Ken je dat gevoel? Dat je denkt: Ik ben vrij vandaag en wat zal ik eens gaan doen. Dat schreeuwt bij mij om theater.
Na een tijdje geen musicals meer te hebben gezien in het pittoreske Vlaanderen was het erg leuk om weer af te reizen naar het zonnige zuiden. Lekker samen eten (McDonalds a la carte ) even kort maar krachtig shoppen en op naar het theater. Alwaar we even voor de deur hebben staan wachten, twijfelend of het wel open was, want het is daar nogal donker.
Aan de kassa onze kaarten laten upgraden naar 1e rangs kaarten op het, bijna midden, van rij 10. Zo blij als een kind met een lollie .
*LET OP SPOILERS*
Dracula rooft van de kerk op zijn eigen ‘Robin Hood’ missie. Vlak voordat hij iedereen in de kerk tot de dood veroordeeld door iedereen te doden vervloekt de Priester hem tot het eeuwige leven in eenzaamheid. Eenmaal thuisgekomen blijkt zijn grote Liefde Adriana overleden in het kraambed. Dracula staat alleen en zweert God voortaan lijnrecht tegenover hem te staan. Als hij vele jaren later de jonge vrouw Nina ontmoet komt er nieuwe liefde in zijn leven, maar uiteindelijk kan ook zij hem Adriana niet doen vergeten…
De muziek van Dracula was mij niet helemaal vreemd, de duitse versie staat bij mij geregeld op. Karel Svoboda heeft uitert melodieuze muziek geschreven met een aantal stampende koorpartijen en prachtige ballads. Allard Blom heeft de Hongaarse liedteksten vervangen door lekker lopende Nederlandse teksten die overgaan van lekker ordinair en schunnig naar prachtig poetisch. Het is alleen wel jammer dat de rijmschema’s over het algemeen niet verder komen dan AABB of ABAB, deze muziek verdient complexere liedteksten. Het script wisselt de dramatische scenes van Dracula af met de heerlijke komische scenes van de Nimfen. Naarmate het verhaal vordert komen de verschillende scenes steeds meer samen tot een climax.
Dracula begeeft zich een een simpel decor, maar om een groots effect te bereiken is niet altijd veel nodig. Dat wat de decorontwerper ten tonele voert is functioneel en in samenwerking met het prachtige licht bereikt het veel. De Scenes zijn meer abstract dan letterlijke weergaves van de plaats van handeling. Dit is iets waar ik zelf heel erg van hou, er is niet altijd een helicopter nodig om het zo maar te zeggen. Een perfect lichtontwerp kan veel meer doen dan vijf titanics. Onder motto Maximaal effect met minimale middelen. Zo zijn ook de kostuums prachtig maar zeker niet overdadig zodat het nergens kitscherig wordt en nooit zijn doel mist… Al vond ik het narrenpak in de eerste scenes ‘minder’.
Frank van Laecke is een goede regisseur, dat heeft hij uiteraard maar al te vaak bewezen. Creatief in zijn eenvoud. Zo maakt hij dankbaar gebruik van de enorme diepte van het podium in diverse scenes. Hoe indrukwekkend kan het zijn als dracula alleen maar van achter naar voren komt rennen… Heel erg. Het zijn die kleine dingen, het oog voor detail. In de belevenis van velen is Dracula een bloeddorstig monster op jacht naar nieuwe prooien. Hoewel Dracula begint met de wrede verovering van een kerk krijgt Frank van Laecke het voor elkaar een beeld te schetsen van een gekwelde man die wordt verscheurd door zijn liefde voor Adriana waarvoor je gaandeweg steeds meer sympathie voelt. In de prestatie/ceatie van Hans Peter Janssens voel je deze man door en door. Een rol die van Janssens overduidelijk veel vraagt. Zoveel dat je ziet dat hij bij het slotapplaus uitgeput is, maar dat is niet onbegrijpelijk met een rol die zoveel van je vraagt.
Een zeer speciale vermelding voor Martin Michel die zijn dansensemble werkelijk heeft gedrild (of zijn ze al zoveel gewend na het werken met Redha aan Romeo & Julia?) De choreografieen zijn strak en krachtig en bovenal: Synchroon.
Wat mij bovendien ontzettend opviel aan deze productie is de casting. Het is sowieso al ontzettend goed als je het voor elkaar krijgt om Hans Peter Janssens en Hilde Norga in de hoofdrollen te casten, maar als je de rest van de cast tot aan de bijrollen kunt bezetten met namen als Chris van Tongelen, Daisy Thys en Myriam Bronzwaar valt dat alleen maar te prijzen. Tesamen met het ensemble vormen deze stemmen een klinkend geheel, tijdens de gehele voorstelling heb ik niet een valse noot gehoord.
Kortom: Deze voorstelling ga ik in de komende weken zeker nog eens zien. Na het zien van een paar teleurstellende voorstellingen in de afgelopen week was dit een show waarbij bij mij de adrenaline door de aderen gierde en waarvan ik nu nog rondstuiter.
Ik ben waarschijnljk nog van alles vergeten, maar ik zit zo verschrikkelijk vol met indrukken… Dit zijn er een paar.
PS.
Het schrijven van dit verslagje schoot overigens niet echt op. Ondertussen luisterde ik weer naar de muziek en beleefde de voorstelling opnieuw in mijn hoofd… En daar is het over het algemeen al vrij druk kan ik je vertellen…
