Allereerst: Het is Kevin van de Leeuw. Excuses voor het verkeerd spellen van zijn naam.

Het decor: inderdaad, bij G&B zijn we weergaloze decors gewend. Ik ben dan ook erg verbaasd dat Sebastiaan Smits met deze rommel akkoord is gegaan.

Kwaliteit amateurs: klopt dat ze niet overal even lekker hun noten haalden, Dr. P. Ik heb ook lang zitten nadenken hoe ik dit gezelschap moest beoordelen. Is het prof omdat het een jaar lang door geheel Nederland in de theaters komt? Dan is de kwaliteit zwaar onder de maat.

Is het semi-prof, zoals ze zelf zeggen? Wat is semi-prof? Iedere amateurvereniging noemde zich een paar jaar geleden al semi-prof als ze meer dan 1x per week repeteerde. Ik wil de benaming semi-prof even afserveren als achterhaald. Wees een trotse amateur of een (beginnende) prof.

Ze vallen dus voor mij onder de amateurs met erbij 2 profs. Als amateurs horen ze wel in de hogere regionen. Maar het blijft amateurwerk. De zang is niet perfect en het spel ook niet. Je ziet van diverse spelers ook in het spel dat de energie niet zo hoog is (leeg gezicht). Geeft op zich niet als het je vak niet is. Al met al wordt er een prestatie geleverd die prettig is om naar te kijken.

Janke Dekker vond ik onderpresteren. Ik ben altijd een fan van Janke geweest maar dit was het echt niet. Ze was van het niveau van de rest van de groep, dus amateurniveau. Paul Vaes is een ander verhaal. die was erg goed en stak boven iedereen uit. Helaas had ie niks om te spelen. Ik had graag veel meer over de gedachten van Rodin in dit verhaal willen weten.

Lance - 13 February 2008 10:03 PM

Nog even iets positiefs, het is maar 2 x 40 minuten.

Er was voor de schrijvers dus nog tijd genoeg om dit verhaal verder uit te diepen. En als je niet weet wat die mensen bewogen heeft: het mag ook best fictie zijn hoor. Dit is theater. Probeer je gewoon eens voor te stellen welke relatie ze tot elkaar hebben.

Misschien wordt het tijd voor versie 6? Huiswerk maken!

Mo - 14 February 2008 08:09 AM

Allereerst: Het is Kevin van de Leeuw. Excuses voor het verkeerd spellen van zijn naam.

Voor de volledigheid: het is Kevin van der Leeuw (en Frank Bovelander).

Kersie - 14 February 2008 09:08 AM

Mo - 14 February 2008 08:09 AM

Allereerst: Het is Kevin van de Leeuw. Excuses voor het verkeerd spellen van zijn naam.

Voor de volledigheid: het is Kevin van der Leeuw (en Frank Bovelander).

Ik heb er deze keer wel ee nrommeltje van gemaakt. Ik zag ook al een typefout in de naam Sebastiaan Smits.

Bedankt voor de correcties en excuses!

Ik heb vorige week wel erg genoten van Camille (ook in Rijswijk). Zang en spel, regie/toneelbeeld en belichting vond ik erg mooi. Neemt niet weg dat ik ook vind dat er kansen gemist zijn, met name met een nog iets betere uitwerking van het verhaal (script) en de muziek. Ik vond vooral de tweede helft erg interessant en juist daardoor had het van mij langer mogen duren en had daar de ruimte gelegen om de beweegredenen van Paul Claudel en van Rodin beter uit te diepen. De eerste helft had nog wat extra spanning kunnen gebruiken, was wat te lief/verliefd wat mij betreft.

