Deze musicalkaravaan leidde naar Theater aan de Schie in Schiedam. In dit theater stonden de regisseuse Carliene Brouwer, Roel Vente én het decor klaar. Roel Vente weet iets meer te vertellen over de achtergrond van Saturday Night Fever. “Disco-muziek is eigenlijk soulmuziek. Soulmuziek werd eigenlijk vooral beluisterd door mensen in de achterstandswijken van de grote steden. De film Saturday Night Fever maakte het genre disco voor iedereen toegankelijk. Ook in die tijd was het een grauwe periode en deze film bracht geloof, hoop en liefde. Bij geloof moet je dan niet denken aan religie, maar aan geloven in jezelf.”
De Dailymotion-versie van deze reportage:
Carline Brouwer vertelt het één en ander over het repetitieproces van deze show. “Tijdens het repetitieproces zijn er altijd een aantal hoogtepunten. Dat zijn de eerste repetitiedag, de laatste doorloop in het repetitielokaal, de eerste keer samen op het toneel én de eerste keer dat het decor bekeken wordt.”
Dan is er voor het eerst voor pers, crew en cast de gelegenheid om te zien waar het allemaal staat te gebeuren.
Ondanks dat de show gaat touren is het decor ontzettend groot. Alles in het decor lijkt te kunnen verschuiven en op een multifunctionele manier gebruikt te kunnen worden. De woonkamer van de Manero’s is later de hang-out in de Odyssee. Maar het pronkstuk van de show lijkt toch wel de Odyssee, de discotheek, zelf te worden. Het eerste wat opvalt is dat er geen discovloer gebruikt wordt, dit wordt goedgemaakt door deze vloer op de achterwand te projecteren. Maar wat echt zorgt dat het publiek tijdens de voorstelling ademloos in zijn stoel zal zitten is wel de opkomst van DJ Monty. Tijdens de presentatie werd zijn plek nog even ingenomen door iemand van de techniek, want ook Rogier Komproe zag het decor nog nooit. DJ Monty daalt in zijn DJ-booth neer uit het plafond. Dat klinkt minder spectaculair dan het is. Maar het gaat hier om een soort van spaceshuttle, inclusief de uitlaatgassen en het vuur zodra dit gebeurt. Denk aan een raket-lancering maar dan naar beneden toe, het is ontzettend imposant.
Mocht je dan denken dat dit de enige gimmick van het decor is dan heb je het mis. De brug die in het stuk zo centraal staat, de brug naar Manhattan, herrijst op grandioze wijze uit delen van de rest van het decor. En dan pakt Joey Ferre de aandacht. In een kort praatje weet hij niet alleen de pers en de cast maar ook de regisseuse te verbazen. Hij blijkt zich de brug al helemaal eigen gemaakt te hebben. Zo weet hij tot in detail de afmetingen, de materialen en een paar mythen over de brug te vertellen.
Ondanks zijn ‘smooth talk’ blijkt Joey toch wel onder de indruk te zijn. ‘In één woord het decor? Fe-no-me-naal!’ Toch lijkt hij zich al helemaal thuis te voelen in het decor. Met ‘zijn’ Faces laat hij vast een stukje uit “Boogieshoes’ zien en samen met Noortje Herlaar laat hij ‘How deep is your love’ horen. ‘Ik heb veel steun aan Noor. Bij haar gebeurde met Mary Poppins bijna hetzelfde. Met zo’n tv-programma komt er veel op je af. Je bent met de billen bloot gegaan en echt bang word je nergens meer van. Natuurlijk is er gezonde spanning. Zoals net, ik heb 8 dagen kunnen repeteren en nu moet ik het al aan jullie laten zien. Van de week tijdens de doorloop van de tweede akte besefte ik pas wat er gaande is. Ik voel me haast Superman!”
Iemand voor wie zo’n mediacircus helemaal nieuw is, is Judy Doorman. ‘Dit is mijn eerste echte musical. Nou, ik ben alternate geweest in Route 66 maar dat heb ik op zijn hoogst 10 keer gespeeld.’ Voor een vrouw die veel toneel en televisie deed lijkt het best een stap te zijn om in een musical te spelen. “Ik ben gevraagd om te auditeren. Dit kwam niet zomaar, ze kenden mij al van mijn auditie voor La Cage aux Folles. In de rol van Flo Manero hoef ik niet te zingen, maar ik speel ook een serveerster en dan mag ik in ieder geval meezingen!” Ook Judy zag de vorige versie van Saturday Night Fever. “Het wordt heel anders, het wordt rauwer. De thematiek is van alledag. Waar ik veel aan moest denken tijdens het lezen van het script waren de rellen in Londen van afgelopen zomer. Ook in de tijd dat we zonder Tony repeteerden hebben we veel over dit soort dingen gepraat. Carliene Brouwer is een fijne regisseuse om mee te werken. Ze benadert dingen op een hele muzikale manier zonder het belang van spel te vergeten.’
Dankzij Saturday Night Fever krijgt Judy er niet alleen Joey als zoon bij maar ook Roman van der Werff. Toch weet Roman te vertellen dat hij niet alleen Frank Manero Junior zal zijn, hij zal ook de vriend van Stephanie gaan spelen. “Inderdaad, twee kleine rollen waarin ik niet hoef te zingen. Het wordt een nieuwe uitdaging en jullie gaan zeker een nieuwe Roman zien. Met deze voorstelling heb ik mezelf een nieuw doel kunnen stellen; groeien op spelgebied. Dat is vergelijkbaar met wat mijn rol inhoudt, die drive om nieuwe dingen te doen die mensen niet van je verwachten.”
Wat een groot deel van musicalminnend Nederland verwachtte was dat de rol van Tony Manero naar Roman zou gaan. “Tja, en zo werkt het niet. Ook ik moet gewoon auditie doen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat alleen maar goed. Dat zorgt dat je aan jezelf blijft werken en nooit je grip verliest. Net als Tony… Maar ook net zoals Frank.”
