Vanavond heb ik Vlaamse versie van Beauty and the Beast voor het eerst gezien en ik moet eerlijk zeggen: Onze Zuiderburen boffen maar.
Buiten de gewone cast speelde Dimitri Verhoeven Cogsworth, Richard Spijkers het Beest, Marc Peter van der Maas als Gaston en Tijl Dauwe als d’Oncre.
Ik was erg blij met Richard Spijkers en hij maakt het vocaal helemaal waar, helaas was zijn spel in de eerste akte wat mat en leek zijn beest-achtige gedrag meer op een basketballer die iemand moet verdedigen, maar vanaf Van Haar Te Houden was er ineens vuur en maakt hij de tweede akte af met verve waarbij vooral de reprise van Van Haar Te Houden mijn rug bezaaide met kippenvel.
Marc Peter van der Maas was nieuw voor mij. Ik had geen idee wat ik moest verwachten, maar hij speelde z’n rol vrij dik aangezet, maar het werkte prima. Met een vrijwel constante prodent smile alsof hij wil zeggen: Ik heb een voorbeeldfunctie. De manier waarop het ensemble oppakt en opzijzet of haast opzij gooit in het openingsnummer is heerlijk Macho en hilarisch.
Dimitri Verhoeven was voor mij een van de hoogtepuntjes van de avond. Hij weet een goede balans te leggen tussen de humor en de drama waardoor het ook daadwerkelijk binnenkomt bij je, daarbij weet hij goed raad met z’n oneliners en komt als keurige hofmeester prima voor de dag. Het is prachtig om te zien hoe een korte scene die bestaat uit uitsluitend grappen ineens omslaat met een enkele zin. Daar waar Peter van de Velde als Lumiere toch nog een kopie maakt van Carlo Boshard gaat hij toch mee in het drama met Cogsworth waardoor een scene dan ook daadwerkelijk omslaat. Ik zou alleen erg graag willen zien dat Peter van de Velde zijn tong eens in z’n mond zou houden, want hij hangt er nou iets te vaak uit…
Ann van den Broeck maakt Belle een stuk minder irritant dan Chantal dat deed in Nederland. Het blijven dezelfde teksten, maar door totaal anders er mee om te gaan geloof je het goede van Belle veel meer (Ook omdat bij Ann niet ELKE zin een oneliner met worden). In de eerste confrontatie tussen Belle en Beest in de slaapkamer laat Ann als Belle zien dat ze toch zelf ook wel schrikt van haar harde woorden.
Goele de Raedt vond ik wat kleurloos in vergelijking met wat ze eerder heeft gedaan, maar vooral in vergelijking met Nicole Berendsen. Ze doet het allemaal prima, maar het blijft niet hangen zoals Nicole dat wel deed.
Steve Beirnaert’s Lefou is aandoenlijk schattig. Hij pakt z’n comedy met beide handen aan en buit ze dan ook volledig uit… Zelfs het oeps-gaston-heeft-net-m’n-tanden-uit-m’n-muil-geslagen-moment werd hierdoor hilarisch.
Koen Crucke is de gedroomde Maurice, gezegend met een goede stem weet hij een vaderfiguur neer te zetten die niet helemaal spoort maar een hart van goud heeft.
Ik zou het niemand aan willen doen dat ze rol moeten spelen met als naam Mevrouw Pot, maar toch maakt Hilde Norga er het beste van in die, nog altijd, afgrijselijke kerstklok die voor theepot door moet gaan. Haar Meisje En Het Beest is zuiver en prachtig. Ik vond haar versie zelfs zo mooi dat ik me niet eens meer stoorde aan de tekst en dat wil wat zeggen. 😉
Al met al heb ik ontzettend genoten van de voorstelling en ben ik zeer benieuwd wat ik morgen ga vinden van deze show…
PS. Het was erg grappig om te zien hoe de transformatie nou eigenlijk werkt. Sommige mensen blijven maar beweren dat de prins echt niet het trapje op klimt, maar zoals ik vanavond kon zien is dat toch echt het geval… Onder de trap (die doeken hangen er niet voor niets onder) zit ook iemand iets te doen… Ik vermoed Patience. 😉