Elk jaar trekken de feesten weer aan ons voorbij. We vieren ze, maar weten we eigenlijk wel waar ze vandaan komen?
Jack Skellington woont in een dorp genaamd Halloween. Alle mensen in dit dorp zorgen dat we elk jaar weer de griezeligste Halloween krijgen. Jack is de Halloween-Koning, hij wint al jaren achter elkaar de eerste prijs voor griezeligste performance. Maar hij ziet het niet helemaal meer zitten, elk jaar weer hetzelfde. Al piekerend loopt Jack samen met zijn hondje Zero dieper het bos in…. Tot hij een boom met een deur tegen komt. Deze deur leidt naar een hele nieuwe wereld, “Kerstmisstad”. Jack beseft dat iedere feestdag zijn eigen wereld heeft, en het bevalt hem wel in Kertsmisstad!!
Teruggekomen in Halloween besluit hij dat zij kerstfeest volgend jaar gaan verzorgen! Een prima idee, wat meteen in de smaak valt, al duurt het even voordat de inwoners doorhebben dat Kerstmis niet griezelig maar gezellig is. Alleen één probleempje, de Kerkerman (kerstman, maar jack denkt dat hij kerkerman heet) moet wel weg zijn als het kerst is. Jack vraagt de hulpjes van de Oogie Boogie Boeman, Pest, Pokke en Zooi, om hem te helpen, ze moeten de Kerkerman ontvoeren. Maar ze moeten de Oogie Boogie Boeman erbuiten houden…
Na wat probleempjes (arme paashaas) hebben ze de kerkerman eindelijk te pakken. Nu kunnen de voorbereidingen beginnen voor Kerstmis! Jack, die hard bezig is met het verzorgen van de griezeligste kerst ooit, heeft echter niet in de gaten dat de Kerkerman wordt afgevoerd naar de Oogie Boogie Boeman. Hij gaat op kerstavond in zijn zelfgemaakte arreslee op weg om die arme kindjes de meest gruwelijke kerst van hun leven te bezorgen…
Die avond komen er veel klachten binnen bij de politie. De Kerstman blijkt niet echt te zijn, maar een bedrieger die de engste kado’s uitdeelt. Na een flinke klopjacht wordt Jack uit de lucht geschoten. Al snel bereikt Halloween het gerucht dat Jack aan stof geschoten is. Sally, die heimelijk verliefd is op Jack en al voorzag dat het plan ging mislukken, probeert de Kerkerman te bevrijden, maar wordt zelf gevangen genomen door de Oogie Boogie Boeman. Als ook zij hoort dat Jack dood is, is er weinig hoop meer…
Maar Jack is niet dood! Hij beseft dat het mislukt is en dat hij er alles aan moet doen om Kertsmis te redden. Hij gaat de Kerkerman bevrijden, zodat deze alsnog alle kinderen gelukkig kan maken. Uiteindelijk beseft hij dat Sally geprobeert heeft zijn leven te redden en dat ze voor elkaar geschapen zijn…
Tja, een absurde voorstelling. Maar ja, het is dan ook een absurd verhaal. De oorsprong van het verhaal ligt bij een gedicht van Tim Burton, de uiteindelijke regisseur van de film. Nadat dit gedicht jaren op de plank blijft liggen, haalt Disney het idee uiteindelijk toch uit de kast om het te verfilmen. Maar het wordt niet zomaar een film, het wordt een zogenaamde ‘stop-motion’film, waarbij kleifiguren steeds een stukje veranderd worden om uiteindelijk een bewegende film te krijgen. één volle dag werk leverde 8 seconde film op…
Greg & Baud Productions heeft besloten om deze film uit te werken voor hun jaarlijkse Kerstuitvoering. Een prima keuze blijkt, want het stuk straalt van de humor. Tevens is het een vlot stuk, met een erg apart verhaal en zeer leuke, eveneens aparte figuren. De muziek is in het begin even wennen (ik ken de film nog niet), maar past wel prima bij Halloween. Al blijven de deuntjes niet echt hangen, het geeft de juiste sfeer weer.
De acteurs zetten een mooi staaltje werk neer. Het stuk is kort en dat betekend dat de vaart erin gehouden moet worden, iets wat ze prima onder de knie hebben. De changementen zijn soms wat lawaaierig, maar je zit als publiek dan ook vrij dicht op het podium. En het blijft een beetje behelpen op zo’n klein podium.
Nadeel van deze figuren is dat het karikaturen zijn. In sommige gevallen, zoals het geval van de Burgemeester, kan dat op een gegeven moment vervelend worden, dan weet je wel dat ze graag schreeuwt. Jack daarentegen heeft wel een mooie diepgang, Als hij aan het piekeren is laat hij zijn rauwe stem achterwege, is hij enthousiast of in gezelschap, dan is hij weer stoer en laat zijn rauwe stem weer klinken. Dit is ook erg mooi tijdens de zang. Sally was iets minder van stem, nogal schel. Dit kan ook gelegen hebben aan de afstelling van het geluid, want dat kwam over het algemeen wat schel over.
Ook over het acteerwerk van de rest van de groep heb ik weinig te klagen, het zag er erg professioneel uit! Kortom:‘een zeer mooie, maar vooral humorrijke voorstelling die zeker de moeite waard was!!
