Ik ben nu al een paar weken terug in Nederland, en alles om me heen zet me aan het denken. Nu het Mei is geworden, kun je er zeker niet omheen. Als mensen mij vragen hoe het met me gaat, dan moet ik zeggen ‘goed’ Om het misschien nog meer cryptisch te maken: Ik heb enigszins vrede, maar nog geen closure. Aangezien de 14e een pijnlijke herennering zal worden, had ik het idee om therapeutisch te gaan met deze column. Deze maand presenteer ik:
De Moeder en De Musical
Het klinkt bijna als een kindersprookje, De Moeder en De Musical. Maar deze maand maak ik een eerbetoon aan een van de meest invloedrijke mensen in je leven, en in de musical, de Moeder. Het is misschien een makkelijke invalshoek, maar de interactie in theater is gebaseerd op relaties.. Soms is dat van korte termijn; zelfs als een vreemdeling je de weg vraagt heb je voor maar een paar seconde een relatie. Maar in het theater en de musical zijn de meeste relaties vaak duidelijk herkenbaar en van een langere termijn. Over het algemeen is dit opgebouwd uit vrienden, relaties en familie.
Ik denk dat vrijwel elke basisrelatie wel een keer is behandeld in de musical, zeker voor eerstegraads familie. ‘Pappa can you hear me’, ‘We’re just a couple of Sisters’, de lijst kun je zelf maken. Vaders zijn dan ook zeer belangrijk in de musical (Belle en het Beest, Anatevka, Yentyl, zelfs Jesus Christ Superstar) maar als het op moeders neerkomt, is de lijst eindeloos!
Annie: Eigenlijk kunnen we Oliver en alle musicalweesjes op dezelfde stapel plaatsen: ze willen allemaal ouders, inclusief een vader. En hoewel het bij Annie eigenlijk om Daddy Warbucks gaat, is de moederrol van Grace Farrell is niet te onderschatten!
Baby: Drie stellen krijgen tegelijkertijd te horen dat ze een kind verwachten. Hoe deze koppels ermee omgaan vormt de rest van de avond. De finale is, natuurlijk, een geboorte.
Blood Brothers: De titel zegt misschien dat het om broertjes gaat, maar het is juist de levensweg van de moeder die we wandelen in deze prachtige musical.
Cabaret: Grappig genoeg wordt er al een en ander over moeders gezegd in een wat luchtiger nummer. De meisjes zijn expliciet in hun wens: ‘Don’t tell Mamma’.
Chicago: Roxy en Velma proberen de aandacht van de media pakken door een serie overtreffende trappen. En hoewel ze allemaal leugens zijn, maakt Roxy uiteindelijk de grootste impact; niet alleen naar de media maar ook naar het publiek en haar man door te zeggen dat ze zwanger is.
A Chorus Line: In At the Ballet praten twee van de drie meisjes over hun moeders en Shiela maakt zich zorgen over haar eigen moederschap. Het emotionele hoogtepunt in de monoloog van Paul is waneer zijn moeder ontdekt dat hij een travestiet is.
Elizabeth: Hoewel het verhaal lief begint met een moment tussen Elizabeth en haar vader, de grootste dramatische wendingen in het verhaal worden veroorzaakt door Sophie, de moeder van Frans Josef. Zonder haar invloed was het heel anders gaan lopen.
Evita: Het verhaal van Eva Peron begint op het moment dat Eva’s moeder haar naar voren duwt om te zorgen dat zij haar klim omhoog begint.
Falsettos: Grappig genoeg, in een show over homo’s is het juist Trinna, de ‘ex-vrouw’ en tevens moeder van Jason die zorgt voor het meeste drama (zie ook Elizabeth). Conflict is de essentie van een goed verhaal.
A Funny Thing Happened on the Way to the Forum: De moeder in deze komische musical bewijst de plaats van een moeder in een familie in de geschiedenis. Zelfs haar naam, Domina, vertelt ons dat zij de baas is. (In mijn droomversie speelt Frederique Sluyterman van Loo deze rol)
Grease: Hoewel Grease een vrij oppervlakkig verhaal vertelt, het eerlijkste en meest dramatische moment van het stuk is de angst van een meisje die denkt dat ze zwanger is. Dit alleen maakt Rizzo een van de meest uitdagende rollen in de show.
Gypsy: Twee dochters, een vader, een vriend, tourneekinderen en talloze theaterproducenten en
-eigenaren lijden onder de ijzeren wil van de enige echte Mamma Rose.
