Recensie

Lion King

the Lion King is absoluut de beste productie die momenteel in de Nederlandse theaters te zien is. Toch is het niet de productie geworden die alle vorige heeft overtroffen.

Nants ingonyama bagithi baba
Sithi uhhmm ingonyama
Nants ingonyama bagithi baba
Sithi uhhmm ingonyama
Ingonyama
Siyo Nqoba
Ingonyama
Ingonyama nengw’ enamabala

Het avontuur van de Leeuwenkoning begon al in Augustus 2002 toen het start-teken vanuit Disney Theatrical gegeven werd om deze monsterproductie naar Nederland te halen. Nu meer dan anderhalf jaar later op 04-04-2004 was het dan zover; de Nederlandse Premiere van de Lion King.

The Lion sleeps tonight
De verhaallijn van de musical wijkt nauwelijks af van de gelijknamige tekenfilm. Het is de zoektocht van Simba naar volwassenheid waarbij het nemen van verantwoordelijkheden en zijn plaats in de kringloop van het leven de belangrijkste factoren zijn. Dit geeft je de mogelijkheid om je visueel helemaal te laten overdonderen door alles wat er op het podium te zien valt. Dat begint al bij de openingsscene als de Pridelands ontwaakt en Rafiki alle beesten naar Pride Rock roept voor een bijzondere gebeurtenis.

Poppenspel
Alleen al technisch gezien is de Lion King een uitdaging geweest om deze in het Circustheater te krijgen. Voor het rijzen van Pride Rock, moest de kelder een behoorlijk stuk worden uitgegraven. En nog is het werk daarmee niet afgelopen: elke dag wordt door technici getest of het mechanisme goed werkt.
Naast Pride Rock zijn er nog een aantal andere grote decorstukken zoals het lugubere Olifantenkerkhof, de thuisplaats van de hyena’s. Maar het decor dat eruit springt is te zien tijdens tijdens de scene van de Stampede. Het lijkt onmogelijk om een kudde gnoes op hol te laten slaan op een relatief klein podium. Toch kreeg Visueel Artieste Julie Taymor het voor elkaar door gebruik te maken van een bewegend perspectief. In combinatie met geluid en licht voel je de stress van de kleine onschuldige Simba om te vluchten voor het onheil.
Maar niet alleen de grootse decors zorgen voor een visuele prikkeling. Het zijn ook de details die je vast blijven houden. Kleine decorstukken zoals bijvoorbeeld de insecten die voorbij komen in het territorium van Timon en Pumba.
Linda Wagemakers heeft de musical inmiddels al een aantal keren gezien en kreeg daarom ook de kans om op details te letten: “Deze musical is absoluut geen gangbare musical. Er komt naast de traditionele diciplines nog zoveel meer zaken kijken zoals het poppenspel en de stijl van dans. Maar ook technisch gezien is het een fantastische productie”.

Bij de ontwikkeling van the Lion King zijn de kostuums vaak transparant gehouden. De acteur blijft hierdoor ten allen tijde aanwezig, maar door de maskers wordt ook het meer statische karakter van de pop getoond. Hierdoor zie je dus als toeschouwer dubbele karakters dat gestuurd kan worden door de acteur.
Laus Steenbeeke is de enige acteur die gebruik maakt van een handpop (Zazu) en zich dus het minst kon verbergen achter een masker. Toch zette hij de meest overtuigende rol neer als een ‘totaal’ karakter. Hij beheerst de pop zo goed, dat het lijkt alsof de pop een eigen leven is gaan lijden en los staat van zijn acteur. Om dit nog eens te benadrukken geeft de pop de acteur de schuld over het feit dat ze Simba uit het oog verloren zijn en voelt Laus zijn eigen kwaliteiten zichzelf bijten.

Wint Simba van Scar?
Simba
De zoektocht naar de juiste persoon voor Simba is geen gemakkelijke geweest. Uiteindelijk is de keuze gevallen op Etienne Poeder. Voor hem zijn 1e rol in een musical en al meteen een hoofdrol. De verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen. Het is te zien dat de zenuwen hem parten spelen, zijn spel is de vooral de eerste helft (niet akte) overtuigender dan zijn zangkwaliteiten. Hij vond duidelijk pas rust na zijn grote solo want naarmate de voorstelling vordert wordt ook zijn zang beter. Desondanks is het knap dat hij op zo’n kort tijdsbestek zoveel verschillende en ook nieuwe disciplines heeft geleerd. Daarom hebben we er ook het vertrouwen in dat hij een goede basis heeft gelegd voor de komende maanden waarin hij verder kan groeien tot een waardig leeuwekoning.

Nala
De rol van Nala wordt gespeeld door Carolina Dijkhuizen. Haar spel komt erg natuurlijk over en ze straalt een grote souplesse uit. In het nummer ‘Arm Land’ zet zij een sterke vocale performance neer zoals we van haar gewend zijn. Het was jammer dat het geluid tijdens dit nummer niet goed was afgestemd waardoor haar zang een schelle klank had.

Rafiki
Om de echte Afrikaanse sound te waarborgen, is de Zuid-Afrikaanse Nomvula Dlamini gecast voor de rol van Rafiki. Een rol die haar niet geheel onbekend is aangezien zij in 2002 al op Broadway heeft gestaan. De manier waarop zij Rafiki vertolkt is echt geweldig. Ze legt heel veel humor in de rol en is zich de Nederlandse taal redelijk goed meester. Linda Wagemakers vond Rafiki er ook uitspringen: “Rafiki was absoluut de beste. Ze legde een enorm gevoel in haar rol en haar zang kwam echt uit haar tenen”.

Mufasa
Oorspronkelijk zou deze rol vertolkt worden door Kenneth Herdigein, maar moest de rol teruggeven wegens stemproblemen. Kenneth: “ik heb genoten van de avond, ik had ook geen dubbel gevoel in de zaal omdat ik op dat podium had kunnen staan. Natuurlijk heb ik er wel even verdriet van gehad, maar dat heb ik achter me gelaten, ik heb nu geen rouw meer”. Edwin Jonker heeft de kroon van Kenneth overgenomen. Een van de mooiste scenes uit de Lion King is het moment waar Mufasa sterft. Hij zet een relatief jong maar toch wijze leeuw neer. Zijn samenspel met de jonge Simba werkt overtuigend goed.

Première
Scheveningen
Circustheater
Officiele website

lion king, disney, joop van den ende, fortis, scheveningen, circustheater, carolina dijkhuizen