Het niveau was hoog, toch begrijp ik de snelheid van omdraaien vaak niet. Chaira’s optreden was wisselend, de coaches waren afwachtend en je zag ook dat wanneer iemand aanstalten maakte op de knop te drukken, dat vervolgens niet meer deed omdat er weer een mindere regel volgde. Bij Charly draaiden ze alle vier na 2 seconden zijn rauwe rock-soulstem gehoord te hebben al om. Van een afwachtende houding was niets meer te merken. Dan vraag ik me af: in 2 sec. kan je niet horen of iemand gedurende meerdere minuten een publiek kan boeien, wel kan je horen welke genre iemand kiest, en soul doet het nu eenmaal erg goed in Nederland de laatste jaren dus daar kan een coach/producent ook mee scoren.
Ik gun Charly zeker een mooie carriere in de populaire muziek, echter als ik nu driekwart jaar later terugkijk op de 1e Voice, dan heeft Ben Saunders redelijk (maar niet geweldig) gescoord met z’n eerste CD en heb ik van de anderen weinig meer gehoord. Ik moet zeggen gisteren miste ik Pearl Jozefzoon toch wel een beetje bij Daddy Cool!
