Na zes grote West End producties heb ik op zondagavond tijd voor iets anders, iets kleins, dus off-West End. Het Union Theatre ligt op de zuidoever van Londen, in de buurt van The Young Vic. Eigenlijk mag het de naam van theater niet hebben, het is klein en oud maar er gebeuren interessante dingen.

Van 24 april jl. tot aan 25 mei a.s. speelt hier Bare the rock musical., ook wel bekend als Bare: a Pop Opera of Bare the musical. Bare is oorspronkelijk een Amerikaanse productie die in 2000 in Los Angeles in première ging. Eeerder werd deze productie gespeeld off-Broadway, in Canada, Australië en de Filippijnen. In Engeland schijnt hij vorig jaar al in York en Liverpool te zijn geprduceerd (bron: Wikipedia).

De productie in Londen is dus klein en staat voor een korte tijd in het Union Theatre. Zoals gezegd een klein en oud theater met een zaaltje waarin niet meer dan 50 man publiek passen. Het publiek zit deze productie om het speelvlak heen en dat betekent dat als je op de eerste rij zit (aan drie kanten zitten de mensen drie rijen dik) je op sommige momenten de acteurs kunt aanraken als je wilt. Door de grootte van de zaal werden er geen microfoons gebruikt en moest elke acteur op eigen kracht de zaal bereiken. In de meeste gevallen ging dat prima maar soms waren ze niet te verstaan. Jammer, maar niet onoverkomelijk omdat ik op de eerste rij stoelen zat.

Het verhaal draait om een groep tieners die op een Katholieke kostschool zitten en vlak voor hun eindexamen staan. En bij een rock musical denk je dan ook meteen aan sex en drugs en daarin worden we niet teleurgesteld. Het verhaal (in het kort) gaat voornamelijk over vier hoofdrolspelers. Peter (Michael Vinsen), die er klaar voor is om uit de kast te komen en zijn liefde voor Jason (Ross William Wild) openbaar wil maken. Jason, die daar nog te veel mee worstelt, in de ontkenningsfase zit en ook met meisjes flirt. Ivy (Lily-Jane Young) die valt voor Jason, die zich op haar verjaardag laat verleiden tot een one-night stand. Nadia, de corpulente zuster van Jason, die door haar uiterlijk zo haar eigen problemen heeft.  De groep jongeren repeteert voor het stuk Romeo en Julia (Jason speelt Romeo, Ivy speelt Julia) en uiteindelijk neemt het verhaal een tragische wending. Jason vertelt Peter dat hij toch echt van hem houdt, Peter wijst hem af omdat hij hun liefde niet geheim wil houden. Jason denkt dat hij daarmee Peter voor altijd kwijt is en neemt een hoeveelheid drugs in die hem uiteindelijk fataal wordt, maar niet voordat hij en Peter het bijleggen en hun liefde voor elkaar uitspreken. Met de dood van Jason valt er uiteindelijk natuurlijk een hele donkere schaduw over het eindexamen van de groep jongeren.

Een tragisch verhaal dat bij vlagen doet denken aan Spring Awakening, maar wel met een heel eigen en eigentijds plot. En door het weinige publiek en het feit dat je er zo dicht op zit wordt je helemaal in het verhaal gezogen. De cast bestaat voornamelijk uit jonge(re) acteurs en twee oudere acteurs (ook een gelijkenis met Spring Awakening). En de jongere acteurs zijn een mix van mensen die al professionele ervaringen achter de rug hebben en mensen voor wie dit de eerste professionele productie is.  Een goede cast met de vier eerder genoemde acteurs als uitblinkers. Met name Micheal Vinsen imponeert, Ross William Wild begon wat weifelend en met zachte stem maar gaandeweg de voorstelling groeide hij. Ook Lilly-Jane Young imponeerde, zeker in de rustiger nummers., waarvan ze er eentje zong terwijl ze vlak naast me stond.

Zeker weten dat we van sommige van deze acteurs nog meer gaan horen en zien. Lilly-Jane Young gaan we zeker zeer binnenkort weer zien (sommigen van jullie hebben haar zelfs al gezien, maar dan van een iets grotere afstand) want zij speelt de rol van Wendy in de World Arena Tour van Peter Pan, the Neverending Story als tegenspeler van Sandor Stürbl.  Ik denk echter niet dat ze in die show zo sexy gekleed gaat als in Bare….....

