Recensie

Jungle Book

Opus One staat echter bekend om haar originele en bijzondere voorstellingen. Jungle Book heeft in het seizoen '96/'97 al door nederland getoerd en in de zomer van 2002 hebben ze twee openluchttheaters aangedaan. Het publiek was laaiend enthousiast en vroeg om meer. Geen wonder dus dat Jungle Book in een revival is gestart.

In 1894 begint Ruyard Kipling, een uit Bombay afkomstige, maar in Engeland woonachtige schrijver, met zijn eerste verhalen over de jungle uit zijn vaderland. Niet veel later worden deze verhalen gebundeld en uitgebracht onder de titel ‘The Jungle Books’. Ruyard wordt een ongekend populaire engelse schrijver en zijn ‘Jungle Books’ worden talloze malen bewerkt en verfilmd.

Opus One staat echter bekend om haar originele en bijzondere voorstellingen. Jungle Book heeft in het seizoen ‘96/‘97 al door nederland getoerd en in de zomer van 2002 hebben ze twee openluchttheaters aangedaan. Het publiek was laaiend enthousiast en vroeg om meer. Geen wonder dus dat Jungle Book in een revival is gestart.
De kritieken voor de eerste toer waren overwegend positief en ook nu valt er weinig op te merken op deze dynamische show. Het Friesch Dagblad betitelde de show destijds al als een ‘dancical’, een betere term is er niet te verzinnen voor Jungle Book. Het was altijd al duidelijk dat de focus bij Opus One meer ligt op de dans dan op de andere aspecten van musical. Dit is onderandere terug te zien in de kleding, die soepel en onbeperkend is. Ook wordt er bij tijd en wijle gedanst op gewone dansschoenen. Normaal zou dit een afbreuk doen aan het beeld, maar niet bij de producties van Opus One.
Jungle Book is natuurlijk een dansmusical bij uitstek. Niet zozeer door de bewerking of de arrangement, maar vooral door het oorspronkelijke verhaal van Ruyard Kipling. Het uitbeelden van dieren is al dansen op zich. Jungle Book biedt een breed scala aan verschillende jungledieren, die allemaal hun eigen typische bewegingen hebben. De springende aapjes, sluipende panter en glijdende slangen, stuk voor stuk hebben ze een aparte choreografie, maar ook de moderne en klassieke danstechnieken krijgen hun plekje in het geheel. Een tappende beer en panter zorgen naast het nodige vermaak ook voor een aangename afwisseling in de verder soepele dansen.
Maar wordt er dan nog wel genoeg aandacht besteed aan de andere disciplines van musical? Jazeker, deze worden ook niet vergeten. De zang is goed, zoals het moet zijn. Opvallend zijn Roberto de Groot (Shere Khan en Buldeo) en Rogier Komproe (Bagheera), die beide een zeer mooie zangstem hebben. Het spel is niet altijd even natuurlijk, maar het is dan ook een kindervoorstelling, waarin overdrijven soms nodig is.

De cast bestaat voor een groot deel uit de bekende gezichten van Opus One. Frans Schraven neemt, net als in 1996, de hoofdrol voor zijn rekening. Hij stuitert weer over het toneel en zet zo een zeer energieke Mowgli neer. Frans weet de juiste snaar te raken als Mowgli opgroeid en steeds meer heerser over de jungle wordt. Hij wordt rustiger en doordachtzamer, dat maakt het prettiger maakt om naar te kijken.
Arrtsvijand nummer 1, Shere Khan, wordt gespeeld door Roberto de Groot. Jammergenoeg kan hij zijn danskwaliteiten niet echt goed showen, te meer omdat om organisatorische redenen zijn laatste gevecht met Mowgli gespeeld moet worden door een zogenaamde ‘dubbel’ (Nico Weggenmans), die dit overigens perfect doet. Roberto moet namelijk vlak daarna weer als Buldeo opkomen, terwijl Mowgli Shere Khan nog aan het villen is. In zang en acteerwerk kan hij zich echter wel uitleven.
Jimmy Hutchinson is de tweede uit de originele cast. Hij speelt Baloo, de grappige beer, die tevens als een soort verteller fungeert. Jimmy is vooral bekend op zanggebied en dat is dan ook zijn grootste troef. Baloo is een van de weinige rollen waar echt veel humor in zit. Jimmy is hiervoor de aangewezen persoon, al is het soms moeilijk om zijn grapjes te volgen door zijn amerikaanse accent.
Allrounder Rogier Komproe speelt de rol van Bagheera. Hij kan het allemaal, zingen dansen en acteren. En hij mag het allemaal laten zien. Hij zet een wijze en beweeglijke Bagheera neer, die wat weg heeft van de katten uit Cats.
Musical Award Winnares Marjolein Teepen speelt de Witte Cobra, die de schat bij de verloren stad bewaard. Ze laat wederom zien dat ze deze award terecht gekregen heeft. Al heeft ze op acteergebied wat minder te doen, haar zang en danskwaliteiten komen zeer goed uit de verf.
Remco Vereijken zet een wijze Kaa neer, heel anders dan de Kaa die we kennen uit de Disneyversie. Deze slang heeft weinig kwaads in zich en staat bekend als de wijze man van de jungle. Ondanks de beperkingen die zijn kostuum, die er overigens zeer origineel uitzag, weinig dansmogelijkheden toe liet, wist hij zich op een slangachtige manier te uiten met langzame bewegingen.

Decor en kostuums waren goed verzorgd. Het decor heeft wat weg van een apenkooi in de dierentuin, simpel, maar functioneel. De kostuums waren, zoals eerder gezegd, ook simpel en functioneel, ze moeten immers niet in de weg zitten bij het dansen. De slang was een geval apart, met zijn lange staart van een meter of 4 deed hij zeer slangachtig aan.
Het licht was zeer goed verzorgd bij deze productie. Het kwam niet alleen van boven, ook de grot met de schat werd mooi van onder verlicht, wat een magisch effect geeft.

Jungle Book is een mooie, maar zeker ook aparte familiemusical. Een genot voor jong en oud en uniek in zijn soort. Zeker een aanrader!

Première
Amsterdam
Meervaart
Opus One

jungle book, mowgli, opus one, roberto de groot, frans schraven, marjolein teepen