“Ze lieten mij mosterd eten om te kunnen overgeven”
Mariska wordt Karen Carpenter
door Colette Boegman
AMSTERDAM - Mariska van Kolck kruipt in de huid van Karen Carpenter. De musicalster, die zich opmaakt voor haar rol als tante Jans in de nieuwe productie Ciske, is gezegend. Met een hoofdrol op zak heeft Mariska nu al zicht op wat zij erna gaat doen. In een luxe theatertour brengt zij een ode aan haar heldin, de in 1983 overleden Karen Carpenter. “Mijn leven vertoont opmerkelijk veel overeenkomsten met dat van Karen.”
Mariska’s gedachten drijven weg zodra zij terugdenkt aan het tragische leven van Karen Carpenter en daarmee ook beetje aan haar eigen jeugd. “Haar stem was fantastisch. Zo klassiek, zo fijnzinnig. Door mij absoluut niet te evenaren. Maar onze levens lopen haast parallel aan elkaar”, vertelt de musicalactrice.
Zo leed Karen aan anorexia nervosa, de eetstoornis die de legendarische zangeres uiteindelijk op 32-jarige leeftijd fataal is geworden. Ook Mariska vocht anderhalf jaar lang tegen haar ‘ingebeelde overgewicht.’ “Ik was jong en had een doel: klassiek balletdanseres worden. Op de Nel Roos Academie in Amsterdam zat ik ‘s morgens op school en stond ik de rest van de dag op spitzen in de balletzaal. Omringd door magere ballerina’s en spiegels. ”
Klassiek
Mariska slaat haar ogen neer. ” We hadden twee van die klassieke poppetjes in de klas. Lang, dun en prachtig. Verzekerd van een goede carrière. Dat wilde ik ook. En van het een kwam het ander.”
Mariska is even stil. “Ik hoorde van een klasgenootje dat als je je vinger in je keel stak, je eten er vanzelf uitkomt. Als dat niet lukte, kwam de pot mosterd tevoorschijn. Neem een eetlepel en je maag keert vanzelf om. Ik probeerde alles.”
Toen het resultaat niet snel genoeg zichtbaar werd, besloot de jonge Mariska laxeerpillen te gebruiken. “Op school waren veel toekomstige danseressen obsessief met hun gewicht bezig, dus aan laxeermiddelen was makkelijk te komen.”
Het duurde even voordat haar omgeving iets in de gaten kreeg. “Alles ging natuurlijk stiekem. Je zorgde wel dat er niemand in de buurt was als je boven de wc-pot je vinger zover mogelijk in je keel stak. Maar ik werd ziek” , Mariska schudt zachtjes haar hoofd. “Op een gegeven moment nam ik dagelijks zoveel laxeertabletten dat mijn lichaam begon te protesteren. Mijn gezicht kreeg een gele gloed van de geelzicht en ik werd doodziek. Dat was het moment dat ik wakker werd geschud. Dat ik zo ziek werd, is mijn redding geweest.”
Bron; Telegraaf
