Hier mijn reactie op Rebecca die ik afgelopen dinsdag in Wenen zag.
Cast:
“Ich” : Silke Braas
Maxim de Winter: Uwe Kröger
Mrs. Danvers: Susan Rigvava Dumas
Mrs. Van Hopper: Anna Veit
Beatrice: Kerstin Ibald
Frank Crawley: André Bauer
e.a.
Als musicalleek bezocht ik jaren geleden de oerproductie van Elisabeth in Wenen. In die voorstelling heeft Uwe Kröger destijds grote indruk op me gemaakt met zijn fantastische interpretatie van de rol van de Dood. Nu zag ik deze man, die inmiddels zo ongeveer ster nummero uno in duitstalig musicalland is geworden, opnieuw op een Weens podium. En: hoe hoog ik hem ook heb zitten, hij werd volledig van het podium gespeeld door “La” Rigvava-Dumas. Wat een vrouw is dit zeg….woow…één van dé topprestaties die ik op een musicalpodium heb gezien. Voor mij was elke oogopslag, elke vertrokken wenkbrauw, elk woord, elk gebaar alles raak wat deze vrouw in deze rol neerzet en dat ondersteunt door een fenomenale stem. Uhmm…..(even terug op aarde).....ik heb dus super genoten van deze mevrouw en dat mà³est ik eerst even kwijt.
De show zelf:
Het verhaal is al meerdere malen beschreven dus daar ga ik niets aan toe voegen.
Ik heb nu even niet de inspiratie om een heel goed onder- en opgebouwd verslag te schrijven; dus maar even in het lukrake. Show zit prima in elkaar: goede spanningsopbouw en merendeels interessante karakters. Essentieel is de sleutelrol van Mrs. Danvers én als die dan zo fenomenaal wordt neergezet helpt dat de voorstelling als geheel natuurlijk enorm. Hulde nogmaals hiervoor. Decors en kostuums zijn groots en prachtig zonder af te leiden van het verhaal of te storen. Muziek is mooi, minder directe hitsongs dan in Elisabeth maar wel in de breedte interesante melodielijnen en gewoon ook een paar pareltjes, al moet je ze misschien net een keer meer horen dan eerdere Levay/Kunze hits. Eigenlijk springt alles wat Mrs. Danvers zingt eruit voor mij, vooral “Sie Ergibt sich nicht” is wonderschoon en de titelsong “Rebecca” creepy catchy krachtig.
“Die stà¤rke einer liebenden Frau” is een mooi loflied over de kracht van het vrouwelijk geslacht en werd goed neergezet door Silke Braas en Kerstin Ibald. “Kein là¤cheln war je so kalt” is de meest in het oog springende song van Maxim en wordt door Uwe vakkundig, zij het naar mijn smaak minder emotievol dan destijds in de Dood, over de bühne gebracht.
“Ich hab getrà¤umt von Manderley” maakt het verhaal rond. Sec genomen een ietwat truttig lied naar mijn smaak, maar als begin en aflsuiter werkt het ok.
Al met al gewoon een hele hele sterke voorstelling. Ik vond het heerlijk om weer eens een avond vol drama in elke zin van het woord voorgeschoteld te krijgen…en dit was dus drama op hoog niveau. Rol van Mrs. Van Hopper mag beter uitgewerkt worden voor mij, die kwam niet uit de verf op deze avond en ik had het gevoel dat dat niet alleen maar lag aan de belabberde performance van Anna Veit. Haar teksten waren gewoon niet grappig vrees ik; ook al had ze ze wel goed geacteerd. Was dan ook de voornaamste dissonant van de avond.
Silke Braas was een goede u/s Ich, Uwe goed maar dus ietwat op automatiche piloot spelend als Maxim..in de rest van de cast vielen Kerstin Ibald en André Bauer me positief op, beiden omdat ze warmte in hun rol legden zowel in spel als zang…mooi.
Maar zoals gezegd, hoe spannend het verhaal ook is, hoe goed de sfeer wordt opgebouwd door spel, decors, kostuums, licht en muziek..eigenlijk was dit toch voornamelijk de Rigvava-Dumas show voor mij. Mag die vrouw dàrect een hoofdrol in NL krijgen zodat ik haar wat vaker te zien krijg. Ik heb genoten van Rebecca de musical en de Rigvava-Dumas show in het bijzonder 😉 Kan alleen maar aan raden om te gaan kijken als je in Wenen mocht zijn. Dit is echt een met liefde en vakmanschap gemaakte voorstelling achter en op het toneel.
