Ach, het is uiteindelijk ook maar een baan en ik sluit me een beetje aan bij wat Pascale zegt.
En daarbij wordt iemand met slechte ogen ook nooit piloot, al heb je misschien superveel talent voor piloot-zijn. Voor elke baan zijn wel bepaalde eisen, zo ook voor het zijn van musicalacteur. Ik vind dat dus geen discriminatie.

en juist omdat het om gewoon een baan gaat moet je niet alleen naar uiterlijk kijken maar ook naar kwaliteit.

Een model moet toch ook heel erg dun zijn, omdat de kleren moeten passen? Al kan je nog zo goed catwalk lopen, als jij de maten niet hebt, word je geen model.
Je weet dat er als (musical)acteur naar je uiterlijk wordt gekeken, als je daar problemen mee hebt, moet je geen (musical)acteur worden, denk ik zo.

Maar de modellenwereld wordt toch ook wel kunstmatig in stand gehouden. Als de hele kledingindustrie zou besluiten om de standaardmaat een paar maten groter te maken of niet zou gaan photoshoppen, is het weer een heel ander verhaal. Er wordt toch een beeld neergezet via diverse kanalen (modellenwereld, films, reclames) dat dun zijn op een bepaalde manier gelijk wordt gesteld aan schoonheid. Afvallen lijkt haast gelijk te staan aan ‘er beter uitzien’, terwijl het in de eerste plaats om gezondheid zou moeten gaan lijkt me. Schoonheidsidealen zijn idealen en aan verandering onderhevig (Rubens anyone?)

Volgens mij gaat de modewereld en het dun-zijn niet per sé over een schoonheidsideaal, maar wordt een model gewoon gebruikt als kledingrek. En als ik eerlijk ben, vind ik ook dat kleding er mooier uit ziet (vanuit de verkoper gezien!) en dus beter te verkopen is dan als je dat een dikker meisje aantrekt. Neemt voor mij niet weg dat ik het wel met je eens ben, seneris, dat we dat best zouden moeten kunnen veranderen. Maar het ging mij om het punt dat je dat weet. En hoe leuk het me misschien ook lijkt om model te zijn, ik ga dat nooit worden, want ik zal nu eenmaal nooit zo dun (willen) worden. En als ik het wel heel graag had gewild, had ik een kilo of twintig moeten afvallen. Maar goed, dat wéét je als je dat gaat doen en daar ging het me om.

Ik blijf er de rillingen van krijgen dat als iemand maatje 42-44 heeft, een pracht van een gezicht, een dijk van een stem maar door het maatje meer, niet zou kunnen meedoen in een productie van een theater of musical. Voor een modeshow vind ik het toch net even iets anders. De wereld van de modeshow valt of staat met mensen van maatje 34, 36. Het wordt zoals een van de mensen hier op het forum aangeeft, door de modewereld ook kunstmatig gehouden daarop. Als dan een maatje meer hebt zal je niet gauw bij een prada, victor rolf of what ever je aanmelden. Maar voor een theaterstuk, of musical mag dat geen argument zijn. In de modewereld wordt echt duidelijk gevraagd naar modellen met maatje 34 of 36. In oproepen voor audities voor theater en musicals heb ik nooit zien staan dat mensen met een maatje meer niet mogen solliciteren. Als ze dat in de auditie-oproep plaatsen dan kan je van te voren je daarop voorbereiden. Maar ik heb het er nooit bij zien staan.

ik geloof niet dat het over een maatje 42-44 gaat wie sowieso geweigerd worden voor een rol. Marleen van der Loo had die maten toen ze verschillende rollen speelde. Bovendien vind ik niet dat maat 42-44 tot een maatje meer behoren. Alles wat binnen het gezonde BMI (Maat 36-44??) is normaal. Erboven, een maatje meer.

Ook ‘molligere’ meiden kunnen de verwende Glinda spelen. Lastig is alleen dat Kristin Chenoweth vaak als eerste bij iemand opkomt als er Glinda gezegt wordt. Populariteit heeft niet alleen maar met uiterlijk te maken. Iemand als Esmee van Kampen zie ik dan weer niet in die rol, niet omdat ze er te groot voor zou zijn, maar meer omdat ze te groot is in haar mimiek/bewegingen.

En bij shows als WWRY snap ik heel goed waarom de ensemble cast er perfect uit moet zien. Het gaat er daar toch juist om dat iedereen zich hetzelfde gedraagt en kleedt? Daar hoort fysiek hetzelfde eruitzien ook bij.

Klopt. Ze gebruiken graatmagere modellen omdat vrouwelijke vormen je zouden afleiden van het product - waar het eigenlijk om gaat. En ik moet heel eerlijk bekennen dat ik mij bijvoorbeeld ook kan ergeren aan mensen die vanwege hun uiterlijk opvallen in een ensemble. Of ze nu lang, klein, dik of dun zijn. Qua hoofdrollen zal het mij worst wezen, zolang het maar bij het verhaal past. (Of zal ik nog een keer refereren aan Le Nozze di Figaro van De Nederlandse Opera waarin een hoogzwangere sopraan de rol van maagdelijke dochter speelde?)

Lotus18 - 08 December 2011 10:15 PM

Volgens mij gaat de modewereld en het dun-zijn niet per sé over een schoonheidsideaal, maar wordt een model gewoon gebruikt als kledingrek.