Geheel onverwacht ging ik deze avond naar de Fabeltjeskrant.
Heb er ontzettend van genoten! Wat een heerlijke, leuke, gezellig en humoristische voorstelling.
Het begin is ook klein, maar wel heel herkenbaar voor iedereen die wat ouder is. Op een televisie worden namelijk wat reclames getoond van jaren geleden. Daarna kondigt een lezeres aan welke programma’s er die avond komen en heel toevallig beginnen ze met de Fabeltjeskrant.
Daarna kon de show echt beginnen.
Maar willen jullie wel meer weten?
Geef het maar aan…en als jullie het willen zal ik morgen een uitgebreider verslag plaatsen.
———————————-
Aanvulling
De cast komt eerst op als bomen waarbij “hallo meneer de uil” wordt gezongen.
Daarna begint het verhaal pas echt.
Zoef de Haas zaagt de boom om waar Meneer de Uil altijd op zit. De dieren uit het dierenbos organiseren een vergadering waarin wordt bepaald wat ze met Zoef gaan doen. Hier komt ook Fatima de Poes naar voren, die ik echt een hele goede aanvulling vind op het geheel. Daarnaast wordt deze pop door Mieke uitstekend gespeeld!
Tijdens de vergadering komt er ineens een mens binnen. Overspannen zoekt deze man rust in het bos. Uiteindelijk leidt het tot het organiseren van een liedjeswedstrijd, waarbij de nodige dingen georganiseerd moeten worden en uiteraard ook mis gaan.
Verder zal ik over het verhaal niet meer in detail treden. Dit is de grote lijn.
Het is heerlijk om te zien hoe de spelers één zijn met hun pop. Over het algemeen kijk je in eerste instantie ook echt naar het dier. Maar omdat ik wat getraind ben door veel naar Theater Terra te kijken lette ik ook de spelers.
Daarbij viel mij op dat Sabine weer super was. Hoe zij de gezusters Hamster bespeelt en van de ene stem in de ander vervalt is gewoon geniaal. Ook Mieke viel mij in zeer positieve zin op, Vooral Fatima de Poes vond ik super. De andere vrouw (Ilona Stokvis???) had nog veel moeite met de pop. Zij was meer bezig met zichzelf en vergat vaak de bek van de pop te bewegen. Wel vond ik haar stem geweldig bij de poppen passen.
Bij de heren zag je dat Willem-Jan al eerder met poppen gespeeld had (hahaha, klinkt wel grappig). Maar ook de andere heren deden het goed. Ik vond het alleen jammer dat ze niet zo goed te verstaan waren als ze zongen. Dan vielen de mannenstemmen terug op de achtergrond en overstemde de muziek hen.
Ara als echt mens is een super toevoeging in het geheel.
De grappen in deze voorstelling zijn echt hilarisch. Totaal niet voor kinderen, maar puur voor volwassenen bedoeld. Sowieso is het naar volwassenen toe geschreven, waarbij ook rekening is gehouden met de kinderen.
Eén voorbeeld wil ik wel even noemen…
- Dat lijkt wel een grote i-pod
- Wat is dat een i-pod?
- Dat is een hele lieve vrouw met een bepaalde voorkeuren.
Maar ik ben echt super enthousiast over deze voorstelling.
Iedereen moet gaan kijken!
