Gisteren ben ik ook geweest. De voorstelling is absoluut beter dan de versie van vorig jaar. Het is een ‘rustigere’ productie geworden wat betreft de mise en scene.
Uiteraard was het oorspronkelijk scriptniet goed genoeg voor de Nederlandse creatives dus moest er weer verbouwt worden aan het stuk. Met succes? Yeah right.
Dit concept hebben ze vorig jaar geprobeerd en begin dit jaar hebben ze het in Antwerpen geprobeerd en nu proberen ze het voor de derde keer. Dachten ze nou echt dat dan ineens spontaan wél zou werken? Waarom moeten de acteurs constant alle scenes samen spelen. Dit stuk is al lastig te vormen in z’n originele staat. Je vraagt heel wat van je publiek om de twee verhaallijnen te volgen waar van er één achteruit loopt en één vooruit. Ga je dan ook nog eens de acteurs in alle scenes alle tijdens kris kras door elkaar spelen wordt het inhoudelijk een enorme zooi. En zo is 5JMJ dan ook het beste te omschrijven: Inhoudelijke chaos. De regisseur wil allemaal volwaardige scenes waarin alle emoties van twee partijen constant aanwezig zijn. Als je het stuk door en door kent is dit misschien een interessant regieconcept, maar voor het overwegend 40+ publiek is het lastig te volgen. Zelfs ik dacht geregeld: Hè, wát?
Ja, de regie heeft prachtige toneelbeelden en de individuele vertolkingen van de songs zijn prachtig (ik begreep Schmuel ineens dat heb ik bij Ara nooit gedaan). Het decor ziet er prima uit. De vertaling is aardig, maar die van Florus van Rooijen is beduidend beter.
Als laatste: Waarom trekt de regisseur in vredesnaam partij voor Sanne? Waarom dat slotbeeld? Ik snap dat het er mooi uit ziet, maar het zegt wel heel erg: Kijk, Jona is de lul en Sanne is zielig. Terwijl ik me afvraag of dat eigenlijk wel zo is?
