SPOILERS MIGHT BE AHEAD!!!!
Vanavond naar Shhh… geweest met het record aantal van 13 bezoekers. Dertien brengt normaal gesproken ongeluk, maar dit was absoluut de meest heftige van de drie Shhh…s die ik gezien heb.
Vanaf het moment dat Mercedes’ vleesboom sterft kwamen de tranen op. Het was bijzonder intens en het was prachtig wat deze dame alweer liet zien. De geschiedenis van Max die daarop volgde deed me nu ook ineens meer dan vorige keren. Jammer dat ik het einde daarna nog steeds niet ‘snap’.
Verder zijn er weer een aantal dingen veranderd…
I Still Have Dreams dat altijd een solo was van Sis is omgeschreven naar tweestemming duet. Een absolute verbetering, want I Still Have Dreams en Zonder Jou zo vlak na elkaar was toch erg dubbel op. Twee Eleven o’clock songs. Het enige is wel dat I Still Have Dreams me nu ontzettend deed denken aan For Good uit Wicked… :vaag: Het past nu mooier in elkaar, absoluut een goede verbetering. Het liep nog niet helemaal lekker vocaal, maar volgens mij is dit pas drie voorstellingen zo, sinds Linda weg is.
De nieuwe pauzefinale en de daar bij behorende scenes die nu zijn omgegooid werken goed mee aan het inkorten van de voorstelling. Jammer alleen dat ook deze pauze finale niet het gevoel geeft van een pauze finale. Sterker nog: Het is erg onduidelijk dat het pauze às. Maar door te eindigen met de transformatie van Bro en Sis die nu wel in één keer lukt blijft er meer vaart behouden en die vaart is nodig om het gevoel van een ‘achtbaanrit’ te behouden. De beste inkorting die nog gedaan moet worden is het schrappen van die afgrijselijke rap aan het begin van de tweede akte. De eerste akte schiet namelijk als een trein voorbij, vooral vanaf Zelda’s verhaal, maar de tweede akte blijft trager aanvoelen.
Ik miste overigens de opmerkingen tussen Bro en Sis over de grote t**ten en de z*lfb*vr*d*g*ng… (Is dit forum voor alle leeftijden? 😉)
Paul Vaes speelt een heerlijke Stone. Eigenlijk vond ik hem intenser dan Tony Neef. Ik geloofde hem meer als Rocker. Zijn stem blijft prachtig en vooral Glam Around was heerlijk.
Danielle Veneman blijft een fantastische stem hebben, maar waar ik haar vorige keer toch nog erg lief vond was ze nu een heerlijk kreng als Zelda. Als je stil kunt blijven zitten bij haar solo Liefde dan ben je erg knap.
Joyce Stevens heeft leuke momenten als Sis en haar stem is heerlijk naar te luisteren (ik heb haar destijds gezien als Anette in Saturday Night Fever, dat was fantastisch). Toch zit ze er nog niet zo lekker in als Linda, maar ja, dat is natuurlijk niet zo heel vreemd.
Rolf blijft je hart stelen met My Side Of The Screen. Het nummer komt enigzins uit het niets op je dak vallen, maar het is wel zo schattig dat je smelt.
Ik heb alleen het vermoeden dat ik aardig wat mis van de engelse teksten, het zou leuk zijn om die een keer te kunnen lezen… Helaas zal dat er wel niet inzitten, maar als een musical met elke voorstelling weer beter wordt wat moet dit dan een geweldige show zijn aan het einde van November…
Zo, dat was even een lekker onevenwichtige reactie van mijn kant over vanavond… :tong:
