“Draag ik wel de juiste (merk)kleding?”. “Luister ik wel naar de juiste muziek?”.“Hoor ik er bij?”. Kwesties waar vooral de opgroeiende jeugd altijd mee bezig lijkt te zijn. Eigenwerk Theater Producties speelt met hun voorstelling ‘Duel’ op deze kwesties in en wil de jeugd laten zien dat ‘er bij horen’ niet per definitie de beste oplossing is.
De vroegere schoolband ‘Bloody Hell’komt na 15 jaar weer voor een reunie bij elkaar. De band bestaat uit 4 mensen namelijk de zanger ‘Etter’, drummer ‘Dingetje’, Gitarist ‘Slungel’ en bassist/violist ‘Watje’.
Etter en Watje zijn broers maar hebben elkaar al 15 jaar niet gezien. Watje is in die tijd uitgegroeid tot een groot opera zanger. Hij verkoopt duizenden cd’s en reist de hele wereld af. Etter daarentegen is een beetje blijven hangen in de schoolbandjes-tijd. We gaan terug naar 1988. Etter is een populaire jongen op school. Watje niet, hij houdt immers van klassieke muziek en speelt viool. Hierdoor is hij een buitenstaander en wordt hij veel gepest. Zelfs Cleopatra Schilder, op wie hij heimelijk verliefd is, ziet hem niet staan.
Watje besluit daarom het roer radicaal om te gooien. Hij verbrandt zijn viool, koopt een bassgitaar, verft zijn haar groen en gaat bij de band van zijn broer. Al snel komt hij er achter dat hij hier allemaal niks om geeft en dat zijn hart toch bij de klassieke muziek ligt. Tot overmaat van ramp zet Etter hem ook nog eens voor schut tijdens een optreden met de band. Voor watje is de maat vol; hij daagt zijn broer uit voor een duel tijdens het schoolfeest. De degens die gebruikt worden zijn muzieknoten, maar de inzet liegt er niet om: Cleopatra Schilder!
Artistieke leiding van ‘Duel’ is in handen van Pieter Tiddens. Hij speelt ook de rol van Etter. Als een ADHD mannetje gaat hij tekeer op het podium. Hij doet me sterk denken aan de Amerikaanse artiest Jack Black (School of Rock, Tenacious D); zowel de humor, de voorliefde voor de rockmuziek en het uiterlijk lijken ze te delen. Dat hij in zijn rol de meeste creativiteit kwijt kan, komt hem alleen maar ten goede. Zijn spel komt natuurlijk over. Vanaf het moment dat hij opkomt weet je wat zijn typetje is en dat hij alle lachers op zijn hand weet te krijgen. Zijn zang is enigszins rauw van aard, dat een enkele keer ten koste van de articulatie ging, maar ach, zijn mimiek maakt dat weer ruimschoots in orde. Met name tijdens het nummer “Ik wil schreeuwen” stuitert hij het podium rond.
Daarnaast zien we Tido Visser in de rol van watje. Door een moderne insteek in combinatie met een goede stem en zeer goed vioolspel, weet hij een positieve wending aan de klassieke muziek te geven. Zijn uitspatting nadat hij zijn ‘transformatie’ heeft ondergaan, werkt zeer op de lachspieren. Ook tijdens de ‘finale’ in het duel met zijn broer weet hij een prachtig nummer neer te zetten dat niet zou misstaan in menig musical.
Als muzikale ondersteuning zien we nog Rijndert van Woudenberg en Leon Klaasse. Zij spelen op de achtergrond mee in de band “Bloody Hell” en hebben een belangrijke rol om steeds op een subtiele manier tijdens dialogen over te gaan in een muzikaal nummer. Zij maken daarbij gebruik van onder andere gitaren en een electrisch drumstel. Het was ontzettend leuk om te zien dat ze soms al erg vroeg beginnen met het inzetten van een nieuw nummer, terwijl je dat pas doorhebt bij het eerste refrein.
Het decor is vrij simpel gehouden: een groot scherm met daarop de klassenfoto van 1988 geprojecteerd en verder een aantal tafels met muziek instrumenten en andere technische snufjes. Dit allemaal ter ondersteuning van de spelers, want Duel moet het vooral van het enthousiasme en de humor van de cast hebben. Deze voorstelling is met name bedoeld voor kinderen uit de bovenbouw van de basisschool en de onderbouw van het voortgezet onderwijs, maar val je niet binnen deze groep, ach, ook dan kun je de grootste lol hebben.
Duel heeft weinig echt sterke kanten, maar het is wel een feel-good muziekspektakel met een aantal muzikanten die ontzettend creatief zijn, en dat is zeker het prijskaartje van euro 7,- waard.
‘Duel’ is nog in enkele theaters te zien, maar komt in het voorjaar van 2005 met een reprise. Vanaf april is in de theaters een andere voorstelling van Eigen Werk te zien, namelijk ‘Boederijtoneel’.
