Weet iemand waarom Simone niet meezingt in het finalenummer (Wanna Dance With Somebody) en alleen na afloop van dat nummer erbij komt? .
Ik neem aan dat ze zich niet op haar gemak voelt bij dat dansnummer.
Negen gedachten bij deze voorstelling, die ik afgelopen zondag in Apeldoorn, in een matig gevulde zaal, mocht aanschouwen.
De eerste gedachte na afloop was wederom: is het nu echt zo moeilijk van een Musicals in Concert echt een Musicals in Concert te maken. Elke keer weer worden er titels met de haren bijgesleept om maar wat hits te kunnen brengen. Nu weer “Motown’, en natuurlijk via the Bodyguard het I wanna dance with somebody. Nederlandstalige Mamma Mia songs, en Disney-musicals die nog geen stage versie hebben vind ik dan op het randje.
Tweede gedachte: wat was dat voor afgrijselijk langdradig openingsnummer.
Derde gedachte: Jammer dat Jim Bakkum niet alleen niet de meest briljante zanger is, maar ook geen goede danser. De strakke broek laat dat al bij de opening extra opvallen. Vocaal is er voor hem een goede selectie of aanpassing gedaan in deze show, dus was het best aangenaam om te beluisteren,
Vierde gedachte: Jammer dat er zo weinig verrassingen in zaten; Kiss of the Spider Woman was zo goed (maar dat mannen-nummer uit Sister Act natuurlijk een regelrechte draak).
Vijfde gedachte: Wat is Simone toch goed. Alles wat ze hier op het podium doet is sterk. Maar die aandacht voor de award vind ik dan weer totale onzin. Ze laat zien dat ze goed is, dat is vele malen belangrijker dan een vage juryprijs die ook naar een van de Abba-componisten is gegaan..
Zesde gedachte; zelfspot, kwetsbaar opstellen is een succes. Verhalen over een mislukte auditie (Lion King, Stanley), inclusief hoon van de persoon die er wel in stond. Frustratie over typecasting, om vervolgens zo’n musical in andere stijl te doen (Annie), en vooral Sweet transverstie door Jim Bakkum. Erg leuk.
Zevende gedachte: Een live orkest is fijn, maar dan nog is goede acapella een welkome onderbreking, In dit geval een paar hoogtepuntjes.
Achtste gedachte: Zouden de sterren hun ‘oude songs’ nooit beu worden.. Die songs worden namelijk allesbehalve op lopendeband-niveau gebracht.
Negende gedachte; Op Chicago blijkt een andere (con)tekst niet goed te werken.
Sorry maar ik kan mij niet weerhouden om even te reageren op deze enigszins bekrompen en nogal eenzijdige reactie.
1e gedachte: Wat was er niet echt aan deze musicals in concert? Goede band, goede dansers, goed lichtplan. Een dwarsdoorsnede qua musicalacteurs die allen over het algemeen prima presteerden en een zeer afwisselende avond waarbij alle stijlen en genres op musical gebied in meer of mindere mate de revue passeerden. Kortom een prima Musical in Concert avond wat mij betreft.
2e gedachte: mijnsinziens is het best creatief om de artiesten deze avond middels een musicalnummer te presenteren aan het publiek, heb mij er geenszisn aan gestoord.
3e gedachte: was jim hier om te zingen of om te dansen? Volgens mij toch echt om te zingen en alles wat hij toevalligerwijs aan dans meedeed was mooi meegenonomen. Daarbij verbleekt hij als danser uiteraard naast bijvoorbeeld een Stanley Burleson, die liet zien nog altijd geweldig te kunnen dansen. Echter naast een Tony Neef (zo flexibel als een blok beton) zijn zijn dansskills uitstekend te noemen. Jammer dat ik je hier dan niet over hoor.
4e gedachte: Dit zal een kwestie van smaak zijn. Er werden nummers op andere manieren of door anderen gezongen en er kwamen wat nummers voorbij die niet direct tot de musical klassiekers/hoogtepunten behoren. Ik vond het een prettige setlist.
5e gedachte: Ik ben 2 avonden geweest (donderdag en zondag). Op beide avonden viel mij op dat ik Simone Kleinsma minder vond zingen dan ik van haar gewend was en gehoopt had. Met name in nummers die standaard geen onderdeel uitmaken van haar eigen repetoire vond ik haar niet sterk en als je het nou over een draak van een nummer hebt, dan was dat toch echt de uitvoering van het nummer ‘meidengrut’ uit Annie.
6e gedachte: grotendeels eens, alleen was Jim vrijwel 1 op 1 gekleed zoals Tony Neef in Rocky over the Rainbow en was er dus geen sprake van een andere stijl o.i.d.
Overige gedachte laat ik voor wat het is.
Wat ik wel jammer vind is dat je niet wat meer de prestaties van de diverse artiesten benoemd. Persoonlijk vond ik Carolina geweldig samen met de achtergrondzangers tijdens het Disney a capella blok. Simone Kleinsma wist mij te raken met ‘De winnaar krijgt de macht’ en ‘t is over’. De dans van Stanley tijdens Mr Bojangles was nog altijd geweldig. Jim op hakken en korset, was zeer komisch maar vocaal ook erg goed uitgevoerd. Tony Neef vond ik vocaal beiden avonden (buiten Sonneveld) niet echt overtuigend te noemen al was het duet met Vajen (Total eclipse of the heart) erg mooi. Om met Vajen te eindigen, wat kan die meid geweldig zingen, ze is de enige die mij deze avonden meermaals kippenvel heeft bezorgd met haar spatzuivere uithalen en geweldige tekstbeleving. Wat een enorm talent blijkt zij toch eens te meer te zijn.