat beelden te projecteren en vooral bij Walking in Space is dat erg goed gedaan.
Al met al was het een goede show. Niet een extreem goed verhaal, maar wel spelers die er vanuit hun tenen voor gaan, het complete publiek meetrokken (de mensen van de horeca zeiden, dat ze nog nooit zo’n rustig en relaxt publiek hadden gehad in de pauze, niemand zeurde of klaagde) en energie voor 10 hadden. Daarnaast was ‘t geweldig dat ze door ‘t publiek liepen en vrolijk (nog wel in hun rol) gingen dansen.
En misschien nog wel het belangrijkste: de geweldige stemmen van de vrouwen! Men, kippenvel! Alleen al een reden om te gaan. Van die prachtige, breekbare stemmen van donkere vrouwen! Dit alleen al is een reden om te gaan (en natuurlijk de knappe Claude 😉).
Mijn excuses voor mijn beroerde schrijfstijl, ben nogal moe en alles ligt niet erg vers meer in m’n geheugen (door de vermoeidheid), maar ik hoop dat ik jullie toch een beeld heb kunnen geven van de voorstelling!
