Bijna acht jaar na de première is The Bodyguard een tweede run gegund. Met een groot deel van de cast van Tina de Tina Turner musical. Dat betekent dat Nyassa Alberta de zware rol van Rachel Marron op zich neemt, een zangdiva met het repertoire van Whitney Houston. Tina-alternate Nurlaila Karim speelt Rachels tragische zus Nicki en verder zien we Juneoer Mers (tot voor kort Ike Turner), Dieter Spileers en Steven Roox terug.
Hét grote verkoopargument van The Bodyguard is natuurlijk de inmiddels tijdloze catalogus van Whitney Houston. De uitvoeringen in deze tweede versie zijn dik in orde, vooral in de tweede akte is Nyassa Alberta op haar best (One moment in time). Wat de meesten schijnen te vergeten, is dat drie essentiële songs van Houston voor rekening komen van zus Nicki. Nurlaila Karim speelt deze rol opnieuw en heeft overduidelijk zin in die drie nummers. Eigenlijk is het karakter van Nicki een stuk interessanter dan dat van Rachel. Nicki is gecompliceerder: ze kan even goed zingen als haar zus, maar omdat haar talent niet gezien wordt, kan ze haar kunsten alleen laten horen in nachtclubs of ‘afgeragde schuren’ zoals haar beroemde zus fijntjes omschrijft. Als Nicki dan ook tot overmaat van ramp verliefd wordt op de lijfwacht die op zijn beurt alleen maar oog heeft voor Rachel, is haar persoonlijke tragedie compleet. De klassieker All at once die Nurlaila Karim op dat moment zingt, is hartverscheurend.
En dan de lijfwacht zelf. Terwijl de oorspronkelijke bodyguard in Londen de emoties van een blok beton bezat, zet Tarikh Janssen (Woef Side Story) een vriendelijke, grappige man neer. Met lichte verbazing kijkt hij rond in de wereld van celebrity’s. Met Nyassa Alberta vormt hij een leuk stel, toch wel een belangrijke voorwaarde voor een centraal liefdeskoppel in een voorstelling.
Maar toch. Als je vooral in de tweede akte merkt dat je als kijker jezelf manoeuvreert van hitsong naar hitsong en de scènes ertussen voor lief neemt, dan is er iets mis met de voorstelling. Hoe hard de acteurs ook hun best doen. Het verhaal is eenvoudigweg niet sterk genoeg om je er een avond lang aan te geven. Fraaie, spannende geluids-, licht- en led-effecten ten spijt is deze als thriller bedoelde voorstelling geen moment spannend. Wat ook niet helpt, is het team van pr-mensen en bewakers rond Rachel. Allereerst zijn het er te veel, ze maken onnodig veel lawaai en buitelen bijna over elkaar heen. En Juneoer Mers is als assistent met ADHD enig, maar Rachels entourage moet te veel de lach opzoeken. The Bodyguard, een nieuwe komedie met de hits van Whitney Houston.