Voor mij zat een behoorlijk deel van de oninteressantheid van de muziek (eigenlijk vooral de eerste helft) in het feit dat er alleen piano gebruikt werd. Op een gegeven moment wordt dat wat saai. Met meer verschillende ‘kleuren’ door gebruik van andere instrumenten had het m.i. veel interessanter kunnen zijn. In de tweede helft waren er wat vaker een of meer instrumenten (op band) door heen gemengd, zoals hobo, wat het echt mooier maakte. Bovendien vond ik de muziek na de pauze ook spannender, aansluitend bij de veel interessantere emoties in de tweede helft.

De kansen die er gemist zijn vind ik liggen bij de makers (schrijvers, componisten), niet bij de uitvoerenden. Het zou mooi zijn om het stuk in een eventuele volgende versie toch nog wat aan te scherpen. Ik vind dat het dat wel verdiend, in de basis is het vind ik interessant genoeg, dus dat kan. De rol die Paul Claudel en moeder Claudel speelden in het laten zitten van Camille in het gesticht en het waarom daarvan had meer aandacht verdiend. En de betreffende acteurs/zangers hadden daar zeker iets moois van kunnen maken denk ik. De beweegredenen van Rodin vind ik iets minder relevant (het is toch het verhaal van Camille) (hoewel natuurlijk wel interessant in zijn algemeenheid). 

Ik vond Janke Dekker wel erg goed. Meeslepend acteerwerk, een voorbeeld van je met hart en ziel ergens in storten. Van haar leeftijd had ik helemaal geen last: ik zag het als dat ze op oudere leeftijd in het gesticht terugkijkt en het verhaal met behulp van de medepatienten naspeelt, waardoor het geen probleem was dat de (veel) jongere Camille verbeeld werd door een oudere Camille.

Ik ken overigens de meeste spelers, dus mijn gevoel over dit stuk kan best gekleurd zijn. Neemt niet weg dat ik wel een kritisch kijker ben, dus absoluut niet perse lyrisch ben over alles wat ik van bekenden op toneel zie. Maar ik kan natuurlijk niet weten hoe ik het stuk beleefd zou hebben als ik er totaal neutraal had gezeten. De zang vond ik (op wat kleinigheidjes na) erg goed, misschien is dat niet elke avond hetzelfde geweest, maar ik kan me in ieder geval niet goed verplaatsen in het beeld dat de spelers de zang niet aankonden.

marijetje - 15 February 2008 10:09 AM

De kansen die er gemist zijn vind ik liggen bij de makers (schrijvers, componisten), niet bij de uitvoerenden. Het zou mooi zijn om het stuk in een eventuele volgende versie toch nog wat aan te scherpen.

Ik durf het haast niet te zeggen, maar: Nà³g een versie?

😉
Ik bedoel natuurlijk een evt volgende opvoeringsronde voor ditzelfde stuk.

marijetje - 15 February 2008 10:09 AM

Voor mij zat een behoorlijk deel van de oninteressantheid van de muziek (eigenlijk vooral de eerste helft) in het feit dat er alleen piano gebruikt werd. Op een gegeven moment wordt dat wat saai. Met meer verschillende ‘kleuren’ door gebruik van andere instrumenten had het m.i. veel interessanter kunnen zijn. In de tweede helft waren er wat vaker een of meer instrumenten (op band) door heen gemengd, zoals hobo, wat het echt mooier maakte. Bovendien vond ik de muziek na de pauze ook spannender, aansluitend bij de veel interessantere emoties in de tweede helft.

Ik heb Ganesha gezien in het Werkteater met alleen een piano en de muziek was weergaloos. Daarna heb ik ‘m nog een keer gezien met meer instrumenten en daarmee werd de muziek nog meer ontvouwen maar de basis was gewoon weergaloos.

De muziek van Camille is niet weergaloos en daar helpt geen symfonie-orkest aan. Let wel, ik zeg niet dat die muziek slecht is! De muziek is saai en veel van hetzelfde, net als het verhaal. het ondersteunt en versterkt elkaar niet.

De keuze van Storytellers voor alleen een pianist was dus een prima keus. Niks mis mee.

