Dank Musicalworld voor de kaartjes van Dora. Vandaag in een uitverkocht Park in Hoorn om 14.00 uur, de voorstelling samen met mijn drie dochters (8, 6 en 4) bekeken. Wij hadden super kaarten, rij 8, net iets uit het midden.
De voorstelling is een doorgaande rollercoaster. Geen momenten voor rust of bezinning of enig andere reflectie van welke emotie dan ook. Nee wij zijn op zoek naar de schatkist, gestolen door de twee biggetjes. En dankzij de kaart, weten wij waar zij zijn hoe wij daar moeten komen.
De voorstelling is echt een tot leven gekomen tekenfilm. Waarbij Dora met een blije energie stuitert over het podium. Er wordt volop de gelegenheid geboden aan de kinderen, om aan de voorstelling mee te doen. “Wij willen onze schat terug!!”.
Opvallend was wel dat men op het podium over een langere adem beschikte dan de zaal. Zo stond in het begin van de eerste akte, iedereen praktisch op de stoelen. En was het tegen het einde van de tweede akte opvallend dat de meeste kinderen bleven zitten, ook al werden zij door Dora en Boots enthousiast opgeroepen (ook achterin de zaal!!) om mee te doen.
Het leukste stuk vond ik het varen langs de rotsen, waarbij het toch elke keer weer spannend was of Isa op tijd aan het roer zou draaien. Mijn jongste vond het leuk dat Boots zo goed op zijn handen kon staan, en mijn oudste verwonderde zich erover dat zij op het eind vriendjes worden met Sweeber. In de tekenfilm zeggen zij alleen maar tegen hun aartsvijand: “Sweeber, niet stelen” (3 keer herhalen, terwijl je hem met je hand probeert tegen te houden) en maken zij het nooit goed.
Had niet al te hoge verwachtingen van de voorstelling. Gelukkig werd er in de regel zuiver gezongen, en waren sommige stukken zelfs meerstemmig (alhoewel ik mij soms afvroeg of de tweede stem niet gewoon op de geluidsband stond). Ook werd er goed gedanst. Het verhaal bezat geen diepgang, en er was ook niet de moeite genomen om er af en toe een grapje voor de ouders tussendoor te doen. Verder zat er vrijwel geen dynamiek in de manier waarop het verhaal verteld werd, vandaar volgens mij de steeds mattere reacties van het publiek. De grootste misser voor mij waren de dierenkostuums. Je kon alleen maar de monden zien. De rest van het gezicht ging verscholen in het masker. Hierdoor mis je veel expressie en ging ook de verstaanbaarheid verloren. Leuk vond ik dat het een gemixte cast van Vlaams en Nederlands was. Dora was voor mij echt de ster van de show. Volgens mij niet de Dora die op de poster staat, wie zij wel was, weet ik jammer genoeg niet.
Nogmaals dank aan Musicalworld voor dergelijke acties. Hierdoor heb ik een voorstelling gezien die ik anders gemist zou hebben, en waarvan ik mij af vraag “mis ik iets, als ik hem niet zie?”. Antwoord: Nee. En dankzij jullie heb ik mijn nieuwsgierigheid gratis kunnen bevredigen. En heb ik evengoed een leuke middag gehad. Want goed of slecht, een bezoek aan het theater is altijd de moeite de waard.
