Hoe eng kun je een toneelstuk maken? ‘Theatergroep de Kersouwe’ kan je daar hét antwoord op geven. Om te beginnen zorg je voor een toneelstuk dat een duister en occult tintje heeft. Bij voorkeur gooi je er wat heksen bij, die voodoo-perikelen in de bossen uitvoeren. Vervolgens zorg je voor acteurs die het toneelstuk tot leven laten komen in een (sur)realistische omgeving. En zie daar de geboorte van “de Vuurproef” in het openluchttheater de Kersouwe.
De combinatie van een klassiek openluchttheater met haar immense uitstraling, zorgden ervoor dat wij vandaag van een bijzondere productie hebben kunnen genieten: ‘de Vuurproef’. Dit komt natuurlijk ook door het ‘natuurlijke’ lichtplan dat de meest imposante effecten kan toveren (regen, wind, zonnestralen, donkere wolken).
Het toneelstuk speelt zich af in het Amerikaanse boerendorp Salem, in de sfeer van de zeventiende, achttiende eeuw. Wanneer de dominee’s dochter Betty en haar nichtje Abigail samen met anderen in het bos een heksenseance houden, worden zij betrapt door de dominee. Om zich uit deze hachelijke situatie te redden, doen zij alsof ze behekst zijn en beschuldigen ze ook anderen van hekserij. Binnen de korste keren is niemand het dorp zijn leven meer zeker. Bij wie zit de duivel op de schouder? Wie wordt er beschuldigd van heserij? Wie is de volgende die wordt opgehangen?
Theatergroep de Kersouwe is een amateurvereniging en moet het daardoor ook niet hebben van haar imposante decors, maar juist de eenvoud moet zorgen voor een intens samenspel tussen de acteurs. Ook het verhaal moet goed in elkaar steken en dat doet het: ‘de Vuurproef’ is immers geschreven door Arthur Miller die bekend werd met “de dood van een handelsreiziger”. Kwaliteit gegarandeerd dus.
Een toneelstuk staat of valt vaak met de acteurs. Als zij hun rol niet overtuigend kunnen plaatsen dan vallen alle andere elementen in het niets. Bij deze vereniging is er wel degelijk gelet op de kwaliteiten van de spelers hoewel de een beter is dan de ander. Er waren een aantal personen die er sterk bovenuit staken.
De eerste acteur die met zijn krachtige stem en zijn lichaamstaal zijn rol uitermate goed neerzette was Sander van de Gevel in zijn rol als Dominee Samuel Parris. Bij iedere scene dat hij aan het woord was, voelde je het respect en angst van het ‘gewone volk’ voor deze Dominee. Erg knap om deze persoonlijkheid zo sterk neer te zetten vooral ook omdat zijn rol best wel complex was door de dubbele agenda van de Dominee.
De tweede actrice die ons opviel was Antoinette den Dekker in haar rol als Abigail. Zelf zegt over haar rol: “Abigail is gewoon een trut. Ze is een manipulerend jong meisje dat koste wat het kost haar doel bereikt. Daarbij gaat ze letterlijk over lijken”. Maar Abigail kwam op ons ook over als een schizofrene achterbakse sloerie. En Antoinette zette haar rol dan ook heel sluw neer en knalde op precies de juiste momenten.
De laatste acteur die we willen belichten gaat is Alex Hoedemaker. In ‘de Vuurproef’ heeft hij de hoofdrol en speelt John Proctor. Al vroeg in het verhaal valt hij voor de duivelse Abigail en moet daar zijn prijs voor betalen. Misschien wel met de dood.
Alex Hoedemaker heeft een van de moeilijkste rollen in dit toneelstuk. Zijn emoties springen van lust naar verdriet en van boosheid naar geluk. Je moet wel een goede acteur zijn wil je het publiek mee krijgen wanneer je welke emotie toont. Als je dan ook nog eens kijkt naar het tempo waarin deze emoties kunnen wisselen, is het niet moeilijk om de kwaliteiten van Alex Hoedemaker te zien.
Zal Proctor liegen voor zijn leven? Dat gaan we niet verklappen, maar kun je nog een aantal weken zelf gaan bekijken.
Is er dan helemaal niks mis met deze productie?
Natuurlijk zijn er altijd wel dingen die beter of anders kunnen. Maar doet dat er toe als je zo’n prachtig theater hebt en zo’n enthousiaste cast die letterlijk door regen en wind blijven doorspelen (we hebben nog steeds medelijden met Roxanne Hak die een half uur stil in de regen heeft moeten liggen).
