Oorspronkelijk had ik me ingeschreven voor de reportersdag in Oostende waarbij we de generale repetitie mee mochten maken. Door omstandigheden kon die dag helaas geen doorgang vinden. Ter compensatie kregen we een aanbod om de premiere bij te wonen. Een aanbod dat je natuurlijk niet zomaar afslaat. Bij deze mijn verslag van de voorstelling. Voor hen die de rest buiten de musical zelf ook boeiend vind een korte impressie van het premierefeestje: Gezellig!!
(c) Luk Monsaert
In Peru wordt een oud Incagraf geschonden. Zeven expeditieleden raken onder de vloek van Rascar Capac. Aan de andere kant van de aarbol bezoekt Kuifje zijn goede vriend Kapitein Haddock. Als Haddock Kuifje meeneemt naar het theater zijn ze er van getuige hoe mevrouw Yamilla, een waarzegster, in een diepe trance raakt. Ze verteld een zekere mevrouw Heining uit het publiek dat haar man in de problemen is, want ook hij is ten prooi gevallen aan de vloek van Rascar Capac. Kuifje zou Kuifje niet zijn als hij niet op onderzoek gaat en de oplossing zal vinden…
(c) Luk Monsaert
‘Kuifje De Zonnetempel De Musical’ zoals de volledige titel luid is eindelijk te zien in Nederland. We hebben er zes jaar op moeten wachten, maar dan word ons ook wel iets prachtigs voorgeschoteld.
Regisseur Frank van Laecke weet hoe je een verhaal moet vertellen en laat met Kuifje wederom zien dat hij een van de beste regisseurs is in Nederland en Vlaanderen. Onder zijn artistieke leiding komt Hergé’s stripcreatie waarlijk tot leven. De choreografie van Martin Michel draagt daar aan bij met bewegingen die veel doen denken aan de karakteristieke tekeningen van Hergé. De kostuums van Yan Tax zijn tot in de puntjes verzorgd. Zelfs de kostuums van de cast van de Opera Faust zijn prachtig voor de schamele dertig seconden dat ze te zien zijn. Het decor van Paul Gallis mag gerust spectaculair worden genoemd. De manier waarop de haast ontelbare changementen (Destijds in Antwerpen waren het er 64) in elkaar overlopen zijn soepel en in rap tempo. Het is wel jammer dat hier en daar is te zien dat decor toch wel te lijden heeft gehad onder de opslag ervan in de afgelopen jaren. Toch blijft het neerdalende ziekenhuis imposant, het doolhof van professor Bergamot hilarisch en de uiteindelijke zonnetempel een plaatje om naar te kijken. En de waterval… Tja, het is geen echt water, maar ik denk dat het merendeel van de zaal het niet door zal hebben. Aan het decor is nog een aantal projecties toegevoegd waaronder een aantal Kuifje animaties gebaseerd op de originele tekeningen. Zo blijkt Hergé een bron te zijn waar heel wat moois uitgeschept kan worden.
(c) Luk Monsaert
Seth Gaaikema stond in voor een deel van het scripten de liedteksten. Het scriptschreef hij samen met Frank van Laecke en zit strak in elkaar. De humor is lekker en word goed gebracht. Het is wat jammer dat de liedteksten ook nu niet echt veel om het lijf hebben en dat de enkele aanpassing eigenlijk geen verbetering is. De muziek van Dirk Brosse is heerlijk, vol en vooral bombastisch. Het is een zwaardere score dan je op het eerste gezicht zou verwachten bij Kuifje, maar karakters als Bianca Castafiore en Kapitein Haddock hebben dat wel nodig. Deze twee valt dan ook de beste muziek van de voorstelling ten deel. Duizend Bommen En Granaten en Als Het Kampvuur Brandt zijn twee duetten en behoren tot de muzikale hoogtepunten van de voorstelling. Na Antwerpen was het de bedoeling dat Kuifje via Charlerois door zou reizen naar Parijs alwaar het een aangepaste versie kreeg. Zo werd de oorspronkelijke solo van Fleur: Kuifje, Help Ons omgezet tot een duet met Kuifje. Dit nummer zit nu dan ook als duet in de voorstelling. Van de oorspronkelijk voorstelling heeft alleen de Professorenwals het niet gered tot Rotterdam, jammer want het verklaard de achtergrond van Professor Zonnebloem en Bergamot een stuk beter dan de studentikoze groet die overbleef.
(c) Luk Monsaert
Bij Kuifje is het smullen van een topcast. Jelle Cleymans lijkt weinig moeite te hoeven doen om Kuifje te spelen, het past hem perfect. Zijn stem is prettig om naar te luisteren al was deze premiere vocaal niet geheel vlekkeloos. Henk Poort herneemt zijn rol van Kapitein (Archibald) Haddock en is weer net zo sterk als destijds. Een ruwe zeebonk met een hart van goud. Steven de Schepper speelt een aandoenlijke professor Zonnebloem die vooral op de brandstapel op z’n leukst is, hoe vreemd dat ook mag klinken. In een vrij kleine rol is het weer voluit genieten van het prachtige stemgeluid van Richard Spijkers die me erg nieuwsgierig maakt naar zijn vertolking van Kapitein Haddock. Het is jammer dat Dick Cohen en Walter Baele als Jansen en Janssen de vergelijking met de eerste versie uit Antwerpen niet overleven, want vergeleken daarbij is de prestatie vrij minimaal. Ze zijn niet goed op elkaar ingespeeld en zijn zelden echt synchroon. Ik moest telkens méér lachen om de herinnering van hoe grappig hun voorgangers waren. De beide kinderen, Fleur en Zorrino verdienen een eervolle vermelding. Twee prachtige stemmen en goed spel zoals ik dat in Nederland zelden bij kinderen in grote musicals heb gezien. De grote held van de avond is voor mij echter Miranda van Kralingen. Deze vrouw kwam op en stal mijn hart. De manier waarop zij Bianca gestalte geeft is bijna subliem te noemen. Zonder angst om ‘lelijk’ te zijn geeft ze zich helemaal over aan het overdadige karakter en trekt haar heerlijk over de top. Zodra ze het podium betreed krullen mijn mondhoeken in een glimlach. Dat Bianca Castafiore haar divagedrag als faà§ade gebruik is prachtig te zien in Als Het Kampvuur Brand. Wanneer ook de Milanese Nachtegaal eenzaamheid blijkt te kennen voel je met haar mee.
(c) Luk Monsaert
Een lekkere voorstelling met een pittig tempo, voor je het weet kondigt de pauze aan en voor je goed en wel weer zit ben je een hele brandstapel verder. Helaas is Kuifje maar zeer kort in Nederland te zien. Als je de voorstelling destijds in Antwerpen hebt gemist is dit je kans om het alsnog te zien… Misschien krijg je die kans anders nooit meer…
(c) Luk Monsaert
PS. Volgens het programmaboek is vanaf nu ook de LIFE CD verkrijgbaar. 😉
Alle foto’s zijn gemaakt door de Vlaamse theaterfotograaf Luk Monsaert