Hello Dolly: Hoewel ze eigenlijk helemaal geen kinderen heeft, is Dolly Levi niet minder dan een Moeder Kip die voor al haar kuikentjes moeten zorgen. Een echte Matriarch (Zoek het op in je woordenboek)
Hairspray: Het hart van deze show gaat natuurlijk om de stormachtige relatie tussen Tracy en haar moeder.
Into the Woods: In het traditionele sprookje is de heks de echte slechterik (een klein zijspoor: de andere kwade doelgroep zijn de stiefMOEDERS). In Into the woods zijn er veel vraagtekens rondom het begrip goed en kwaad, maar op het eind blijkt dat alles wat de heks deed uit een wil voortkwam om een goede moeder te zijn. Hier omheen zijn ook drie grote verhaal lijnen:
1) De bakker en zijn vrouw. Oh ja, zij wil moeder worden.
2) Assepoester: haar problemen begonnen toen ze iemand kwijtraakte. Oh ja, haar moeder! En dan werd het nog erger want ze kreeg een stiefmoeder (zie boven).
3) Jack. Een niet te slimme jongen die het niet zouden redden zonder zijn�oh ja, zijn moeder. Vergeet niet dat Roodkapje is onderweg naar haar grootMOEDER, en zelfs haar liedje begint met, ‘Moeder zei’. En als laatste, een van mijn favoriete scenes uit de show. Roodkapje is gechoqueerd dat ze net drie mensen heeft zien doodgaan. De heks zegt tegen haar, “sinds waneer ben jij zo teergevoelig? Hoeveel wolven heb jij aan mootjes gehakt?” Roodkapje zegt, “een wolf is niet hetzelfde” waarop de heks reageert, “Zeg dat tegen een wolvenmoeder.”
Les Miserables: Om te zorgen dat haar dochter een betere leven zou hebben, doet Fantine doet er alles aan dit te bereiken. Tot aan prostitutie toe. Op haar sterfbed smeekt ze Jean Valjean met haar laatste adem om voor haar Cossette te zorgen. (Even terzijde, In het boek van Victor Hugo wordt Fantine beschreven als een van de meest onbaatzuchtige mensen ooit. Grappig genoeg, in de musical gaat haar grote solo uitsluitend over haar en haar dromen, en zit de tekst zit vol met het woord, IK).
In een grappige tegenstelling, Mvrw. Thenardier, de vrouwelijke slechterik van het stuk, steelt geld van Fantine en anderen. Voor wat? Om te proberen haar dochter Epponine een betere leven te geven.
A Little Night Music: Het hele verhaal wordt doorboort met het derde nummer. Zelfs de hele muziekpartij barst van een driegevoel. Bijna alle relaties in het stuk zijn gebaseerd op een driehoeksverhouding. De grote uitzondering is de relatie van de drie vrouwen in de kern van het verhaal. Desiree, haar dochter, en Desiree’s eigen moeder. Drie generaties vrouwen, waaronder 2 moeder-dochter relaties die essentieel zijn voor de wendingen in het tweede bedrijf.
Mame: Als Patricks ouders komen te overlijden, moet ‘Auntie Mame’ een moeder worden. Wat ze niet realiseert is dat ze dat al is in haar maatschappij. Net als Dolly, een echte Matriarch.
Mamma Mia: Moet ik dit echt uitleggen?
Miss Saigon: Het verhaal VOL drama, de sterkste emoties en de ontknoping van de show zijn gebaseerd op feit hoe ver Kim wil gaan om een goed leven aan haar zoon te geven. Haar suicide is juist het toonbeeld van onbaatzuchtigheid. (Ik heb het woord onbaatzuchtig moeten opzoeken vandaag. Fijn zo’n nieuw woord voor mij. Daarom heb ik hem al twee keer gebruikt !
Sound of Music: Voor sommige zal het vergezocht klinken, maar qua moederschap heeft SOM een dubbele laag. Maria wordt uiteindelijk een moeder voor zeven kinderen, maar het was niet zo gegaan zonder de wensen van Maria’s ‘eigen’ moeder, Moeder Overste.
Sunday in the Park with George: De basis van Akte Twee is de frustratie van een jonge artiest die niet kan loslaten. Zijn enige echte relatie is die met zijn moeder, en pas als hij haar los kan laten, leert hij wat hij zelf echt wil.
Zolang wij moeders hebben, zullen we er musicals over hebben. En hoewel ze niet altijd bij je kan blijven. Maar met een beetje geluk, heeft jouw moeder zo�n impact in je leven gemaakt dat je deze voor altijd zult voelen.
Mamma, ik hou zoveel van jou! Kus
