LET OP! Dit verslag bevat spoilers voor wie niet bekend is met het stuk.
Geen uitgebreid verslag zoals bij Tarzan, maar een korte mening van mij over hoe het er nu voor staat.
Afgelopen vrijdag ben ik naar de eerste try out geweest van The Last Five Years. Ik heb er erg van genoten en deze try out beloofd in elk geval al veel goeds voor de premiere.
Het decor bestaat uit een bank, een tafel, een klok, een stel stoelen en een heleboel lakens om alles af te dekken. Aan de achterwand hangt een afgedekt schilderij dat wordt gebruikt als projectiescherm voor de openingstitels en verschillende home video’s gedurende de musical.
Ik was behoorlijk verrast door de zangstem van Birgit. Mooie heldere stem met flinke belt. Minpuntje was dat een aantal noten er met erg lucht uitkwamen, maar dat was op één hand te tellen. Ze speelt de rol mooi, ze maakt een duidelijke verandering door al vond ik haar iets te ‘puberaal’ aan het einde, maar misschien hoort dat bij verliefdheid van vrouwen…
Bij Ara had ik graag wat meer ‘testosteron’ gezien zeg maar, hij was wat soft. Ik had er een beetje moeite mee om te geloven dat deze jongen vreemd gaat met Elise. Vocaal brengt Ara er het net zo zeer goed vanaf. Het lied van Schmuel vond ik een hoogtepunt, maar ook op de cd vond ik dit altijd al een heerlijk nummer.
De voorstelling opent met een tango-achtige dans zonder muziek, deze valt pas halverwege de dans in. Aan het einde van de dans laat Jona Sanne alleen achter op het podium voor Ik Blijf Achter (I’m still hurting). De regie is een stuk interactiever dan de oorspronkelijke versie, Sanne en Jona spelen geregeld als een soort van figuranten in elkaars scenes mee al blijven de songs solo’s op Tien Minuten (Next Ten Minutes) na.
Het idee van The Last Five Years is natuurlijk dat haar verhaallijn teruggaat in de tijd en die van hem vooruit. Voor mijn gevoel is dat ook zo ongeveer enige wat de meeste mensen weten over dit stuk, maar het ligt er allemaal wel dik bovenop dat dat ook het geval is.
Het geheel is vertaald naar het Nederlands en overgezet van Amerika naar Nederland/Amsterdam. Ohio werd Belgie (Een zomer bij de Belgen). De vertaling is lekker vlot en dekt alle verhaallijnen uit het originele engels, alleen bij Tien Minuten had ik het gevoel dat het niet helemaal lekker ging met de tekst. Dit is wel een stuk dat je twee keer moet zien om het beter te begrijpen. Als je de informatie aan het einde weet krijgt het begin meer betekenis. Ik mis wel een aantal dingen omtrent het waarom deze twee uit elkaar gaan zoals waarom gaat hij ineens vreemd? Hoe reageert zij daarop? Ik miste een stuk van de jaloezie over het succes. Maar alle coupletten en refreinen geven je zoveel informatie dat het wel strak opletten geblazen is en misschien is bepaalde informatie mij gewoonweg ontgaan…
Een welkome verademing tussen al het feel-good-geneuzel.
Het enige wat ik echt vaag vond was de filmische benadering met de begintitels en de aftiteling…
