Recensie

Musical meets Metal in Equilibrio

Een symfonieorkest, een metalband, vijf solisten uit musical- en metalwereld en een dertigtal ensembleleden. Op 4 juli 2008 beleefde de Rockopera Equilibrio zijn wereldpremière. Musical meets Metal: twee uitersten verenigd tot een interessant experiment.

De Entiteit is een almachtig wezen, een Godin der Goden. Om zichzelf een doel te geven en zich te vermaken schept zij door middel van muziek een aarde waar flora en fauna uit voortkomt. Om deze aarde een stukje van haarzelf mee te geven en te zorgen dat de aarde wordt onderhouden, creëert zij twee evenbeelden, man en vrouw, die samen een balans zijn en een paradijselijk geheel vormen. Beiden hebben verschillende karaktereigenschappen, de man net wat meer slechte, de vrouw net wat meer goede.
Beiden leven een vredig bestaan tot zij geconfronteerd worden met de tegenpool voor het leven “Death”.

Wat volgt is een strijd tussen goed en kwaad door de eeuwen heen waarbij keuzes gemaakt moeten worden tussen dood en leven. Tot na eeuwen de enige uitverkorene opstaat die in opdracht van de Godin, Lady Sophia, de balans tussen goed en kwaad moet herstellen en voorkomen dat de wereld verder ten onder gaat aan de ondergang die de mensheid ervoor heeft gecreëerd.
Zal Diegu deze zware taak kunnen vervullen?
Zal hij de macht van Lord Primos — die een pact heeft gesloten met Death — kunnen verbreken en het evenwicht met Aveline kunnen herstellen?

Equilibrio is rockopera, geschreven door de leden van de Symfonische Power Metal band Xystus. Uitgevoerd door vijf solisten uit de Metal en Musicalwereld, begeleid door de leden van Xystus, het USConcert wat met zo’n 85 leden het podium vult en een kleine 30 leden van de Dutch Academy of Performing Arts (DAPA).
Musical meets Metal op 400 m2 stage in Vredenburg Leidsche Rijn te Utrecht. 

Het orkest vult de totale breedte van de stage. Gecentreerd opgesteld staat de band Xystus. Boven hen uit torent een stellage waarop Lady Sophia haar troon heeft. De muziek begint te spelen en we zien als eerste een vijfkoppig licht gekleed klassiek ensemble van links en een zwart meer jazzy dansensemble van rechts op het toneel. Zij zullen later de wachters van Aveline en Primos blijken te zijn.

Lady Sophia bezingt haar schepping in haar Song of Creation met een prachtige hoge heldere stem. Als leadzangeres van de band Epica weet Simone Simons al krachtig overtuigend te bewijzen, maar ook hier laat ze zien dat ze live een sterke en vooral ook waardige performance neerzet.

Links en rechts boven het toneel worden verschillende sfeerbeelden, settings, tijdsprongen en symbolieken geprojecteerd. We zien de maanden aan ons voorbijschieten tot de komst van de reiziger Diegu, die uitverkoren is om de balans te herstellen tussen Aveline en Primos.

Bas Dolmans, die als frontman van Xystus mede verantwoordelijk is voor het ontstaan van Equilibrio, is een gekwelde reiziger die zijn opdracht aanvaard en naar eer en geweten uitvoert. Zijn stem is heerlijk om te ondergaan en naar te luisteren.

De rollen van Primos en Aveline worden bezet door John Vooijs en Michelle Splietelhof, bekend van onder meer Tarzan en Les Misérables.
John Vooijs laat zich van een geheel nieuwe (duistere) kant zien, waarbij vooral zijn aandeel in het nummer Powerdrunk een memorabele is. Daarnaast is het mooi om te zien hoe hij een pact sluit met Death.
Michelle Splietelhof is niet alleen mooi om naar te kijken, maar ook nog eens gezegend met zo’n geweldige stem die met name bij haar nummer Time of Need zo sterk naar voren komt, dat het zwaar te hopen is dat we in de toekomst nog veel van haar horen.

En dan Death… Grunts zijn niet de meest handige manier om je vocaal verstaanbaar uit te drukken, maar George Oosthoek (Orphanage) bezit niet alleen het talent om toch zijn boodschap over te brengen, hij maakt het daarnaast nog eens zo fantastisch goed met al zijn kracht en expressie dat je zinderend achterover in je stoel wordt geslagen.

Het ensemble, afkomstig van de Dutch Academy of Performing Arts (DAPA), trekt in eerste instantie niet echt de aandacht. Zij vormen ondermeer de wachters van Primos, de wachters van Aveline en de assistenten van Death en hebben hierbij duidelijk een ondersteunende rol.
Toch bevat nagenoeg elk ensemble een of meerdere eye-catchers en hier is die rol weggelegd voor Perry Beenen. Als een van de in het zwart geklede wachters van Primos danst hij met zoveel overgave dat hij automatisch de aandacht vasthoudt door de kracht en power die er af spat. Voor iemand die zijn opleiding nog niet eens beëindigd heeft, mag dit alleen maar veelbelovend heten. Het zou mooi zijn als we hem in de toekomst vaker terug gaan zien.

Alles tegen elkaar afgewogen is Equilibrio een balans tussen Musical en Metal die ver doorslaat naar de plus. 
Uitsluitend om het verhaal moet je de voorstelling niet gaan zien, want hoewel het script op hoofdlijnen interessant is (en typisch voor de stijl muziek), is het erg beknopt uitgewerkt. Het komt niet erg geloofwaardig over als Primos — die een pact met Death gesloten heeft en belust is op macht — door één simpele zin van Diegu tot inkeer gebracht wordt en terugkeert naar Aveline. Evenmin wordt het aannemelijk dat Aveline zich zo gemakkelijk weer met hem verzoent.
Zie je deze rockopera echter als een experiment om volledig tegengestelde elementen tot een geheel te verbinden, dan is dit experiment zeker geslaagd. Orkest en band zijn in vorm, de cast is een lust om te horen en te zien, de muziek klopt en de lichteffecten maken het af. Het is meer concertant theater dan een echter musicalbeleving waarbij de metalsound overheerst, maar het totaalplaatje klopt.
Musical meets Metal: onstage en in het publiek.
Moge er in de toekomst nog maar vaak van dit soort projecten ontstaan.

04 July 2008
Première
Utrecht
Vredenburg Leidsche Rijn
http://www.equilibrio-opera.nl/eq/index.html
equilibrio, john vooijs, michelle splietelhof, tarzan, les miserables, rene van kooten, chantal janzen, jamai, ron link, carlo boshard, suzan seegers, joop van den ende, simone simons, epica, george oosthoek, orphanage, bas dolmans, xystus