Flinterdun verhaaltje, maar petje af voor de band
Gisteravond ben ik met mn moeder, haar vriend en mijn zusje naar de eerste try out van Route 66 in de Veste in Delft geweest. Best gek om weer een keer naar een musical in mijn eigen woonplaats te gaan.
Toen we de zaal binnenkwamen was de band al aan het spelen, gezongen werd er door Martin van der Starre. Over hem had ik al veelbelovende dingen gehoord, maar ik had hem nog nooit live gezien.
Om kwart over 8 begon de voorstelling. De hoofdrollen werden gespeeld door Frank Lammers en Martin van der Starre. Eigenlijk vond ik dit jammer want ik had gehoopt op Bastiaan Ragas in plaats van Frank Lammers, maar goed.
Het verhaal over een vrouw die strandt in een klein dorpje aan de route 66 vanwege autopech heeft niet veel om het lijf. Uiteindelijk blijkt dat er in het dorp een soort van mysterie hangt, en de vrouw die in het dorpje strandt draagt zelf ook een geheim met zich mee. Veel dingen uit het verhaal werden me niet duidelijk, zo is er een scene waarin Frank Lammers opeens vertelt over iets schokkends wat zijn vader hem heeft laten zien in zijn jeugd, maar dit verhaal komt zo uit het niets en er wordt verder ook helemaal niet op ingegaan dat het niks toevoegt aan het verhaal.
Het scriptvond ik vrij zwak en de teksten vaak onnodig grof en plat. Het acteren zwak en de zang niet goed. De teksten waren vaak erg voor de hand liggend en simpel en kwamen niet overtuigend over. Vooral het spel van Alexandra Alphenaar, Rick Nicolet en Juda Goslinga vond ik erg vlak en weinig overtuigend, maar ook Frank Lammers en Loes Haverkort waren vaak zwak in hun acteren. Het decor is de hele voorstelling onveranderlijk, er wordt af en toe wat met autobanden en tonnen gesleept, maar dat is het ook wel. De band en alle acteurs zijn gedurende de hele voorstelling op het podium, dit vond ik niet storend, maar het voegt verder ook niks toe. Boven het podium hangt een groot scherm waarop gedurende de hele voorstelling beelden worden vertoond van o.a. ‘route 66’. Dit voegde voor mij ook niks aan de voorstelling toe, het leidde alleen maar af van wat er op het toneel gebeurde.
Martin van der Starre begeleidt Loes Haverkort in wat ze moet doen en laten, hij is niet daadwerkelijk in het verhaal betrokken maar geeft haar al zingend tijdens het hele stuk advies. Hij was voor mij de enige die spetterde in de voorstelling (afgezien van de band), wat een stem heeft die man, erg goed gezongen! De zang van Rick Nicolet viel mij erg tegen, zij heeft maar in 1 lied een grote solo, maar zuiver was ze niet en de uitspraak van haar Engels was ook niet om over naar huis te schrijven. De zang van Frank Lammers (ik wist ubehaubt niet dat die man kon zingen) kon er mee door, maar geweldig was het niet, en ook Loes Haverkort viel me op dit vlak een beetje tegen. Vals zingt ze niet, maar geweldig is het ook niet.
Waarom de voorstelling route 66 heet werd me niet duidelijk, het begint met een vrouw die op deze weg rijdt, en dan in het dorpje strand, maar voor de rest heeft het niet zoveel met de weg te maken.
Wat ik wel geweldig vond aan de voorstelling was de band en Martin van der Starre. De band doet het erg goed, heerlijke gitaarsolo’s, fijne nummers, en ze hebben zichtbaar plezier in wat ze doen. Martin van der Starre heeft een heerlijke stem om naar te luisteren, hij zingt zuiver en met gevoel. Rauw waar dat nodig is, hij durft kwetsbaar te zijn, en heeft soms ook een scherp randje in zijn stem. Petje af!
Eigenlijk ben ik ontzettend benieuwd naar hoe Jim de Groot en Bastiaan Ragas de rollen neerzetten, ik denk namelijk dat Bastiaan de rol toch iets meer invulling kan geven dan Frank Lammers. Maar ik denk niet dat ik het ervoor over heb om speciaal voor hen nog een keer naar deze musical te gaan. Het was natuurlijk wel de eerste try out en er kan nog een hoop veranderen voor de premiere. Ik hoop dat dit ook gaat gebeuren en dat de acteurs nog groeien in hun rollen.