Nog even over The Union Theatre: van 29 mei tot en met 29 juni wordt hier Billy opgevoerd, een musical gebaseerd op het boek Billy Liar. Deze musical heeft jaren geleden (vanaf 1974) in het Theatre Royal Drury Lane gestaan met Michael Crawford in de hoofdrol. Maar als ik het Union Theatre vergelijk met het Theatre Royal Drury Lane dan zal het waarschijnlijk een iets andere (kleinere) productie worden., wat dus zeker niet wil zeggen dat het daarmee niet interessant zal zijn!

leuk verslag, wij hadden deze voorstelling ook op het oog maar zoals altijd in London is er (zelfs na ontelbare bezoeken in de loop der jaren) teveel om uit te kiezen. Uiteindelijk kozen we voor de voorstelling Sleeping Arrangements in het bij ons favoriete Landor “theatre”. Ook daar zit je bijna bovenop de acteurs en zit je middenin het verhaal. Als ik jouw verslag lees kan ik me eea dan ook helemaal voorstellen.

Het valt mij op musicalworld op dat de meeste bezoekers de voorkeur lijken te geven aan de grote west end shows. Persoonlijk vind ik de kleine shows vaak meer de moeite waard; zonder toeters en bellen zijn de acteurs puur en kwetsbaar en moeten zij het volledig hebben van hun eigen kwaliteiten. Het is niet mogelijk zich te verschuilen achter prachtige decors/kostuums/special effects. Kwaliteit lijkt hier nog meer naar boven te komen en soms zit je echt met open mond te kijken hoe goed iemand is. Natuurlijk heb je dat in de grote shows ook, maar op een of andere manier lijkt de impact van een goede acteur of zanger groter. En voor weinig geld zit je als toeschouwer bovenop de acteurs. Genieten hoor!

@DenP Dank voor de tip, kende het theater niet en ga nu dankzij jou begin juni naar Billy… 😊

jenaida - 13 May 2013 08:28 PM

Het valt mij op musicalworld op dat de meeste bezoekers de voorkeur lijken te geven aan de grote west end shows. Persoonlijk vind ik de kleine shows vaak meer de moeite waard; zonder toeters en bellen zijn de acteurs puur en kwetsbaar en moeten zij het volledig hebben van hun eigen kwaliteiten.

Als je maar heel af en toe naar Londen gaat is het logisch dat je kiest voor een grote show als Billy Elliot, War horse of Matilda. Maar als je vaker gaat zijn kleine voorstellingen een leuke aanvulling op de grote. Ik selecteer ook altijd een aantal kleine voorstellingen,en zou ook zeker naar Bare zijn gegaan mocht ik in deze periode Londen hebben bezocht. Een indrukwekkend stuk, dat me elke keer dat ik het zag (in NL en Belgie) bijzonder imponeerde. Qua stuk ook beter dan Spring Awakening denk ik, al zal ik de Engelse uitvoering van dat stuk ook nooit meer vergeten.

FanuitAmsterdam - 13 May 2013 09:45 PM

@DenP Dank voor de tip, kende het theater niet en ga nu dankzij jou begin juni naar Billy… 😊

Veel plezier, ben benieuwd wat je van Billy vindt. Zorg wel dat je op tijd bij het theater bent, er zijn gen vaste plaatsen. En zorg ervoor dat je je reservering aan de bar inruilt voor een toegangskaartje!

Helaas is het ons niet gelukt om kaarten te scoren voor Bare :(
Het zijn zoals je al zei maar 50 kaarten en alles was uitverkocht. We konden niet tot het laatste moment wachten (reservelijst) totdat we plekjes hadden, omdat anders de dayseats van andere shows onze neus voorbij gingen.

Dus bedankt voor je verslag. Toch niet beetje gevoel erbij te zijn geweest 😊

Deze productie van ‘Bare’ is later dit jaar te zien in het Greenwich Theatre in Londen. De speeldata zijn van 9 tot en met 27 oktober 2013. Kaarten besteld voor 31 juli kosten £ 15, na die datum betaal je £ 17,50 tot £ 20.

De cast wordt binnenkort bekend gemaakt.

Ik heb de deluxe cd gekocht en ik vind het verhaal en de muziek werkelijk fantastisch. Wat een tragisch verhaal zeg! Wat een ontdekking is deze show!

De muziek van bare staat inmiddels continue op mijn hoofdtelefoon. Het verhaal en teksten raken mij diep en de muziek is een van de mooiste scores die ik de laatste jaren heb gehoord.