Het zoveelste Les Misérables topic op het forum; ik ben gisteravond voor de 2de keer naar de nieuwe Nederlandse productie geweest.
Cast:
- Valjean: Tony
- Javert: Wim
- Fantine: Nurlaila
- Cosette: Suzan
- Marius: Pieter
- Enjolras: Freek
- Eponine: Barbara
- Thénardier: Gerben
- Mme Thénardier: Kirsten
Anders dan mijn vorige bezoek: Tony, Barbara en Gerben (vorige keer wel René, Céline en Carlo gezien).
Al met al was het weer een mooie voorstelling, met 1 groot minpunt.
Kom ik zometeen op terug, eerst even de voor mij ‘nieuwe’ spelers:
- Tony speelde de rol van Valjean in mijn ogen een stuk beter dan René.
Ik had van tevoren zwaar mijn bedenkingen of hij wel het type persoon zou zijn voor een rol als deze, maar die bleken volkomen onterecht.
In de hoogte is zijn stem veel warmer/ronder en meer open (verstaanbaar) dan die van René. Let wel, ik vind René ook super, maar het was wel fijn om bijvoorbeeld toch een “Breng hem thuis” als laatste zin van dat nummer te horen (in plaats van “Brang ham tauws”).
Grappig om te zien hoe hij aan het eind van de Proloog heel zenuwachtig in zijn jaszakken aan het graven was naar de vrijlatingsbrief, die hij uiteindelijk niet kon vinden. Die werd deze avond dus niet verscheurd, maar volgens mij heeft niemand het gemerkt (buiten degenen die de show al kenden en/of eens gezien hadden).
- Barbara vond ik aanvankelijk wel aangenaam om te beluisteren, aangezien ze niet zo hard zong als Céline de vorige keer. Helaas ging het bij “Heel Alleen” aan het eind een beetje mis, waardoor haar ”...als geen ééééén” erg schraapte in haar keel en niet al te fraai overkwam in de zaal.
Ze zet verder een prima Eponine neer, maar ik denk dat mijn voorkeur uiteindelijk toch bij Céline ligt.
- Gerben zet een OK Thénardier neer, al leek het vanaf de plek waar ik zat net alsof hij constant met zijn ogen dicht speelde. Je merkt dat het Carlo toch wat makkelijker afgaat om grappig te zijn en te improviseren; al lijkt het soms wat op de “Carlo-show”, bij Thénardier past dit en dat merk je eigenlijk pas als je het bij een ander ‘mist’.
Nu heb ik Marjolein nooit gezien als Madame, maar het duo Gerben en Kirsten werkte wel weer beter dan de vorige keer Carlo met haar. Dan merk je toch dat het echtpaar als duo ook belangrijk is.
Dan het grote minpunt van de avond (op de vreselijk irritante mutsen die achter ons zaten na… zat je op rij 13, stoel 11 en 12? Blijf dan de volgende keer lekker thuis! Of bedenk dat je niet thuis voor de buis zit en dus niet ongegeneerd hardop kunt praten, met snoeppapier kraken, met je telefoon/fototoestel zitten te spelen en de persoon voor je in zijn rug schoppen met je benen die als ongeleide projectielen alle kanten op schieten… bovendien zijn reacties als “Oh, kijk, hij stapt over de brug heen, hahahaHAHAHAHAHA!!!! *giebel-grinnik*” als Javert op het punt staat zelfmoord te plegen ook niet echt een fijne bijdrage aan de sfeer…): de dirigent!
Ik heb zijn naam even niet onthouden, maar volgens mij moest de goede man de laatste trein halen: wat een vreselijk snelle tempi!!!
Akte 1 maakte daardoor een vreselijk rommelig en gehaaste indruk. Het ging al fout in de Proloog, waar zelfs het “Aha-Aha” lijntje van de dwangarbeiders achterbleef op het orkest, dat er in sneltreinvaart vandoor leek te schieten.
Vaak passen de teksten nèt in het metrum, maar met een dergelijk overhaaste aanpak van sommige nummers liep het er vaker uit dan in - in Akte 2 gebeurde het zelfs dat Suzan haar tekst voor “Elke Dag…” niet haalde in dat ijltempo, waardoor Pieter ook te laat kwam en het orkest uiteindelijk al aan de reprise van “Mijn Hart Zingt Voor Jou” begon, terwijl Marius en Cosette nog aan het proberen waren om hun tekst afgeraffeld te krijgen.
Ik heb een dergelijke ervaring al eens gehad bij Elisabeth jaren geleden (ook hier weer de naam vergeten, maar het was de dirigente destijds) en het kan voor mij echt een voorstelling verpesten, zeker als het zo continu door blijft gaan.
Wat viel me verder nog op: Tony zette 1 keer te vroeg in, maar corrigeerde dit prima en Wim maakte bij zijn inspectie van de barricade slim gebruik van de ‘riool-rook’ die al te vroeg op kwam borrelen uit 1 van de gaten in het podium, door net te doen alsof dat ook een ‘rooster’ richting riool was.
Volgens mij was het dat wel weer.
Het was een mooie voorstelling en ik ben blij dat ik nu zowel Tony als René heb kunnen zien.
De dirigent mogen ze voor mij echter meteen ontslaan, want hij begreep duidelijk niet dat samen musiceren een interactie tussen dirigent en musici is en niet een one-man show van de man met het stokje. Jammer!
