Net terug uit bruisend Antwerpen.
Ik heb Grease in Nederland een paar keer gezien en waar de voorstelling hier bruisde van de energie merk je nu in Antwerpen pas hoe belangrijk is een goede cast is. De versie die nu in Antwerpen speelt is soms erg sterk, zelden grappig, maar bovenal vaak diep treurig.
Sasha Rosen speelt een prachtige Sandy. haar twee solo’s klinken als een klok en zijn heerlijk om naar te luisteren. Davy zet een betere Danny neer dan ik verwachte, maar ik blijf hem kneuzig vinden. Gunther zingt heerlijk, speelt zeker niet verkeerd, maar danst (net als Davy) nog erger dan Jim. Chris van Tongelen is goed als Vince, jammer dat de laatste noot van Hoofd In De Wolken mis ging, maar hij kapte ‘m gelijk af en ging verder prima.
Het ensemble heeft kleurtjes en het beweegt, maar daar is vrijwel alles mee gezegd. Danspassen zijn zelden synchroon en ook vocaal schiet het te kort. Al heb ik in de play off van Greased Lightning in eens een prachtige tenorpartij gehoord in het koor (waarschijnlijk omdat de rest van het koor niet zong).
Steven Colombeen is aandoenlijk als Doody, maar de overige T-Birds zijn echt vervelend, irritant, niet-stoer, niet-lekker en staan te weinig in de coulisse of in hun kleedkamer waar ze ongetwijfeld beter tot hun recht komen.
De Pink Ladies zijn prima verzorgd. Deborah de Ridder heeft een heerlijk heldere stem en zingt Marty lekker, maar maakt de rol in het algemeen minder dellerig dan Daphne dat deed in Nederland, niet slechter, maar anders. Barbara de Wit en Cystine Carreon herhalen hun rol en kennen overduidelijk de show van haver tot gort. Nienke van Hasselt was fantastisch als Frenchy. Ik heb een zwak voor deze dame die duidelijk in het bezit is van de x-factor.
Myriam Bronzwaar is de énige in de hele cast die de humor in rol heeft gevonden en die ten volste uitspeelt zonder ook maar ergens saai, vervelend of langdradig te worden.
Wat losse indrukken van een vreemde uitvoering van Grease… Ik weet nog niet zo goed wat ik er mee moet al ben ik zeker blij dat ik ben geweest.