Hoi Mo,
aangezien de voorstelling die ik gezien heb alleen de visie en verhalen van Camille en Paul verbeeld, kan ik enkel daar iets over zeggen. Ik heb de voorstelling ook al een paar maanden geleden gezien, dus het kan ook zijn dat ik sommige aspecten verkeerd heb onthouden. Dit is dus mijn visie en herinnering aan een briljante voorstelling…
Misschien kan je als aanvullig een keer de voorstelling gaan kijken die ik heb gezien, deze geeft namelijk veel inzicht in de vragen die jij nu stelt. (http://www.denieuwemetropool.nl)

Camille
Wat zijn haar gedachten t.o.v. de mens Rodin. Houd ze van hem als man of als kunstenaar. Ziet ze hem daadwerkelijk als haar grote liefde of alleen als een zielsverwant op beeldhouwgebied. Hoe zit dit in elkaar.

Volgens mij hield ze echt van hem. En ze geloofde ook dat hij echt van haar hield. Toen hij haar liet vallen, voelde dat als verraad. Haar idee was, dat ze hem uit liefde had geholpen met het maken van zijn kunst, door haar creatieve ideeen met hem te delen. Het resultaat was, dat toen hij haar dumpte, dat voelde als verraad en diefstal, want hij gaf haar ideeen niet terug (kon dit ook niet)... daarvoor was het te laat, deze had ze al gedeeld. Uit angst dat hij nog meer ideeen van haar zou jatten. sluit ze zich met haar kunst op in het atelier. Als ze hier door haar familie weggehaald wordt, stort ze helemaal in en besluit geen kunst meer te maken, want dan kan niemand het stelen.

Paul
- Wat was nu zijn relatie met Camille? Was hij jaloers op haar talent? Hield hij echt van haar of irriteerde ze hem alleen met haar egoistische bevlogenheid waardoor er geen interesse voor zijn kunst was? Is dat wat hem dreef om haar op te laten sluiten en haar nooit meer op te zoeken? Dat is nogal wat dus waarom deed hij dat?

Volgens mij was Paul in zijn jeugd altijd behulpzaam naar zijn zusje, hij hielp haar om klei te verzamelen voor haar kunst e.d. Later begaat hij een fout, door een relatie te krijgen met een getrouwde vrouw, als dit allemaal voorbij is, besluit hij boete te doen en voortaan als gelovige te leven. Als Camille zich ook zou bekeren en voor eeuwig over ROdin zou zwijgen, dan zou hij zich inzetten voor haar vrijlating. Nu is ze hem namelijk te schande. Als de naam Claudel genoemd wordt, heeft iedereen het altijd over Camille en Rodin en het feit dat ze gek werd. Zolang ze opgesloten is, zal ze geen gekke dingen meer kunnen doen en zal ze in de vergetelheid raken, zodat hij zich niet meer hoeft te schamen. Zichzelf maakt hij wijs, dat dit het beste is voor zijn zus.

Moeder
Waarom was dat mens zo hard voor haar dochter? Was ze alleen bang voor het afwijkende de gedrag (wat zullen de mensen zeggen?) of zat er meer achter? Had moeder ook al een tik van de molen en heeft ze dat genetisch doorgegeven?

Er wordt iets over moeder verteld, maar het is al weer een behoorlijke tijd geleden, dat ik dit niet meer weet. Dit deel vond ik dus niet zo interessant.

groet marly

marly - 18 February 2008 04:19 PM

Hoi Mo,
aangezien de voorstelling die ik gezien heb alleen de visie en verhalen van Camille en Paul verbeeld, kan ik enkel daar iets over zeggen. Ik heb de voorstelling ook al een paar maanden geleden gezien, dus het kan ook zijn dat ik sommige aspecten verkeerd heb onthouden. Dit is dus mijn visie en herinnering aan een briljante voorstelling…
Misschien kan je als aanvullig een keer de voorstelling gaan kijken die ik heb gezien, deze geeft namelijk veel inzicht in de vragen die jij nu stelt. (http://www.denieuwemetropool.nl)

Camille
Wat zijn haar gedachten t.o.v. de mens Rodin. Houd ze van hem als man of als kunstenaar. Ziet ze hem daadwerkelijk als haar grote liefde of alleen als een zielsverwant op beeldhouwgebied. Hoe zit dit in elkaar.

