Recensie

De speelse Brief voor de Koning ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐

Lol en energie knalt van het podium in deze geestige, fysieke musical op basis van het Tonke Dragt-verhaal ‘De Brief voor de Koning’. In een abstract decor, dat veel weg heeft van een buitenspeelplaats, maar dat een hoop verrassingen in petto heeft, lijkt het soms wel een potje apenkooien. Resultaat: een fantasievolle, uiterst geslaagde voorstelling.

Na de voor de regelmatige theaterbezoeker bekende aankondigingen knalt De Brief voor de Koning er meteen vol in. Een gevecht tussen twee jongens en twee ridders. Rood, is dat slecht (bloed) of juist goed (hart). Iedereen die bekend is met het verhaal weet het antwoord al; voor wie het nieuw is is het even gissen. Er is in deze nieuwe musicalversie ( script Kiki Jaski) duidelijk niet gekozen voor een chronologische vertelling, maar om het in het midden van het verhaal te starten. Hoe het zo gekomen is, komen we te weten door een conversatie tussen de twee jongens. Wel is meteen duidelijk dat een brief met een boodschap heel belangrijk is. 

De jongens blijken Tiuri en Piak te heten en elkaar nog niet zo heel lang te kennen. Tiuri blijkt zoon van een dappere ridder te zijn, die zijn enige kans om ridder te worden misloopt omdat hij een andere ridder in nood te hulp schiet. Hij moet een brief naar de koning (van Unauwen) brengen, terwijl overal gevaar op de loer ligt. Bij een kluizenaar heeft hij Piak ontmoet, die zo in de natuur is opgegroeid dat hij ook dierlijke methoden gebruikt. Ruiken, en likken. Piak wordt vanaf daar zijn gezelschap bij deze nagenoeg onmogelijke queeste, dankzij een heel gevaarlijke tegenstander.

Het decor bestaat uit delen die in en uitgeschoven kunnen worden, in de lucht hangt een groot cirkelvormig rad, en er zijn houten, zeilbootachtige vormen. Abstracter dan dit kan het niet worden. Maar het is het decor van een hoop acrobatische toeren, soms spannend, dan weer komisch. Een vlekkeloze timing zorgt ervoor dat er geen brokken worden gemaakt. Hoogtepunt is de oversteek over een wilde rivier in een lekke boot, waarvoor het cirkelvormige object dat lang in de lucht hangt, naar beneden zakt.

De casting is perfect. Silyan El Kattabi weet mooi te balanceren tussen onzekerheid en kracht als Tiuri. Roman Brasser maakt van Piak, met al zijn eigenaardigheden, een geloofwaardige knul, die je meteen in je hart sluit. Het ensemble van Patrick Martens en Lisse Knaapen vertolkt allerhande rollen, en zorgen zo voor zowel spanning als comic relief. De ene schurk is angstaanjagend, zoals Slupor, de andere juist lachwekkend. Grappig zijn de leeftijdsreferenties: “kan een schildknaap (rol Patrick Mertens) zo oud zijn”. Lisse Knaapen heeft als Slupor ook het meest indrukwekkende nummer, dat perfect wordt uitgevoerd. Waar het aan het begin muzikaal even schrikken is, blijkt de voorstelling gelukkig genoeg fijne songs te bevatten.


Of het boek van ruim 60 jaar oud door de hedendaagse jeugd nog makkelijk te lezen is, kan ik lastig beoordelen. Ik heb er, toen ik nog jong was, van gesmuld. Natuurlijk mis je dan elementen uit het boek in deze vijf kwartier durende voorstelling, maar tegelijkertijd staat deze op zichzelf als een huis. Een voorstelling die je eigenlijk niet mag missen.

05 October 2025
Première
Haarlem
Stadsschouwburg Haarlem
https://sterkeverhalen.nl/

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen