Spamalot is geschreven door Monty Python’s Eric Idle en de muziek is van de hand van John Duprez. De musical is gebaseerd op de film Monty Python and the Holy Grail uit 1975, waarin Koning Arthur op zoek gaat naar de heilige graal. Tijdens de zoektocht worden ook andere ridders gevraagd om mee te gaan. Hoewel de legende van Koning Arthur het uitgangspunt is van de musical, is het tegelijkertijd een parodie op zowel dit verhaal als op het gegeven musical.
Een jaar of wat geleden heb ik de musical gezien in Londen en was meteen een enorme fan van Spamalot. Opgewonden ging ik dan ook naar de Nederlandse première van deze musical. Benieuwd naar de bewerking en of je de typische Python humor naar Nederlandse proporties kan vertalen. En bij God, wat hebben ze dat briljant gedaan! Het gebeurt niet vaak dat ik zo blij het theater weer uitloop. Voor mijn gevoel klopt zowat alles aan deze voorstelling.
Ik was vooral benieuwd naar wat ze gedaan hadden met het nummer “You won’t succeed on Broadway”. In dit originele nummer uit de Engelstalige versie wordt de gek gestoken met Broadwayproducties, en dat die alleen maar slagen als je Joodse mensen in dienst neemt. Een gegeven dat hier niet van toepassing is. Het nummer heet nu “Sterren van TV”. Het vertelt op hilarische wijze dat een musical niet slaagt als er geen bekende van TV in speelt. Een gouden greep en fenomenaal uitgewerkt. (Nou snap ik ook meteen waarom er geadverteerd wordt voor de musical: “Met Paul Groot en Owen Schumacher van KOEFNOEN” ) “Sterren van TV” wordt gezongen door Pepijn Gunneweg, die de schijterige rol van Sir Robin speelt, en is één van de vele hoogtepunten van de show. Ik wil niet alles verklappen, want ik vind dat iedereen deze musical moet gaan zien, maar in dit nummer valt alles op zijn plek. Er zitten geweldige vondsten in en Koefnoen-achtige persiflages van de sterren van tv. O.a. Barbie en Willem Nijholt passeren de revue. Andere hoogtepunten zijn voor mij o.a. de aankomst in het Las Vegas-achtige Camelot, de strijd met de Fransen, het lied “Ik heb mijn rol wat overschat” van Linda Wagenmakers, ach, nou ja, te veel om op te noemen.
Paul Groot en Owen Schumacher maken hier min of meer hun debuut in een grote musical productie. Ze zijn helemaal op hun plaats. De humor van Monty Python sluit naadloos aan bij de humor van Koefnoen. Paul Groot speelt vol verve o.a. de rol van Sir Gallahad en Owen Schumacher is zeer overtuigend als Sir Lancelot. En hoewel ik niet echt een fan ben van Johnny Kraaijkamp vind ik hem geweldig als de zoekende Koning Arthur. Ook Linda Wagenmakers is erg leuk als Lady of the Lake. Zij speelt op uiterst komische wijze de diva, wiens carrière min of meer stil staat en die steeds wordt gedwarsboomd door Kim Lian. Een speciale vermelding verdient Nordin de Moor voor zijn rol als Patsy, de trouwe metgezel van Koning Arthur, die, hoewel aan de zijlijn, toch steeds prominent aanwezig is. Doe bij dit alles Herman Finkers als de stem van God en de productie is een schot in de roos!
Er gebeurt te veel om op te noemen. Het is geen diepgravende musical. Meer een verhaal dat van onzin aan elkaar hangt. Maar wel briljante onzin die op sublieme wijze gebracht wordt. De muziek ligt lekker in het gehoor en alle spelers, inclusief het ensemble, zijn een traktatie. Ik roep dan ook iedereen op zijn kokosnoten uit de kast te pakken en in galop naar Monty Python’s Spamalot te gaan! Ik sta in ieder geval te trappelen om dit nog een keer te zien. Haast je, want de voorstelling speelt maar 10 weken en je zult het jezelf nooit vergeven als je dit niet hebt meegemaakt!