Volgens mij hield ze echt van hem. En ze geloofde ook dat hij echt van haar hield. Toen hij haar liet vallen, voelde dat als verraad. Haar idee was, dat ze hem uit liefde had geholpen met het maken van zijn kunst, door haar creatieve ideeen met hem te delen. Het resultaat was, dat toen hij haar dumpte, dat voelde als verraad en diefstal, want hij gaf haar ideeen niet terug (kon dit ook niet)... daarvoor was het te laat, deze had ze al gedeeld. Uit angst dat hij nog meer ideeen van haar zou jatten. sluit ze zich met haar kunst op in het atelier. Als ze hier door haar familie weggehaald wordt, stort ze helemaal in en besluit geen kunst meer te maken, want dan kan niemand het stelen.

Paul
- Wat was nu zijn relatie met Camille? Was hij jaloers op haar talent? Hield hij echt van haar of irriteerde ze hem alleen met haar egoistische bevlogenheid waardoor er geen interesse voor zijn kunst was? Is dat wat hem dreef om haar op te laten sluiten en haar nooit meer op te zoeken? Dat is nogal wat dus waarom deed hij dat?

Volgens mij was Paul in zijn jeugd altijd behulpzaam naar zijn zusje, hij hielp haar om klei te verzamelen voor haar kunst e.d. Later begaat hij een fout, door een relatie te krijgen met een getrouwde vrouw, als dit allemaal voorbij is, besluit hij boete te doen en voortaan als gelovige te leven. Als Camille zich ook zou bekeren en voor eeuwig over ROdin zou zwijgen, dan zou hij zich inzetten voor haar vrijlating. Nu is ze hem namelijk te schande. Als de naam Claudel genoemd wordt, heeft iedereen het altijd over Camille en Rodin en het feit dat ze gek werd. Zolang ze opgesloten is, zal ze geen gekke dingen meer kunnen doen en zal ze in de vergetelheid raken, zodat hij zich niet meer hoeft te schamen. Zichzelf maakt hij wijs, dat dit het beste is voor zijn zus.

Moeder
Waarom was dat mens zo hard voor haar dochter? Was ze alleen bang voor het afwijkende de gedrag (wat zullen de mensen zeggen?) of zat er meer achter? Had moeder ook al een tik van de molen en heeft ze dat genetisch doorgegeven?

Er wordt iets over moeder verteld, maar het is al weer een behoorlijke tijd geleden, dat ik dit niet meer weet. Dit deel vond ik dus niet zo interessant.

groet marly

In de musical kreeg ik ook de indruk dat ze doordraaide vanwege het feit dat zij geen erkenning kreeg t.a.v. haar ideeen maar jouw omschrijving t.a.v. die diefstal is zoveel duidelijker. Jammer dat dat er net niet meer uit kwam. Hoe Rodin haar opeens links liet liggen kwam daar veel minder uit de verf, maar met deze uitleg ga ik meer begrijpen.

Ook de uitleg over Paul geeft veel inzicht. Jammer dat hij zo’n vage figuur blijft in de musical.Hij geeft ook de indruk van zijn zusje te houden en dan is het wel heel vreemd als ie haar daarna zo opgesloten houdt de rest van haar leven en daar geen enkele verklaring voor geeft.

Ik zou dat toneelstuk graag zien. Het heeft blijkbaar hier in Den Haag gespeeld. Jammer dat ik het gemist heb.

Dank je wel voor deze info.