Ik was gisteravond bij een uitverkochte voorstelling van Joe in het M-lab, mijn reactie:
Laat ik beginnen met wat steekwoorden om mijn beleving tijdens de voorstelling weer te geven:
druk, prachtige momenten, lang, mooie zang, gedoe, minder is meer.
Dat kwam zo voorbij tijdens het kijken, laat ik dat tot een verslag proberen te vormen. Het weglaten van alle technische overdaad heeft Joe goed gedaan. Echter : de hemel moet nog steeds te lang wachten naar mijn smaak. Oftewel wat ik bedoel te zeggen: het is nog steeds “teveel”:
teveel mensen op het toneel die (onnodig) afleiden, teveel nummers, maar vooral teveel verhaal/zysprongen die er niet toe doen. Naar mijn smaak zou het deze musical goed doen om het nog veel kleiner te maken.
Eigenlijk zijn alleen 4 personages interessant (en nodig) voor het verhaal: Joe/Dorinda/Verbindingsofficier en Ted. De rest is voor het verhaal oninteressant: ik zou ze dan ook weglaten. Hetzelfde geldt voor het verhaal: het wordt pas interessant na Joe’s dood en als hij z’n taken van de verbindingsofficier krijgt. Begin het verhaal dan hier en laat die veel te lange intro tot z’n dood weg. Ten slot het aantal mensen: deze voorstelling is op zijn mooist op de kleine/intieme momenten, als er 1 of 2 mensen op het toneel zingen. Laat die hele meute ensemble en band op een veel te klein podium weg: concentreer het rond de hoofdpersonages en laat evt. op de achtergrond een ensemble sommige nummers vocaal versterken.
Goed; da’s dus mijn voornaamste kritiek op het stuk: nog steeds teveel en (nog) minder zou véél meer zijn in dit geval. Een rotavond heb ik echter zeker niet gehad. Er viel genoeg te genieten. Zo zag ik de potentie (en essentie) van het verhaal nu beter dan in het orgineel. Afscheid nemen en loslaten zijn mooie thema’s die me raken. Dat doen ze dan ook in deze voorstelling af en toe, al zou dit naar mijn mening nog veel beter uitgewerkt kunnen worden, zodat deze thema’s sterker naar voren komen en nog meer raken. Maar het raakt me wel af en toe en laat me nadenken…dat vind ik een plus. De muziek, en zeker enkele individuele nummers helpen daarbij. Veel meer dan bij de 1e keer, viel me op welke pareltjes deze musical bevat. Nog minder afleiding en schrappen van die rare nummers die er niet toe doen, zou de kracht van de score nog veel meer ten goede doen komen. Geraakt en zeer zeer onder de indruk was ik van de wijze waarop enkele nummers door sommige spelers gezongen werden.
Casey Francisco is in 1 woord fantastisch als verbindingsofficier: dat ze een zeer goede zangeres is, was me al bekend, maar zij brengt de emotie en de kern van de nummers door haar interpretaties haarfijn over en dat is prachtig. Bijna hetzelfde, maar misschien net ietsje minder intens geldt voor Dennis. Wat een heerlijk aangenaam stemgeluid. Zuiver, warm en ook hij weet de emotie over te brengen. Mooi gedaan, ik verheug erop om hem in de toekomst te zien in iets anders dan Tarzan. Fanny zingt ook mooi en zuiver, maar i.t.t. Casey en Dennis raakt zij me niet of nauwelijks. Hoe dat komt weet ik niet, ze doet me gewoon weinig. Evi daarentegen is weer heerlijk naturel, zowel in spel en zang en overtuigt me wel,; al vind ik haar rol in grote lijnen dus wel overbodig. Tot slot degene die Al speelt(ben z’n naam kwijt…weggeblokt waarschijnlijk 😊 ): gewoon slecht. Man kan niet zingen, waarom nemen ze hem voor een rol die toch voor 90% uit zang bestaat. Viel nou echt niet achterover van zijn acteerkwaliteiten dat ik die slechte zang vergat. Totale miscast, raar. Ensemble was vocaal zeer goed, maar veel te aanwezig naar mjn smaak en het waren duidelijk zangers en spelers, de dansjes waren dan ook niet om aan te zien: schrappen dus.
Al met al een interessante voorstelling die volgens mij echt mooi kan worden als het verhaal ingekort wordt tot een lange eenakter rondom de 4 personages. Echt klein maken in alles.
Nog meer afslanken dus, al was deze voorstelling wel al een verbetering t.o.v. het volledig overgeproduceerde orgineel. Casey en Dennis helemaal top, zwaar van genoten. Ook van de muziek heb ik in grote lijnen genoten. Leuke avond gehad dus. Iemand anders zei dat dit Ciske overtrof; daar ben ik het echter volledig mee oneens . Ciske is af, rond en gewoon tot in de details kloppend. Deze Joe boeit, maar rammelt nog steeds aan behoorlijk wat kanten. Dus ja ik heb een leuke avond gehad, maar in de buurt van Ciske kwam het bij lange na niet.
