Tarzan is een prima film, maar als musical heb ik zo mijn bedenkingen. Net als Lion King en in andere vorm ook Mamma Mia, staat de muziek iets te “los” van het verhaal of van de personages vooral.
De muziek wordt gebruikt om een gemoedstoestand te versterken, of om het verhaal te illustreren, niet zozeer om het te vertellen. Oorspronkelijk is de muziek ook bedoeld als achtergrondmuziek voor de film. Dat zie je toch terug als je naar het verhaal kijkt. In een musical als BatB (disney), Aida, Les Mis, Phantom, Rembrandt en nog veel meer, wordt de muziek veel rijker gebruikt: ensemblestukken met vier of vijf dooreenlopende partijen die het verhaal naar een hoogtepunt stuwen.
Prima muziek, Tarzan (mag ook wel, want Phil Collins), maar het blijft toch vooral pop-muziek en dat is niet hetzelfde als musical.
PS: puur technisch verhaal dit 😉 bij mij speelt ook altijd de beleving een hele grote rol.
En tien tegen een dat ik best kippenvel kan krijgen van een goed uitgevoerd Tarzannummer.